Καλώς το φθινόπωρο!

Προχθες, στο φραγμα της Θέρμης μπροστα μου αυτή η απίστευτη εικόνα. Ναι, στην Ελλάδα, στη Θέρμη, δυο βήματα από τη Θεσσαλονίκη, σε ενα τοπίο που σαστίζεις από την ομορφιά του.
Έχω επιτελους φωτογραφική μηχανή, καιρός ήταν.

Σήμερα σαν φθινόπωρο είναι έξω. Λένε ότι από αύριο θα πεσει η θερμοκρασία, τι πειράζει; Καλώς το φθινόπωρο! Το ημερολόγιο γράφει κιόλας 6 Σεπτεμβρίου.
Πριν δεκαπέντε χρόνια, ενα πρωινό ακριβώς σαν αυτό, ήμουν ευτυχισμένη παρόλη την κούραση και την σίγουρα και πολύ δύσκολη και απόλυτα πρωτόγνωρη μέρα που είχε προηγηθεί. Μα ήμουν σοφός, ήξερα τα "βασανα" της ζωής, γιατί να θέλω να βγω, μου λεει τώρα που είναι ενα παληκάρι δυο μέτρα και γελάμε. Ζόρικος ο μικρός. Καλό ήταν αυτό. Στα ζόρια μεγαλώνεις, στα όριά σου, που δεν τα ξέρεις κιόλας πριν, μαθαίνεις τον εαυτό σου. Εκεινη την ημέρα μου έμαθε τα όριά μου, τι αντεχω, πόσο μπορώ να παω. Του το χρωστάω, κι αυτό κι άλλα πολλά.
Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Γιούπι, θα κλείσουν τα σχολεία, λεει η μικρή μου. Χαρα να δεις! Που θα κλείσουν τα σχολεία που δεν άνοιξαν ακόμα...
Τη μια μέρα ανακοινώθηκαν οι εκλογές, την επομένη, πρωί-πρωί, κατα τις οκτώ ήταν, ήρθε το πρωτο sms στο κινητό μου που έλεγε ότι μαζί ήμασταν σε έναν αγώνα, μαζί θα συνεχίσουμε, μαζί θα νικησουμε, τι το καλό, με ποιον ήμουν μαζί και δεν το ήξερα; Με πόση ευκολία, πια, το λενε αυτό το μαζί; Με την ίδια ευκολία που το ξεχνάνε λίγες μέρες μετα τις εκλογές, θα μου πεις... Διάβασα μια ανάρτηση του undantag, γραφει για πραγματα που πρωτη φορα τα διαβάζω έτσι, και συμφωνώ και με τη φραση που κλεινει.
Έξω, είναι έτοιμος ο ουρανός να βρεξει.
Βγαίνω να μαζεψω τα απλωμένα ρούχα. Μαζευτηκαν πάλι μια στοίβα για σίδερο. Το απόγευμα μαζί με μια συνέντευξη που έχω να κάνω. Το φαγητό είναι έτοιμο, μια χαρά. Μ'αρεσει να εχω τα υλικά και να δοκιμάζω τα μπαχαρικά που ταιριάζουν με το καθένα από αυτά. Άλλο με το ψάρι, άλλο με τις πατατες - εδώ εκτός από το κλασικό αλατοπίπερο δοκίμασε πιπερόριζα, κόλιαντρο και κουρκουμά και θα με θυμηθείς- άλλο με το ρύζι και το κοτόπουλο.
Κι άλλο καλοκαίρι πέρασε. Μ'αρεσει το σπίτι μου το φθινόπωρο. Είναι σπιτίσια αυτή η εποχή. Για όμορφες μυρωδιές, τα πρωτα ζεστα τσαγια, πίτα ή γλυκό που βγήκε μόλις από το φούρνο, αναμένα κεριά, βιβλία - τώρα διαβάζω ενα βιβλίο που μου αρεσει πολύ, "Στην απέναντι όχθη" του Τηλέμαχου Κώτσια, θελω να το τελειώσω γρήγορα και να το δώσω στη φίλη μου την Ελεωνόρα, να μιλήσουμε μετα για αυτό, εκείνη θα ξερει καλύτερα για όλα όσα γράφει στο βιβλίο-, μουσικές,παρέα αλλα και όμορφες ώρες μοναχικότητας, σιγά το καινούριο θα μου πεις που σου λεω, και δίκιο έχεις. Θελω να παω να αγορασω χρυσανθεμα για το μπαλκόνι. Τα χρώματά τους, τα κεραμιδιά, τα σκούρα κόκκινα, τα βαθιά και φωτεινά πορτοκαλί, τα γλυκά κίτρινα, η μυρωδιά τους... Εκεί κοντα στου Άη Δημήτρη ερχονται και τα χαλιά στο σπίτι, τελεια...
Όμως το καλοκαίρι είναι ακόμα τόσα κοντα. Μην κοιτάς που σήμερα είναι κάπως ο καιρός, σιγά μη χειμωνιάσει απο τώρα. Για αυτό μ'αρεσει το φθινόπωρο, είναι στο ανάμεσα, γλυκό, σε παίρνει από το χερι και μέχρι να τελειώσει ο περίπατος που πάτε, να, άλλαξε ο καιρός, αλλα σιγά-σιγά... και τι ωραίος περίπατος...
Από το ένα στο άλλο πετάγομαι αλλά VaD, αυτό στο χρωστάω, πόσο δίκιο είχες για τις παραλίες της Κατερίνης! Λιτόχωρο, θαλασσα γυαλί, το κοριτσακι μου κολυμπάει και παιζει, περασαμε οι δυο μας τρεις υπεροχες μερες, με κρουστα, εργαστήρια, παιχνίδια για τους μικρούς, καινούρια πραγματα που μαθαμε οι μεγάλοι, τραγούδια, μουσικές, ρυθμοί, πολλά γέλια, καινούριοι φίλοι, φίλοι γνώριμοι από παλιά, όλα αυτα στην εκδρομή του Κρουστόφωνου. Θα σου γράψω πιο πολλά για την εκδρομή αυτή σε ξεχωριστή ανάρτηση, θα εχω και φωτογραφίες ελπίζω. Τώρα μονάχα μια από εκείνες τις μέρες, στο τελος του καλοκαιριού, που την αγαπάω πολύ και είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις γιατί.





Η ώρα περασε, ακόμα δεν ξεκίνησε να βρεχει αλλα ο ουρανός βαρύς και μαύρος είναι γεμάτος βρόχινα σύννεφα. Θα σου γράψω τα άλλα μετα, ξεκινάμε και τις καλημεροεξορμήσεις, αυτήν την Κυριακή που έρχεται στις 13 του μηνός η πρώτη, αν δεν άκουσες στην εκπομπή θα σου γράψω κι εδώ... Τώρα τρεχοντας πάμε στο Τελλόγλειο, μια πρώτη επίσκεψη στην έκθεση έργων του Miro, περιμένω να πάω πώς και πώς...