όλα στο μυαλό είναι...

Σαββίνα, τα κατάφερε η Δανάη. Κολύμπησε μεχρι την Αφρική. Τα ξεπέρασε και τα κύματα και το κρύο και τα ρεύματα. Και το πιστευεις; Κάποια στιγμή εκεί που κολυμπούσε απο κάτω ηταν ένας καρχαρίας!
Καλά μαμά, εσύ θα μπορούσες;
Όχι, μωρό μου, δεν θα μπορούσα...

Το απόγευμα, μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Παντελή, την Kωνσταντινιά και το φοβερό κορίτσι, την Δανάη, ένιωθα την ένταση και τη χαρα τους. Όταν καποια στιγμή είπα στη Δανάη πόσο πολύ τη θαυμάζω για αυτό που έβαλε στόχο και τα καταφερε μου είπε, τωρα ελπίζω να το θυμάμαι καλά και να το είπε έτσι, με μενα μην είσαι και ποτε σίγουρη.... όλα στο μυαλό είναι.
Με εκανε να την θαυμάσω πιο πολύ.
Σκέψου, θα περνάει τωρα απο εκεί με το αεροπλάνο και θα μπορεί να σκεφτεται, αυτό το πέρασα, κολυμπώντας. Τα κατάφερα. Σπουδαία υπόθεση.

Τι σχετικός που είναι ο χρόνος, μου έλεγε σήμερα η Βαγγελίτσα στη ΧΕΝ, που πήγα να παρω το βραδυ τη Σαββίνα απο το μάθημα του πιάνου της.
Το ελαφίνι, περνώντας σήμερα απο το καλημερόσπιτο, αφήνοντας τις ευχες για την Δανάη, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω το δικό της blog. Μπαίνοντας λοιπόν στο "σπίτι" της, το πρωτο που με υποδεχτηκε ήταν αυτό το ποίημα:
"Ο Xρόνος είναι
πολύ αργός για όσους περιμένουν,
πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται,
πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν,
πολύ σύντομος για όσους χαίρονται
και αιώνιος για όσους αγαπούν."
Henry Van Dyke

Κόλλησα. Ο χρόνος που περασε, που περνάει, που έρχεται, όπως τον ζει και τον αισθανεται ο καθενας. Σχετικός και απόλυτα αντικειμενικός την ίδια ακριβώς στιγμή.



Νίκιπλε, δεν θα προλάβω σήμερα να παίξω... Αύριο, ελπίζω.
Αναστάση, ευχαριστώ για το τραγούδι. Αυτό αυριο, στην εκπομπή, σίγουρα.
Αύριο θα σας πω και πού μπορούμε να κανονίσουμε να πάμε την Κυριακή, μάλλον θα είναι και η τελευταία μας καλημεροσυνάντηση πριν έρθουν οι καλοκαιρινές εξορμήσεις και σας σκορπίσουν.