Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

ξανα-blogάρισμα,ναι!


Σήμερα θα γράψω, αύριο θα γράψω, πέρασαν κιόλας τόσες μέρες. Αυτό το λένε διακοπές. Διαρκείας. Ήρθε όμως η ώρα να ξε-μπλογκάρω, επιτέλους.

Πέντε πράγματα για σήμερα.

Σήμερα η Αναστασία Κ. (η πολυταξιδεμένη, που όλο με μια βαλίτσα στο χέρι είναι σε κάποιο μέρος της γης, αυτή!) μου έστειλε ένα mail.
Έγραφε: "Λίγο πριν αποφασίσεις να κάνεις παιδιά, βρες ένα φιλικό ζευγάρι που έχει ήδη παιδιά και άσκησε κριτική στις παιδαγωγικές τους μεθόδους. Κρίνε τους για έλλειψη υπομονής, χαμηλά επίπεδα αντοχών, αδυναμία οριοθέτησης της συμπεριφοράς κλπ.
Υπόδειξέ τους τρόπους που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τα ωράρια του ύπνου, τη χρήση της τουαλέτας, τους τρόπους στο τραπέζι και την γενικότερη συμπεριφορά τους.
Απόλαυσέ το! Θα είναι η τελευταία φορά στη ζωή σου που θα έχεις όλες τις απαντήσεις."
Καλό!!! Αν είσαι και γονιός το καταλαβαίνεις απόλυτα.

Διάβασα ένα βιβλίο και γνώρισα έναν συγγραφέα που μου άρεσε πάρα πολύ. Διάβασα το "Ο ελέφαντας εξαφανίζεται" του Χαρούκι Μουρακάμι, εκδόσεις KOAN. Δεν είχα διαβάσει τίποτα άλλο δικό μου. Η αφορμή για να διαβάσω το βιβλίο ήταν η παράσταση που είχα δει πριν λίγους μήνες, στο πλαίσιο του μικρού φεστιβάλ της Ούγκα Κλάρα "Όταν γνώρισα το 100% τέλειο κορίτσι", ήταν βασισμένη η παράσταση σε ένα διήγημα που περιέχεται σε αυτήν την συλλογή που διάβασα. Διάβαζα και χωνόμουν σε έναν κόσμο όπου καμιά λέξη δεν περίσσευε, συναντιόμουν με παράξενους ανθρώπους σε παράξενα μέρη, σχεδόν άκουγα τις μουσικές και τα τραγούδια που άκουγαν εκείνοι (στα διηγήματά του ο Μουρακάμι αναφέρεται συχνά σε τραγούδια και μουσικούς). Ήταν μια Ιαπωνία που δεν ήξερα. Ένας λόγος, ευθύβολος και συμπυκνωμένος που με κατέκτησε.
Διαφορετικές οι ιστορίες. Άλλες παράξενες, άλλες καθημερινές. Με άλλη γέλασα, σε άλλες ήθελα να κλείσω το βιβλίο και τις ξανασκεφτώ. Μου άρεσε πολύ. Χάρηκα που τον γνώρισα. Θα ήθελα να διαβάσω και τα άλλα του βιβλία.



Δεν είδα ακόμη (έρχεται στις 8 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη) την "Μήδεια" του Ευριπίδη από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σε σκηνοθεσία του Ανατόλι Βασίλιεφ. Διάβασα τι συνέβη στην Επίδαυρο. Διάβασα ότι "το κοινό αποδοκίμασε", ότι στις αποδοκιμασίες ήταν "επικεφαλής ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος"(σημ. είναι και βουλευτής), ο οποίος από τις πρώτες σειρές φώναζε «αίσχος σε όλους σας» και «αίσχος σε όλη την παράσταση». Δηλαδή, για μένα, το κοινό χουλιγκάνισε και το λέμε αποδοκίμασε για να ακούγεται καλύτερα. Θα μου πεις έτσι κάνουν οι βουλευτές μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, έτσι μιλάμε παντού σε όλη τη χώρα αυτό σε πείραξε; Και με πείραξε, και με έκανε να ντρέπομαι γιατί μόνο για αυτό είμαστε άξιοι. Και σιγά οι τσάμπα μάγκες να μην αντιδράμε με την ίδια "ντεμέκ ευθιξία" όταν πραγματικά μας προσβάλλουν- ηθικά, πολιτικά, παντού. Δεν μπορώ να πω για την παράσταση, δεν δεν έχω δει, κι όταν την δω μπορεί να μην είμαι ειδική να μιλήσω. Αλλά αυτή τη συμπεριφορά δεν την κατανοώ σε καμιά περίπτωση. Η εκτόνωση και το σύνδρομο οπαδού σε ποδοσφαιρικό αγώνα δεν καταλαβαίνω τι δουλειά έχουν στο θέατρο. Άλλο να αντιδράσεις. Άλλο να ξέρεις γιατί αντιδράς. Κι άλλο αυτό. Έχασε όμως κανείς το μέτρο για να το βρούμε εμείς;

Ο Κοσμάς Βίδος έγραψε ένα κείμενο στο on air του Κυριακάτικου Βήματος: Ο (ΤΗΛΕ)ΘΕΑΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ;. Συμφωνώ απόλυτα.

Άργησα πολύ, είδα πρόσφατα την ταινία για τον Λ.Κοέν "I'm your man" του Lian Lunson. Τον Κοέν, το έργο του, δεν το γνωρίζω καλά. Μου φάνηκε να τονίζει η ταινία την θρησκευτικότητα σε πράξεις και στίχους του. Καλό δεν μου φάνηκε αλλά τέλος πάντων, σου είπα δεν το ξέρω καλά, καλύτερα να μην κάνω άλλο σχόλιο. Η ταινία ήταν σαν ευχολόγιο, δεν μου άρεσε. Μου άρεσαν όμως πολύ κάποιες ερμηνείες όπως του Ρούφους Γουαϊνράιτ(και όσα είπε ήταν πολύ ωραία), της αδελφής του Μάρθας και του Άντονυ που χάρη στην ταινία έψαξα να μάθω και να ακούσω περισσότερα από αυτόν κι αυτό ήταν το καλύτερο.


Οι διακοπές στην Κέρκυρα φέτος το καλοκαίρι είχαν τρία-τέσσερα ωραία πράγματα. Το πρώτο ότι ήμουν πολύ κοντά με τα παιδιά μου, καμάρωνα πόσο πολύ μεγάλωσαν. Γελάσαμε απίστευτα, μιλήσαμε πολύ και για διάφορα θέματα, αγκαλιαστήκαμε άπειρες φορές, ψιθυρίσαμε μυστικά, διασκεδάσαμε ακόμα και με όσα, στο απαράδεκτο επίπεδο τουριστικής δομής και εξυπηρέτησης σε ένα νησί που καταστρέφει μέρα τη μέρα ό,τι καλό και αρχοντικό είχε, θα μπορούσαν να μας έχουν κάνει τα νεύρα τσατάλια.

Μετά, είδαμε την πιο όμορφη πλατεία που έχω ποτέ, την πλατεία Λιστον, αρχοντική, αυτή ναι, ήταν, απλόχωρη, ανοιχτόκαρδη, με πελώριους χώρους για παιχνίδι και περίπατο.

Τυχαία ένα βράδυ, πήγαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο Μέσα στην Κέρκυρα, στην πλατεία Σκαραμαγκά, αν θυμάμαι καλά, το λένε "Pomo D'Oro". Όμορφο περιβάλλον, καλαίσθητο, κομψό, η περιποίηση εξαιρετική και το μενού προσεγμένο με πιάτα ένα κι ένα. Ό,τι δοκιμάσαμε ήταν υπέροχο.
Τέταρτο και τελευταίο, επισκεφτήκαμε ένα Μουσείο στο οποίο θα μπορούσα να πηγαίνω πολλές ημέρες από το πρωί μέχρι το βράδυ, το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης . Αν ξαναπάω στην Κέρκυρα θα είναι για το Μουσείο αυτό κι άλλα δυο τρία ακόμη πράγματα. Μόνο. Δυστυχώς. Τα άλλα στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν απογοητευτικά και τόσο μα τόσο νεοελληνικά δυσλειτουργικά (δρόμοι με άθλια οδική σήμανση και με μόνο άνετο μεγάλο δρόμο εκείνον που έφτιαξαν οι Άγγλοι -για φαντάσου!- τον ...19ο αιώνα) κακόγουστα (μα γίνεται να χτίζεις τόση ασχήμια δίπλα σε τόση παλιά ομορφιά;) και της αρπαχτής.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλώς την!
Μου είχε λείψει αυτή η επικοινωνία...
Περιμένω να κανονίσεις καλημεροσυνάντηση. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε.
Για τα γιουχαϊσματα στη Μήδεια έχω να πω το εξής: Όταν είσαι εθισμένος στις "ουσίες" και στη δημοσιότητα, αντιδράς αλαζονικά...(και ο νοών νοείτω)
Για διακοπές πήγαμε εκτός από Βαρκελώνη και Άμστερνταμ. Πανέμορφη η πρώτη,αλλά το Άμστερνταμ με ενθουσίασε!!! Τα κανάλια και τα σπίτια σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Οι άνθρωποι, δε, είναι ευγενέστατοι και φιλικοί. Και βέβαια, είδα από κοντά αυτό που άκουγα, ότι δηλαδή οι Ολλανδοί δεν έχουν και μεγάλη σχέση με αυτό που πιστεύουμε για τους Βορειοευρωπαίους. Είναι "χύμα", κάτι που κάνει εμάς τους Έλληνες να νιώθουμε αρκετά οικεία. Και το καλύτερο: ήμασταν τόσο τυχεροί που πετύχαμε 3 ηλιόλουστες μέρες σε μια χώρα όπου βρέχει περίπου 310 μέρες το χρόνο.
Φιλάκια ΒΑΣΩ Χ.

Adamantia είπε...

Kαλως την! Χαιρομαι που περασες καλα και καταλαβαινω ποσο μπορει να θυμωσες με διαφορα στη Κερκυρα, ευτυχως που δεν πηγες το Πασχα γιατι θα αλλαζες θρησκεια απ'τα νευρα. Καλο φθινοπωρο! Δεν ειναι η πιο ωραια εποχη?

manetarius είπε...

Άντε βρε παιδί μου... επιτέλους μαζεύτηκες κι εσύ!
Τελικά το ιόνιο δεν μας έκατσε καλά φέτος... του χρόνου κυκλάδες και ξανά κυκλάδες!
Ο Λυκουρέζος φημίζεται για την καλή του συμπεριφορά έχω ακούσει καθώς και η γυναίκα του ... όπως άλλωστε και όλοι οι βουλευτές.
Καλώς είρθαμε στους πάγκους μας ο κάθε κατεργάρης ... Αλήθεια γιατί το λένε αυτό; Είμαστε κατεργάρηδες που πάμε διακοπές;;
Φιλιαααααά πολλά!!

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Βάσω!
Ε, καιρός ήταν, τόσο που άργησα...
δεν ξέρω αν είναι ο εθισμός στη δημοσιότητα ή η αδρεναλίνη που εκτινάσσεται στα ύψη όταν φωνάζεις και ντεμέκ επιβάλεσαι(αυτό φαντάζομαι εννοείς) ή είναι θέμα παιδείας- το είχε πει κάποτε ο Χατζιδάκις καταπληκτικά, αν το βρω θα το αντιγράψω για να θυμηθούμε. Από κοινό πάσχουμε... Πάντως όταν χουλαγκανίζεις δεν δείχνεις(αν αυτό θελεις) πόσο κακό είναι αυτό που βλέπεις, δείχνεις πόσο τι πραγματικά είσαι εσύ. Λες Βάσω που τα λέμε αυτά να είμαστε ξενέρωτες;

Ναι, κάτι έχω στο νου μου για καλημεροσυναντήσεις τον Σεπτέμβριο, από βδομάδα θα τα πούμε στην εκπομπή.

Τι ωραίο ταξίδι που έκανες! Το βιβλίο Βαρκελώνης που μου έστειλες με έκανε να ζηλέψω πολύ!

καλημέρα είπε...

Adamantia,
καλώς σας βρήκα!Το φθινόπωρο είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ εποχή!Έχει κι αυτήν την αίσθηση ότι μπορείς να αρχίσεις καινούρια πράγματα, κι αυτό μ αρέσει πολύ.

Μα και να θέλω να αγιάσω δεν μ αφήνουν,άκουγα σήμερα διάφορους φανατικούς θεολόγους να μιλάνε για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία κι ήθελα αμέσως να βγάλω το θρήσκευμα από την ταυτότητά μου...

καλημέρα είπε...

Μανιταράκι, το τεμπέλιασα λίγο παραπάνω, αλλα νά'μαι!
Ήταν η πρώτη φορά που με απογοήτευσε το Ιόνιο και με πίκρανε πολύ είναι η αλήθεια.

Αχ, αυτό με τους βουλευτές μας και την απολίτιστη συμπεριφορά τους είναι μια ιστορία που πάντα θα μας κάνει και να ντεπόμαστε και να απορούμε;

Ανώνυμος είπε...

Tελικά εννοούσα κάτι άλλο, αλλά θα μας κόψει ...η λογοκρισία! Οπότε, ασ'το.
Αύριο στο Θηβαίο περιμένω να είναι μαγικά!!!
ΒΑΣΩ Χ.

Ελευθερία Αραβανή είπε...

Γεια...συστήνω και το 'κουρδιστό πουλί΄του Μουρακάμι..πολύ καλό βιβλίο..
και μου άρεσε πολύ οι συμβουλές για γονείς..μπορούμε όμως να τις κάνουμε και στον εαυτό μας..αρ΄κεί να τα θυμόμαστε που και που..καλώς σας βρήκα

Cookie είπε...

Ααααα Καλημέρααααααααα!!!

Επέστρεψε και έχει τόσα να μας πει!! :)) Σίγουρα πέρασες όμορφα... γνώρισες και συγγραφείς... Τυχερήηη...

Καλώς ήρθες πίσω ξανά :)

Πολλά φιλάκια!!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Καλως ήρθες καλημέρα μας!!!Και να ήξερες πόσο μας έλειπαν αυτές οι καλημέρες!Περισσότερα σε επόμενη επαφή.

Μπάμπης Τάσιος είπε...

Καλώς όρισες Αναστασία.
Εδώ στην υπέροχη νεοελληνική μας πραγματικότητα,με τα σκανδαλάκια τις θεόπνευστες επιδόσεις των μονών στο real estate,(θαύμα-θαύμα..),στα όσα απίστευτα θα δούμε και θα ακούσουμε πάλι.
Καλές εκπομπές και πολλές καλημέρες

Υ.Γ:Αποτοξινωτικό των επιπτώσεων της περιρρέουσας ατμόσφαιρας,το μελωδικό ταξίδιBeyond The Sky με Omar Faruk Tekbilek & Brian Keane (Απλά υπέροχο-δεν παλιώνει ποτέ)

καλημέρα είπε...

Βάσω μου,
ελπίζω να κατάφερες να πήγες στο Θηβαίο, εγώ δεν πήγα, θα διαβάσεις γιατί, οπότε από σένα περιμένω εντυπώσεις.

καλημέρα είπε...

Ελευθερία,
καλώς ήρθες. Νομίζω ότι τώρα θα διαβάσω όλα τα βιβλία του Μουρακάμι, και χαίρομαι για αυτό.
Νομίζω θα τα ξαναπούμε, ε;

καλημέρα είπε...

Δαμασκηνάκι,
τι κάνεις καλό μου; Το παρα-άργησα αλλά τώρα είμαι εδώ, πάει και τελειωσε.
Όταν πρωτογνωρίζεις έναν καλό συγγραφέα νιώθεις τόσ χαρά, και αυτό εσύ το ξέρεις πολύπολύ καλά.

καλημέρα είπε...

Γεια σου Βαγγέλη μου!
Καλώς σας βρήκα μετά τη θερινή ραστώνη!

καλημέρα είπε...

Μπάμπη, καλή...προσγείωση να έχουμε!
Πήρα το mail σου, σε ό,τι ξέρω και μπορώ να βοηθήσω είμαι στη διάθεσή σου.

Καλά, αυτός ο δίσκος για τον οποίο γράφεις είναι καταπληκτικός!!! Κάτσε να παιξουμε κάτι αύριο στην εκπομπή.

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήρθες Αναστασία.Σε πεθύμησα.Μου έλειψαν τα σχόλια σου.Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναδιαβάσω Ιάπωνα συγγραφέα γιατί δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου.Το καλοκαίρι όμως δεν κράτησα τον λόγο μου και καλά έκανα.Διάβασα το Νορβηγικό δάσος του Χουρακάμι και συγκινήθηκα.Πιστεύω ότι και σένα θα σου αρέσει γιατί βσίζεται σε ένα τργούδι των Μπήτλς.
Χρύσα Πολ.

Cookie είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Cookie είπε...

Γεια σου Αναστασια!! Χαιρομαι που δε θα σε (ξανα)χασω συντομα και να σου πω... ειμαι μια χαρα!! Τον Αυγουστο ειχα μελαγχολησει χωρις τον Κουκη μου, αλλα τωρα ηρθε και μου κανει παρεουλα :))
Δε γνωρισα ποτε συγγραφεα, καλο ή μη :(