εγώ σπουδαίο μυαλό; όχι!

Η ζωή δεν είναι παίξε γελασε, πρεπει να την επαρεις σοβαρα, λεει ενα ποίημα που έγινε και τραγούδι, αλλά μην το παρακάνεις, γιατι συν τοις άλλοις είναι και μάταιη, λεει ο John Cleese, ηθοποιός, σκηνοθετης σεναριογραφος, ενα απο τα μελη της ομαδας των Μόντι Πάιθον που μας "έμαθαν" να βλεπουμε και να αντιμετωπίζουμε και αλλιώς τον κόσμο και τον εαυτό μας σε μια του συνεντευξη.
Την διαβαζα πρωί-πρωί σήμερα.
Αποσπάσματα απο την συνέντευξη του Τζον Κλιζ, δημοσιευμενη στο χθεσινό ΒΗΜagazino.
Την συνεντευξη πηρε ο Μάκης Προβατάς.

Έχετε πει ότι ο χαρακτήρας της μητέρας σας σας οδήγησε να κάνετε ψυχανάλυση επί χρόνια. "Αλήθεια είναι αυτό".
Πώς γίνεται εσείς που είστε ένα πραγματικά σπουδαίο μυαλό να μην μπορείτε να διευθετήσετε αυτό το θέμα με την κοινή λογική; "Πιστευω πολύ στη δύναμη του υποσυνείδητου. Εσείς δεν θελήσατε ποτε να κάνετε ψυχανάλυση;"
Όχι. Δεν ένιωσα την ανάγκη. "Όταν το νιώσετε, μη διστασετε. Επίσης να σας πω ότι κανετε λαθος, δεν είμαι σπουδαίο μυαλό, γιατι δεν εχω σπουδασει αρκετα, είμαι απλά ενας έξυπνος άνθρωπος. Για να ήμουν ένα πραγματικά λαμπρό πνεύμα, θα έπρεπε να έχω σπουδάσει κάτι σε βάθος. Είμαι απλώς ένας άνθρωπος που έχει καποιες έξυπνες ιδέες και μπορώ εύκολα να τις βάλω σε μια σειρα και να γραψω κείμενα και σενάρια. Σπουδαία μυαλά μπορουν να γίνουν, υπό συγκεκριμενες συνθηκες, μόνο αυτοί που σπουδάζουν ενα αντικείμενο και εμβαθύνουν σε αυτό".

Αν είχατε τη δυνατοτητα να αλλάξετε μόνο ένα πραγμα στη σημερινή κοινωνία, ποιο θα ήταν αυτό; "Θα αντεστρεφα την κουλτούρα των διασημοτήτων".

Το θεωρείτε τόσο σημαντικό αυτό;"Η σύγχρονη κουλτούρα των διαφορων διασημοτητων, η οποία περνάει μεσα απο τον Τυπο και τα ΜΜΕ, είναι αυτή που έχει κναει τον κόσμο να πιστευει ότι μια καλή και δημιουργική ζωή, με φίλους, οικογενεια και καλούςς συνεργατες, δεν είναι αρκετή, και ότι πρεπει να έχεις οπωσδήποτε χρήματα και φήμη. Σε όλες τις εποχές η κουλτουρα των διασημοτητων είναι παντα αυτή που αναβαθμίζει ή υποβαθμίζει όλες τις υπόλοιπες κουλτουρες των ανθρωπων. Εδώ και αρκετα χρόνια, λοιπόν, υποβαθμίζει τα παντα. Θελω να πω... Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Εκατομμύρια στερλίνες, για τι πραγμα ακριβώς; Ολόκληρη η αγγλική κοινωνία επί χρόνια είχε πρότυπο τον Μπέκαμ. Όλοι λένε ότι είναι πολύ καλό παιδί και εγω που τον γνωρισα για λίγο συμφωνω. Αλλά τι είδους πρότυπο μπορεί να είναι για μια κοινωνία;"

"Γενικά οι άνθρωποι παλαιότερα ήταν πολύ πιο λογικοί και τωρα πλεον δεν είναι. Επίσης πρεπει να πούμε ότι έχουμε απαίσιο Τυπο. Είναι πολύ ανειλικρινής και ανέντιμος και η δημοκρατία εξαρταται πολύ απο τον έντιμο Τύπο".

"...Υπάρχει μια φραση που θεωρώ σπουδαία: Οι ιδέες δεν είναι υπευθυνες για τους ανθρωπους που τις κουβαλούν"

"Τώρα που μεγάλωσα εχω καταλάβει ότι η ζωή είναι μάταιη. Κι αυτό είναι πάρα πολύ αστείο"

Αστείο; "Ναι, γιατί όταν είσαι νεος ελπίζεις για τα πάντα. Ελπίζεις για το ένα, ελπίζεις για το άλλο και τρεχεις πίσω απο τις ελπίδες σου. Μεγαλώνοντας, καποια στιγμή καταλαβαίνεις ξαφνικά ότι όλο αυτό είναι μάταιο και σου φαίνεται πολύ αστείος ο εαυτός σου που έτρεχε τόσα χρόνια. Είναι πολύ ανακουφιστική αυτή η σκέψη και μετα αρχίζεις να ζεις τη ζωή σου"

(Χμ, εμενα πάλι το πνευμα αντιλογίας μεσα μου-μη χάσει!- επιμενει ότι το να ελπίζεις είναι μια χαρά, το να τρεχεις -για τι; για ποιον;- και να νοσταλγείς μπορεί να είναι το πρόβλημα που δεν σε αφηνει να ζήσεις, αλλά διαβασα την άποψη του Κλιζ με ενδιαφερον. Άλλωστε σε τριαντα χρόνια μπορεί να έχω κι εγω την ίδια άποψη με αυτόν, θα δείξει...)

http://www.tovima.gr/webtv/#271585
http://www.imdb.com/name/nm0000092/
 
 
Υ.Γ. Αν βρείτε, σταθείτε και σε δυο βιβλία που συνυπογραφουν ο Τζον Κλιζ και ο ψυχολόγος Ρόμπιν Σκίνερ και κυκλοφορουν και στα ελληνικά. Είναι τα βιβλία "Ζωή, η σύγχρονη Οδύσσεια" και "Οικογενεια, η σύγχρονη Οδύσσεια". Αξίζει πιστευω τον κόπο να τα αναζητησετε.