"ηρωϊκά" και άλλα

Όταν γραφω κατι στο facebook, μετα με πιανουν τυψεις γιατί δεν το μοιραστηκα πρωτα μαζί σας εδώ. Στο κάτω-κατω αυτό είναι το πρώτο μου διαδικτυόσπιτο, όλα κι όλα.
Μαζεμενα λοιπόν καποια βίντεο, καποια λόγια απο την αλλη γειτονιά, στην οποία αν το θελετε μπορούμε να τα λεμε επίσης.
Δεξιά υπαρχει μια σύνδεση για επικοινωνία μεσω του facebook, μονο αν στείλετε αιτημα φιλίας κι εδω σας γνωρίζω μόνο με bloggerικό ψευδώνυμο γραψτε μου ποια ή ποιος είστε για να καταλαβω και να αποδεχτώ το αίτημα φιλίας - παραδεχομαι ότι αν δω καποιον άγνωστο σπανια απανταω.

Για την ταινία "ο μεγαλος δικτατωρ" ο λόγος, 1940
Η ταινία είναι σπουδαία, ο Τσαρλυ Τσαπλιν ιδιοφυία, παντα
Ο λόγος στο φιναλε της ταινίας εχει μεγαλο "σουξε" τελευταία, χαμός γίνεται στο ίντερνετ
Όσοι τον προωθούν τον έχουν σίγουρα ακούσει ή έτσι με φόρα απλώς τον προωθούν;
(να μην πω για την ταινία, την εχουν δει αραγε ολόκληρη;)
Γιατί οι μισοί που μου έχουν προωθήσει το βίντεο και μισουν και περιφρονουν και είναι έτοιμοι να ξεσκίσουν όποιον θεωρούν αντιπαλο και σχεδόν ευχαρίστως θα ζούσαν με τη δυστυχία των αλλων... Και η ομιλία με όσα αναφερει είναι εναντίον και αυτών. Αν δεν το ξερουν τι να πω...
Ό,τι ναναι διαβαζουμε, ό,τι θελουμε καταλαβαίνουμε... Ακόμα και στα σημαντικά..






Εφτασαν οι μερες οι ηρωικές.
Δεν συμπαθώ ούτε λίγο τους ηρωικούς λόγους, το ίδιο και τους "ήρωες" που όταν το φωναζουν ότι υπηρξαν ήρωες είμαι απολυτα σιγουρη ότι δεν υπηρξαν ποτέ.
Απο τις "ηρωικές" αντιστασεις τόσων, συγγνώμη, αλλα προτιμώ τετοιους ηρωισμούς.
Πραγματικούς.

Κι ένα τραγούδι,
γιατί "ειναι πιο ευκολο να κλαις παρα να ζεις", αλλα για τα δυσκολα αξίζει η ζωή,
τα λόγια του Άλκη Αλκαίου