Στην κεντρική αίθουσα, στην οθόνη προβάλλονταν η ταινία "O Xρυσοθήρας" ("The Gold Rush") του Charlie Chaplin και η Κ.Ο.Θ., σε διεύθυνση ορχήστρας του Κριστόφ Έσερ, έπαιζε επιτόπια τη μουσική της ταινίας.
Η ορχήστρα στην καθιερωμένη της, και φέτος, συναυλία στο πλαίσιο της ενότητας «Μουσική & Κινηματογράφος», με προβολή μιας βωβής ταινίας με ζωντανή μουσική.
Η φετινή ταινία ήταν ο Χρυσοθήρας, τα γυρίσματα της ταινίας είχαν ξεκινήσει το 1923 και ολοκληρώθηκαν το 1925. Εκείνη η κόπια της ταινίας σήμερα θεωρείται χαμενη.
Το 1942 ο Τσάπλιν προχώρησε σε επανέκδοση της ταινίας, εκοψε καποια σημεία της, αφαίρεσε τις κάρτες τιτλων της εποχής του βωβού κινηματογραφου, έκανε την αφήγηση στην ταινία και συνεθεσε τη μουσική της ταινίας συμπεριλαμβάνοντας και καποια γνωστα κλασικά μουσικά θεματα.
Στην χθεσινή βραδια είδαμε την ταινία σχεδόν στην πρώτη της εκδοχή, καθώς με τη βοηθεια της κόπιας ενός συλλεκτη απο το 1933 χρησιμοποιηθηκαν καρτες τίτλων που είχαν κοπεί στην ταινία του 1942.
(η φωτογραφία είναι του Νώντα Στυλιανίδη)
Η ορχήστρα συγκροτημένη, με κέφι, συντονισμένη με ακρίβεια έπαιξε τη μουσική της ταινίας σε μια αίθουσα γεμάτη μεγάλους και παιδιά, κοινό τόσο πολλών και διαφορετικών ηλικιών, που παρακολουθουσαν με το ίδιο ενδιαφερον. Ιδιοφυής καλλιτεχνης ο Τσάρλι Τσάπλιν. Έβλεπα χθες για πολλοστή φορά την ταινία του, ταινία 86 χρονων, και θαυμαζα και παλι, σεναριο, σκηνοθεσία, ηθοποιια, κίνηση, μουσική, τίποτα στην τυχη, τίποτα ακαλαίσθητο, τίποτα πρόχειρο.
Ήταν μια όμορφη συναυλία, μια ωραία συνύπαρξη κινηματογράφου και μουσικής. Αυτή η πρωτοβουλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, φετος σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, μακαρι να συνεχιστεί. Ραντεβού του χρόνου, στην επόμενη παρόμοια συναυλία. "Ποια ταινία θα ήθελες να δεις του χρόνου;" ρωτησα τη Σαββίνα χθες καθως περπατούσαμε χθες για το σπίτι. "Το Χαμίνι", μου είπε. Τελεια επιλογή!
Τρεις σκηνές, ίσως οι πιο γνωστές από την ταινία.
Η πρώτη,η σκηνή όπου η πείνα κανει τον χρυσοθήρα Μπινγκ Τζιμ να βλέπει τον φίλο του τον Μοναχικό Χρυσοθήρα (Τσαρλι Τσάπλιν) σαν ...λαχταριστή κότα
Η δευτερη σκηνή, εκείνη με το γεύμα της μπότας
Η τρίτη, με την σκηνή του χορού της oceana
Nα, η ίδια σκηνή, διαφορετικά. Ο Τσαρλι Τσαπλιν, παίζει την σκηνή αυτή σε ενα παρτυ στο Χόλυγουντ το 1926.
(Τον "Χρυσοθήρα" - του 1942- μπορείτε να τον δείτε στο καναλι του tvxs, εδώ.)
tvxs.gr | Ο Χρυσοθήρας
Ανέβηκε από tvxorissinora. - Κλασικές σειρές από την TV και βραδινά σόου online.
12 σχόλια:
Δε θα σταματήσω να το λέω.....πόσα χάνω που δεν είμαστε κοντά.....να με παρασύρεις σ΄αυτά τα όμορφα ταξίδια που οι αισθήσεις χαμογελούν και ο νους ταξιδεύει!!!
Φιλάκια
Λοιπόν, σε λίγα χρόνια θα κατεβαίνω κάτω πιο συχνά και να δεις πού θα πηγαίνουμε! Έχετε κι εσείς κάτω τοσα πραγματα που ζηλεύω. Ας είμαστε καλά, γενικώς, και θα δείς!
Καλό βράδυ!
Αχ τι υπέροχα βίντεο! Τι ομορφιά και συμμετρία που είχαν η ταινίες του Τσάπλιν.
Δεν ήμουν, δεν μπορούσα. Ωστόσο, η ΚΟΘ έχει αποδείξει τη δύναμή της και τις εξαιρετικές προσπάθειες που κάνει, χωρίς να μένει σε ένα είδος. Μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις επιλογές της.
Έφη,
ο άνθρωπος δεν εκανε τιποτα τυχαίο, τελειομανής, πραγματικά. Τώρα διαβαζω και την αυτοβιογραφία, αν βρεις το βιβλίο διαβασέ το, εγγυημενα, είναι πολύ ενδιαφερον.
Καλό βράδυ!
δείμε,
συμφωνώ μαζί σου, η ΚΟΘ εχει παρει πολλές πρωτοβουλίες με μεγαλο ενδιαφερον και σε καλλιτεχνικό επίπεδο και σε επίπεδο παρεμβάσεων (εκπαιδευτικές συναυλίες σε σχολεία, συναυλία στην Ιθάκη, συνεργασίες με μουσικούς απο αλλους μουσικούς χώρους,δισκογραφία και συναυλίες στο εξωτερικό κ αλλα πολλά, όπως και εκδηλώσεις των μελών της, το ΚΟΘ Underground ήταν καταπληκτικό) Πολλά πραγματα και μπραβο τους.
Ας έχουν καλή συνέχεια, και για το δικό μας καλό.
Καλό σου βράδυ!
Γεια σου και χαρα σου Αναστασία,
είναι καταπληκτικες οι συναυλίες της ΚΟΘ...εχω κρατήσει καποια απο τα πολυ ωραία ενθετα των εκδηλώσεων..καταληκτικη η μέρα με την "Μόμο"-ορχηστρική Σουίτα(μαζι μας κι ο ανεψιος μου ο Μάνος με ένα φίλο του), εξαιρετικό το "Μετροπολις"ταινια βωβου κινηματογραφου με συνοδεια της ΚΟΘ,διασκεδαστική και απολαυστική η ταινία"τα φωτα της πολης" με τον Τσαρλι Τσαπλιν(κι ο Μανος να ενθουσιαζεται).
Ελπιζω να βρω χρόνο και μυαλό να συγκεντρωθώ να απολαυσω και τον Χρυσοθήρα μες το Σαββατοκυριακο..ειδα λίγο αποσπασματικα..
ευχαριστω για την προκληση για την ΚΟΘ την τελευταία φορά που πήγα με τα ποδια ως το μεγαρο μουσικης...εξαιρετικος "ο Μολδάβας" απο το συμφωνικό ποίημα "η πατρίδα μου" και συγκινητικό...
καλό ΠΣΚ
Φιλιά!
Αναμφισβήτητα από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες... Ίσως και η πιο αγαπημένη...
Ο Τζόνι Ντεπ, που του είχε ζητηθεί να επαναλάβει το χορό με τα ψωμιά, και τον θεωρούσε αρχικά εύκολο, εξεπλάγη που βρήκε τον μπελά του τελικά γιατί δεν μπορούσε με τίποτε να επιτύχει τον συνδυασμό κίνησης σώματος με το ρυθμό της μουσικής. Το θεώρησε εκ των υστέρων σαν το πιο δύσκολο νούμερο, κι μεγάλος Τσάρλυ το πέτυχε με ένα μόνο γύρισμα.
Αλλά εμένα με συγκλόνισε η τελική σκηνή, που ο Σαρλό, πλούσιος πλέον ταξιδευτής σε υπερωκεάνιο σκύβει βιαστικά να αρπάξει μια γόπα από πούρο που πέταξε κάποιος άλλος και ο ευτραφής συν-χρυσοθήρας σύντροφός του τον διορθώνει... Αυτό ήταν για μένα από τα πιο όμορφα...
φιλιά!
πρέπει να ήταν πολύ όμορφο θέαμα!
Ξανάδα μερικές ταινίες του Τσάπλιν πρόσφατα -και τον Χρυσοθήρα.
Μόλις ξεπερνάς το αίσθημα της βαρεμάρας που σε πιάνει μόλις αποφασίσεις να δεις μια βουβή ταινία -και πραγματικά ξεπερνιέται πολύ γρήγορα. Κι αν δεν είσαι πολύ μίζερος για να κολλήσεις στον απλοϊκό συναισθηματισμό του σινεμά του, αντιλαμβάνεσαι πόσο καλά στέκονται σχεδόν 100 χρόνια μετά οι ταινίες του. Είναι γλυκό ή το παραμύθι των παιδικών μας χρόνων που τα ξεχάσαμε με την ενηλικίωση. Σαν τον Άγιο Βασίλη ή τα μελομακάρονα.
Κατερινα,
έχω κι εγώ υπεροχες αναμνήσεις απο συναυλίες της ΚΟΘ, χαίρομαι που αυτή η ορχήστρα είναι στην πόλη μας και μπορούμε να την ακούμε συχνά
Nίκιπλε,
Αυτήν την ιστορία με τον Τζόνυ Ντεπ δεν την ήξερα, εντυπωσιακό πραγματι!
Μου αρεσει πολύ που διαλεξες αυτήν την σκηνή από την ταινία, κι εμενα μου αρέσει.
Καλημέρα!
Φώτη,
ο άτιμος ήταν μαστορας, καλλιτέχνης με απόλυτο έλεγχο στο όλον της δουλειάς του.
Αυτες τις μερες διαβαζω την αυτοβιογραφία του, παραλληλα ενα βιβλίο για αυτόν (εχει ενδιαφερον πώς τα ίδια πραγματα της προσωπικής του ζωής εκεινος τα περιγράφει αλλιώς και οι μελετητές γράφουν την αλήθεια που είναι τελείως διαφορετική)και βλέπουμε με την κόρη μου ταινίες του. Ε, όσο τις ξαναβλεπω τόσο πιο πολύ τις εκτιμώ και τις θαυμάζω.
Δημοσίευση σχολίου