"Εμείς πότε με το καλό;"

Στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στις 19 Σεπτεμβρίου, υπήρχε αυτό το κομμάτι της Βένας Γεωργακοπούλου :
"Ο Καραφίλ Σένα είναι Αλβανός. Περήφανος για την εθνικότητά του, ποτέ δεν την έκρυψε ακόμα και στις δύσκολες εποχές που οι κλούβες τους μάζευαν από τους δρόμους. Ζει εδώ από το 1993, τα δύο παιδιά του πάνε στο πανεπιστήμιο και θεωρεί τα Εξάρχεια πατρίδα του. Δουλεύει, άλλωστε, στο γνωστό εστιατόριο «Γιάντες» ως σερβιτόρος.
Πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένας καλός ηθοποιός. Εχει παίξει σε πέντε ταινίες, από το ιστορικό «Μιρουπάφσιμ» των Κόρρα-Βούπουρα και το «Μπραζιλέρο» του Σωτήρη Γκορίτσα μέχρι τον «Ομηρο» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Εχει συμμετάσχει και σε παραστάσεις, όπως τους «Εμιγκρέδες» του Μρόζεκ που ανέβασε ο συμπατριώτης του Λαέρτης Βασιλείου στα αλβανικά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο «Τους τα λέει ο Θεός» του Σωτήρη Δημητρίου, που σκηνοθέτησε πέρυσι στο Φεστιβάλ Αθηνών ο Νίκος Αρβανίτης.Δεν του πάνε όλα περίφημα; Κι όμως τον ακούω να μου λέει: «Εκεί που νόμιζα ότι κάπου είχα φτάσει, μου είπαν "μέχρις εδώ μάγκα"». Εμαθε ότι, αν και πρωταγωνιστεί στην ταινία του Βασίλη Ντούρου «Το βουνό μπροστά», δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο α' ανδρικού ρόλου, επειδή δεν είναι «ημεδάπος», όπως ορίζει ο νόμος Βενιζέλου.Τι περίεργο. Ο Καραφίλ πικραμένος είναι, όχι θυμωμένος. «Σέβομαι», μου λέει τον νόμο. Το ίδιο όπως σέβεται και αγαπάει την Ελλάδα. Τι να του πω; Οτι ακόμα και να αλλάξει ο νόμος σύμφωνα με τις προτάσεις της Επιτροπής Γαβρά, η οποία όπου «ημεδαπός» βάζει «Ευρωπαίος», πάλι αυτός δεν θα μπορεί να διεκδικήσει το βραβείο; Οτι θα μπορεί να το πάρει τυχών Βέλγος ηθοποιός, που θα 'ρθει για λίγες εβδομάδες να παίξει σε ελληνική ταινία και όχι αυτός που η Ελλάδα είναι το σπίτι του;Εχει άραγε την ευαισθησία και την ευφυΐα το υπουργείο Πολιτισμού, τώρα που ξεκίνησε η αναμόρφωση του κινηματογραφικού θεσμικού πλαισίου, να αντιμετωπίσει και αυτές τις περιπτώσεις; Τα κινηματογραφικά βραβεία στην υπόλοιπη Ευρώπη δέχονται τους δικούς τους Καραφίλ. Εμείς πότε με το καλό;"

Ανάλογο κομμάτι, του Παυλου Κάγιου, είχαν τα ΝΕΑ της Παρασκευής, Ένα «βουνό» κλείνει τον δρόμο για τις υποψηφιότητες

Στην ίδια εφημερίδα, στο φύλλο του Σαββάτου, διάβασα αυτήν την επιστολή του Γιώργου Νταλαρα:
"Ακούνε καλά τ΄ αυτιά μας; Μάλλον ναι. Δυστυχώς. Γιατί ήδη οι ωτοβλεψίες αναφέρθηκαν σε αυτό το θέμα με αφορμή τον αποκλεισμό της υποψηφιότητας του ηθοποιού Καραφίλ Σένα. Στην ίδια ταινία του Βασίλη Ντούρου, «Το βουνό μπροστά», μουσική έχει γράψει ο συνθέτης Ντάσο Κούρτη, συνάδελφος μουσικός και μάλιστα εξαιρετικός. Ο Ντάσο ζει και εργάζεται νόμιμα στην Ελλάδα πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Παντρεύτηκε εδώ, έκανε οικογένεια και φορολογείται σαν Έλληνας πολίτης. Πριν από λίγες μέρες τού ανακοινώθηκε τηλεφωνικά ότι ναι μεν η ταινία συμμετέχει επίσημα στο Φεστιβάλ, η μουσική του όμως δεν μπορεί να είναι υποψήφια για Κρατικό Βραβείο, γιατί ο συνθέτης δεν είναι Έλληνας, βάσει νομοθετημένης απόφασης! Αυτό στην Ελλάδα της Ευρώπης του 2008 μάς προσβάλλει όλους σαν κοινωνία. Τέτοιου είδους αποκλεισμοί είναι επιεικώς ενδείξεις οπισθοδρόμησης, συντηρητισμού και μικροψυχίας το λιγότερο. Και το περισσότερο, επικίνδυνοι. Ίσως μερικές χιλιάδες e-mail από απλούς πολίτες στο υπουργείο Πολιτισμού θα βοηθούσαν να αρθεί αυτή η απαράδεκτη και αναχρονιστική απαγόρευση."

Ένα βουνό ακόμα. Θα πούμε, θα γράψουμε, θα κάνουμε κάτι; Θα αλλάξουμε;
"Πότε με το καλό;"