Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

τα στολίδια

Το τελευταίο χριστουγεννιάτικο δέντρο των γιορτών που πέρασαν εδώ και πολλές μέρες, και είχε απομείνει σκόμα στολισμένο, επιτελους ξεστολίστηκε την περασμένη Δευτέρα. Λίγο ακόμα να αργούσα, στις αποκριές θα φταναμε...
Κάθε φορα που το ξεστολίζω ξεχωρίζοντας ένα- ένα τα στολίδια του να τα φυλαξω για την επόμενη χρονιά, θυμάμαι πότε αγόραστηκαν, πότε φτιάχτηκαν. Τα βλέπεις πόσο ετερόκλητα είναι. Δεν είναι ούτε η συμμετρία, ούτε το "μα, έτσι πρεπει να είναι όμορφο το δέντρο", που με ενδιαφερει όταν το στολίζουμε με τα παιδιά. Είναι τα γέλια που κάνουμε,  που πειραζόμαστε, που θυμόμαστε. Είναι τα δικά μας, ίδια καμιά φορά αστεία, αλλα τι πειράζει; Με την μικρή κυρίως. Υπαρχουν δυο στολίδια που ξέρει ότι δεν μου πολυαρέσουν και καθε φορα λύνεται στα γελια και τα μοστραρει πανω πανω και μπροστα. Εγώ τα βάζω κάτω και πίσω, εκείνη τα αλλαζει παλι κι εχουμε να παίζουμε. Όλα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια μας είναι μαζεμένα από πολλές χρονιές. Η "συλλογή", εμπλουτίζεται συνεχώς. Κάποια στολίδια φτιαγμένα από τα παιδιά. Είναι όμορφο να βλέπω και να σκεφτομαι πότε έφτιαξε αυτό το ανθρωπακι ο Άγγελος, πότε αυτό το ασυνηθιστο στολίδι η Σαββίνα. Κλείνω τα κουτιά, τα ανεβαζω στο παταρι και του χρόνου παλι.
 Όσο ωραίο είναι να στολίζεται το σπίτι για τις γιορτές - αν και πρεπει να παραδεχτώ ότι τα τελευταία δύο χρόνια εχω λιγότερο μερακι απ'ό,τι αλλες χρονιές, όμως του χρόνου όμως θα είναι αλλιώς, να δεις- άλλο τόσο ωραίο είναι όταν ξεστολίζεις και νιώθεις το σπίτι να ανασαίνει.
Από την προηγούμενη Δευτέρα και για μία εβδομάδα το σπίτι νομίζω ότι ανασανε ακόμα περισσότερο. Έφερα τα πανω κάτω, σχεδόν άδειασα ένα δωμάτιο, το τι κουβαλησα, τι μετακίνησα, τι αλλαξα, ούτε να σου δεν θελω, ούτε να το σκεφτομαι καν.
Επειδή όμως το χούι είναι χούι, θα σου πω μεσα στη δυσκολία, τι είναι αυτό που έκανε ευτυχισμένη. Μεταφεροντας τα βιβλία σε καινούριες βιβλιοθήκες, μεταφεροντας και τις παλιές βιβλιοθήκες σε άλλα δωμάτια, γεμίζοντάς τες με βιβλία μέχρι επανω, έβλεπα εναν εναν τους τόμους, τους τίτλους, και αισθανόμουν απίστευτη χαρα. Οκ, και απίστευτη κούραση, αλλα η χαρα είναι το σημαντικό. Ένα σημαντικό, μεγάλο μέρος της ζωής μου ξανακολυμπούσε. Λες κι έβγαινε στο φως. Στο έχω πει κι αλλη φορά, τα βιβλία μου δεν είναι είναι κομμάτι της ζωής μου, είναι η ζωή μου μέσα από αυτά, η ζωή μου με αυτά, η ζωή μου απλά.  Όλα τα υπόλοιπα που έγραφα, συνεχίζοντας, στο ίδιο κείμενο.
Χαίρομαι που τα έχω παλι μπροστα μου. Που είναι σκορπισμενα σε διαφορους χώρους του σπιτιού. Που γίνονται ο κόσμος μου. Σε αυτόν ο καθενας εχει όσα αγαπα, όσα, μαζί με αλλα, είναι ο εαυτός του. Αισθανομαι ότι τώρα το σπίτι γίνεται σπιτικό. Άσε πόσα από αυτα θέλω να ξαναδιαβασω.  Χαίρομαι που η μικρή απλώνει το χερι της, πιάνει στα χερια της ένα βιβλίο, κάθε μέρα σχεδόν τώρα πια, πολύ πιο εύκολα απο πριν, το ξεφυλίζει, το διαβαζει.
Τώρα ο κόσμος συμπληρώνεται με τα βινύλια και τα cd που παίρνουν κι αυτα τη θέση τους. 
Αυτα είναι ωραία πραγματα. Τα άλλα ή θα έρθει η ώρα τους να γίνουν ωραία, ή θα τα παλέψουμε να γίνουν.

Υ.Γ. Αύριο, επειδή πολλοί ρωτάτε, θα τα πούμε για τις επόμενες καλημεροεξορμήσεις, εχουμε πολλές εκθέσεις να επισκεφθουμε, έχω πολλά να σας πω και στην εκπομπή και στο blog.
Για την ώρα, απο αυριο και μεχρι την Παρασκευή στην εκπομπή, θα μιλήσουμε για τη Λιλιπούπολη, για την νεα δουλειά των Εν Χορδαίς, για ενα βιβλίο που αναφερεται στο Γ.Χειμωνά, για ενα μουσικό πρωινό στο ΜΜΣΤ, για ενα δίσκο που ξέρετε πόσο μου άρεσε, είναι η νεα δουλειά του Κ.Λειβαδά. Απο αυριο θα τα πούμε στο ραδιόφωνο αναλυτικά και για αυτα και για άλλα.

27 σχόλια:

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Καλημέρα!
Πολύ μου άρεσε η "ζωντανή" εικόνα της μικρής σου να "απλώνει το χέρι της"...
Η δικιά μας έχει λατρεία με τα "βιγλία" (ακόμη έτσι τα λέει, αν και λέει ότι τα αγοράζουμε από το βιβλιοπωλείο!!), τόση λατρεία που την ακούς να διαβάζει ή να ξεφυλλίζει κάποια, ακόμη και μία ώρα αφού την βάλουμε στο κρεβάτι της (υποτίθεται) για ύπνο...

Υ.Γ.: Ανυπομονώ για Λιλιπούπολη, ελπιζω να μου επιτρέπει το αυριανό τρέξιμο να ακούσω αρκετά.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα x3!
Ωραίο αυτό με τα διαφορετικά στολίδια. Μάλιστα πέρσι ξεκίνησα μια παράδοση γιατί θέλω να βλέπω τέτοια δέντρα τα Χριστούγεννα όπου πάω.
Πήρα στολίδια, διαλεγμένα ένα-ένα ιδιαίτερα και διαφορετικά μεταξύ τους και σε όποιο σπίτι πήγαινα τις γιορτινές μέρρες στόλιζα από ένα στο δέντρο τους.
Φέτος σε ένα από τα σπίτια που ξαναγύρισα είδα το στολίδι μου σε περίοπτη θέση και το θυμόμουν...
Όσο για τα βιβλία σήμερα είναι η μέρα τους φαίνεται. Πολλοί από την Αθήνα έχουν κάνει αγορές στο παζάρι που διοργανώνεται εκεί, με πολύ χαμηλές τιμές δηλαδή.
Εμείς εδώ γνωρίζεις αν έχουμε κάτι παρόμοιο (και όχι τις δύο εκθέσεις);
Καληνύχτα!

lena_zip είπε...

Τώρα με έβαλες σε σκέψεις.
Ότα έρθει η ώρα να αφήσω το πατρικό σπίτι... πώς θα αποχωρηστώ τα βιβλία μου; Και δε λέω μόνο τα δικά μου. Λέω όλα τα βιβλία του σπιτιού... τις μέχρι επάνω γεμάτες βιβλιοθήκες... τη φράση "έχουμε για όλα τα γούστα, διάλεξε και πάρε" ή το "αυτά είναι τα δρακουλιάρικα που διαβάζει ο αδερφός μου".
Τα παιδικά μυθιστορήματα που κρατάει η μάνα μου "για τα εγγόνια της" κι εγώ της απαντώ "μεγάλη φαντασία έχεις" όποτε το λέει αυτό.
Μεγαλώνουμε να πάρει η ευχή...
Πού το πήγα το θέμα ε; Να είναι που τον κόψαμε τον στολισμό εδώ και χρόνια... ελάχιστα στολίδια και ελάχιστη όρεξη για αυτά.

Θα συντονιστώ. Καλά να είσαι. Φιλιά σου.

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Εμείς φέτος ξεστολίσαμε νωρίς.
Εχεις δίκιο που λες ότι κάθε στολίδι έχει την ιστορία του.

Με αρέσει η αισιοδοξία ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα (έτσι θα ήθελα κι εγώ να πιστέψω), αλλά αν προσγειωθούμε θα δούμε ρεαλιστικά ότι π ο τ έ δεν θα γίνουν όπως παλιά!

Καλημέρα (τρις)

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Η συμμετρία και η απόλυτη τάξη φανερώνουν πως "εδώ" δεν υπάρχει αληθινή ζωή..
Το δέντρο σου μου δίνει την αίσθηση πως σε τούτο το σπίτι υπάρχει αγάπη, ελευθερία..και παιδιά που συμμετέχουν στο μοίρασμα των συναισθημάτων σας.

Αναστασία μου, ευτυχώς που υπάρχει η ιντερνετική σύνδεση να σε ακούω..
Για να μου κάνουν εύκολη την "πρόσβαση" ένα κλικ σε εικονίδιο και σε ακούω..
Σ 'ευχαριστώ!

anthivolon είπε...

Aναστασία μου καλή,
Χαίρομαι πολύ όταν σε βλέπω εδώ, έστω και αραιά και που!! Διακρίνω σ΄αυτά που γράφεις μια ιδιαίτερη αισιοδοξία......εύχομαι να μην κάνω λάθος!!
Ο θησαυρός που έχεις στις βιβλιοθήκες σου ευθύνεται, κατά ένα μέρος, για αυτό που είσαι και αυτό που προσπαθείς να είναι τα παιδιά σου!! Πως να μην τον προσέχεις και πως να μη νιώθεις όμορφα όταν τον έχεις τριγύρω σου!!
Είμαι πολύ περήφανη που σ΄έχω κάνει φίλη μου!!
Σε φιλώ και σ΄αγαπώ!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Μου 'ρχεται πάντα δύσκολο το ξεστόλισμα του δέντρου.. όσο και αν φαίνεται περίεργο είναι σαν να τελειώνει μια εποχή.. του δέντρου, του χρόνου..
Μου αρέσει να κάνω αλλαγές μές το σπίτι, αλλά δεν κάνω πολύ συχνά...

Ιωάννα είπε...

αδελφούλα
σήμερα που ήπιαμε τον απογευματινό καφέ μαζί ξέχασα να σου πω πως ακόμη δεν ξεστόλισα το σπίτι!
Οπότε το τελευταίο δέντρο δεν ήταν το δικό σας.
Αύριο όμως ναι, ξεστολίζω!

nikiplos είπε...

Για τα στολίδια κι εγώ μαζεύω από διάφορα, διαφόρων χρόνων... καμιά φορά μου θυμίζουν και κάτι από τις γιορτές...
Τα βιβλία όμως μου τα θυμίζουν όλα... πότε τ' αγόρασα, ποιές ήταν τότε οι σκέψεις μου, αν με αποζημίωσε η ανάγνωση ή δεν βρήκα ακριβώς κάτι... ιδίως τα βιβλία-δώρα που είναι όλα ξεχωριστά...

ΥΓ> Εσύ καλά τα έχεις όλα σε ένα νοικοκυρεμένα... Εγώ τι να πω που τα έχω σε τρεις διαφορετικές αποθήκες? (και όχι στην ίδια πόλη)


Τα φιλιά μου
καλό βράδυ

καλημέρα είπε...

Βασίλη,
η μικρή σας εκανε την πιο καλή αρχή με τα βιβλία, στη συνομοταξία μας τη βλέπω, χαχα, ελπίζω να είναι καλό αυτό βέβαια!
Τη λέξη "βιγλία", τη θυμόμουν απο μια ανάρτησή σου και μου άρεσε πολύ. Όταν θα μεγαλώσει και θα της τη λέτε (γιατί δεν θα τη θυμαται τότε μαλλον), θα της αρεσει πολύ. Αλήθεια, πόσο χρονών είναι τώρα;

καλημέρα είπε...

Y.Γ. Την εκπομπή για τη Λιλιπούπολη την άκουσες, πρόλαβες; Θα ανεβάσω και αναρτηση μόλις μπορέσω.

καλημέρα είπε...

AnD,
ωραίο αυτό με τα στολίδια σου. Άντε, έλα και στο δικό μου σπίτι του χρόνου!
Δυστυχώς, δεν ξερω κατι αντίστοιχο στη Θεσσαλονίκη για αυτό που γράφεις για το παζαρι βιβλίων.

καλημέρα είπε...

Λένα,
θα φτιάξεις τη δικιά σου βιβλιοθήκη γλυκειά μου, μην ανησυχείς. Να σου πω την αλήθεια στη βιβλιοθήκη μου εχω ελαχιστα βιβλία απο τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, αλλα και παλι μαζευτηκαν τόσα πολλα που δεν πειράζει, ας μην εχω εκείνα. Όταν φτιάξεις το δικό σου σπίτι, θα τη βρεις τη λύση με και με τα βιβλία του πατρικού σου σπιτιού.
Αυτό που λες στη μαμά σου, το λεει κι η δικιά μου κόρη σε μένα, αχ, τι είστε εσείς οι κόρες...

Και, εεε, μεγαλώνουμε και είναι ωραίο, πολύ ωραίο, αυτό μην το ξεχνάς ποτέ!

καλημέρα είπε...

καλημέρα Δύσπιστε,
ό,τι ερχεται δεν είναι ποτε ίδιο με τα παλιά, αλλα μπορεί το καινούριο και διαφορετικό να είναι και καλύτερο, τελικά. Άσε που το παλιά δεν ήταν για όλους καλό, για να λεμε και την αλήθεια. Δεν το βάζω κάτω εύκολα, όντως.

καλημέρα είπε...

Αντιγόνη,
μακαρι να είναι όπως τα λες, γιατί συχνά νιώθω τυψεις για την αταξία μου.
Αυτήν την εβδομάδα ακούς την εκπομπή κανονικά; (κάποιοι ακροατες εχουν προβλήματα με την διαδικτυακή ακρόαση αυτες τις μερες, γι αυτό ρωταω)

καλημέρα είπε...

Μπέττυ μου,
τωρα θα γραφω πιο συχνά, έτσι νομίζω.
Τι όμορφα πραγματα που μου γραφεις, σε ευχαριστώ πολύ!
Εγώ να δεις πόσο περηφανη νιώθω όταν βλεπω τις δημιουργίες σου και πόσο χαρούμενη που γνώρισα έναν τόσο ωραίο άνθρωπο. Γεια σου φιλενάδα!

καλημέρα είπε...

Ηαφιστίωνα,
κι εγω είχα να κανω αρκετα χρόνια αλλαγές και τώρα του δίνω και καταλαβαίνει!

καλημέρα είπε...

Ιωαννα μου,
άντε βρε, καλό ξεστόλισμα!
Να'σαι καλα πουλακι μου!

καλημέρα είπε...

Νίκιπλε,
δεν τα έχω καλοτακτοποιημένα, εχω ακόμα πολλήηη δουλειά...
Μωρε, ας τα είχα κι εγώ σκόρπια κι ας είχα ζησει στις χώρες που εχεις ζησει εσύ και δεν θα πείραζε καθόλου.

Τωρα που τα ξεφύλιζα παντως αισθανόμουν ακριβώς αυτα που γραφεις.

Σε φιλώ

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Αναστασία μου,
η μικρή είναι ήδη 2 ετών, 8 μηνών και δώδεκα ημερών!
Να φανταστείς ότι ζήτησε από τον Αϊ Βασίλη ως δώρο "βιγλίο" και όχι παιχνίδι!
Την Λιλιπούπολη την άκουσα λίγο (ραδιόφωνο στο κινητό), αλλά κάποια στιγμή άφησα μισή την συνέντευξη του Κυπουργού.
Υ.Γ.: Η μικρή τρελαίνεται με το "Βάλς το πριγκιπικό" και έχει μάθει από μικρή να μου δίνει τα χέρια για να "χορέψουμε" (σου 'χω πει την σχέση μου με τον χορό; απαίσια!).

καλημέρα είπε...

Bασίλη,
αυτό θα πει μπαμπάς! Να λεει την ηλικία της κόρης σε χρόνια, μήνες και μέρες, και μπορεί να ξερεις και τις ώρες και τα λεπτα, σε έχω ικανό.
Καλά, δεν είναι ούτε τρία και αγαπαει τόσο τα βιβλία, μπραβο το κορίτσι μου!
Εεπ, τσακωσα λαθος, στη συνεντευξη για τη Λιλιπούπολη ήταν ο Μαραγκόπουλος και αφού δεν ακουσες όλη αυτήν, κρίμα, εχασες την επόμενη συνέντευξη με τη Γεωργία Τεντα την καθηγητρια του Μουσικού Σχολείου. Δεν πειραζει όμως, θα κανουμε κι αλλα τετοια ωραία, κάτσε έχουμε πολλά στο πρόγραμμα.
Υ.Γ. Βρε, αυτό το κορίτσι, μέχρι και χορό θα σου μάθει (χαχα, κατα το "και μουστακι θα σε βάλει να ξυρίσεις"), να το θυμηθείς.

Καλό βράδυ!

katerina είπε...

"Μνημες της Ζωής μου"18 Γενάρη Παρουσιαση βιβλιου Μαρη Αλβο-Μπενβενιστε.
Την εκδηλωση θα πλαισιώνει το συνολο εγχορδων ΡΟΤΟΝΤΑ υπο την διευθυνση ΕΙΡΗΝΗΣ ΝΤΡΑΓΝΕΒΑ.Η μερα που καμαρωσα τον ανεψιο μου μαζι με τον αδερφο μου, την νυφη μου,...
Στο καραβακι ακομη τα στολιδια της Γιουνισεφ με τη λεξη ΕΙΡΗΝΗ σ όλες της γλωσσες του κοσμου και καπετανιος ο αδερφός μου χαμογελαστός καμαρωνει με τον τον Μανο αγκαλια!
Καλο σου ταξιδι αδερφουλη!
θα το ποτιζουμε το πανεμορφο λουλουδακι που φυτεψες!

lena_zip είπε...

Πιο μεγάλο "δέσιμο" έχω με τα βιβλία που απέκτησα ως ενήλικη πλέον παρά με τα παιδικά μου. Κι αυτό γιατί τα επέλεξα αποκλειστικά με βάση τα γούστα μου και φυσικά τα πλήρωσα με τα χρήματα που δούλεψα και κόπιασα. Εϊναι βιβλία που μου κράτησαν πολύ καλή παρέα, με άγγιξαν, ρούφηξαν ένα κομμάτι από μένα και δεν θέλω να τα αφήσω! Τα θέλω όλα εεε;;

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
καλημέρα.
Ήξερα για την εκδήλωση, έχω διαβασει και το βιβλίο, στην εκδήλωση δεν ήμουν αλλά να, που τελικά κι εκεί πήγες εσύ. Ωραία βραδια ετσι όπως την περιγράφεις.
Το καραβακι είναι ακόμα στολισμένο;

καλημέρα είπε...

Λένα,
χμ, τα θελεις όλα και καλά κάνεις κορίτσι μου!
Καλημέρα!!!

katerina είπε...

Καλημέρα Αναστασία,
ναι,ακόμη είναι στολισμένο.. θα σου στειλω φωτογραφία.
Τα κοριτσια μου γνωρισαν στο αεροπλανο, φευγοντας ξανα για το Λονδινο(ξαναρθαν για να χαιρετησουν τον αγαπημένο θειο τους),ενα μουσικο με πολυ ωραίες μουσικες..σημερα που ανοιξα τον υπολογιστη ειδα το μηνυμα της Αλικης,...
http://www.tsahouridis.com/k/index.php?option=com_contact&view=contact&id=1&Itemid=10

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Αναστασία,
σου απαντώ με καθυστέρηση. Έπρεπε βλέπεις να αρρωστήσω, να κάτσω σπίτι, για να μπορέσω να βρω χρόνο για blogging!
Τέλος πάντων, όντως υπέπεσα σε σφάλμα (για να το λες) με τον Μαραγκόπουλο, αλλά δυστυχώς κι εκείνη την μέρα (όπως τις περισσότερες) σε ακούω από το κινητό στην καλύτερη περίπτωση με διακοπές: βλέπεις, είναι καλό να βγάζω το ακουστικό όταν μου μιλάει κάποιος (αν και δεν το κάνω πάντα)!!!
Θα πρέπει επίσης να σου πω ότι με την ατάκα σου για την μικρή και τον χορό με έκανες και ξεκαρδίστηκα, παρά την ασθένεια!! Αν και στην περίπτωσή μου είναι πιο πιθανό να ξυρίσω το μουσάκι μου για πάρτη της κι όχι να μάθω να χορεύω, αλλά -πάλι- ποτέ μη λες ποτέ!
Πάντως το μυστήριο με τα "βιγλία" της είναι ακατανόητο, ελπίζω κι εγώ να είναι για καλό...