Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Τα σφάλματα, αγάπη μου, για τους ανθρώπους είναι

"Ήθελα κάτι να σου πω...", λεει το τραγούδι. Μωρέ, πολλά ήθελα και θελω να σου πω, αλλα, άσε, "...σε μια καλύτερη εποχή", που λεει και το ίδιο τραγούδι, στη συνεχεια. Ηρακλής Βαβάτσικας, στη μουσική, Ηλίας Κατσούλης, στα λόγια.



Τώρα, να σου πω για χθες το βραδυ, αργά. Έντυνα τα βιβλία της μικρής τελειοφοίτου του δημοτικού παρακαλώ, άρα όχι και τόσο μικρή, μην το ακούσει κι ακούσω τα εξ'αμάξης...Καταληψη στο τραπεζι του καθιστικού, βιβλία, διαφανες αυτοκόλητο, ψαλίδι και άντε κουραγιο, ένα ακόμη και τελειώνει...η πρώτη φουρνιά.
Όπως πρόσεχα τις γωνίες και έντυνα προσεκτικά, να το γεμίσω με φουσκάλες και τσακίσματα, ε, δε λεει, το βιβλίο της Ιστορίας, ήρθε και θρονιάστηκε μια σκέψη. Εμ, δεν ξερει πού παει; Ξερει, ξερει, η άτιμη.
Θυμήθηκα αυτό που κατα καιρούς μου έχουν πει, πολλές φορές, και τα δυο μου παιδιά και σε μια φραση συνοψίζεται στο εξής: "πώς γίνεται να είμαστε εμείς παντα οι καλοί;" Φετος η μικρή μου στην Ιστορία θα μου την ξανακανει την ερώτηση, την περιμένω. Το βιβλίο της Ιστορίας που θα κανουν δεν είναι εκείνο που σκανδαλισε τη χώρα, πριν απο λίγα χρόνια, εκείνο αποσύρθηκε, ξαναγύρισε το παλιό. Μοιαζει με το σχολικό βιβλίο Ιστορίας της δικιάς μου εποχής, τω καιρω εκείνω, τρομαζω να σκεφτω ότι είναι το ίδιο, λες; Γεμάτο ήρωες, ανδρειες πραξεις, αυτες που ακόμη και τα παιδιά, ιδίως της εποχής μας, καταλαβαίνουν ότι παρουσιάζονται ηρωοποιημένες και ωραιοποιημένες, άρα πόσο αληθινές; Τα παιδιά ξερουν ότι δεν είναι έτσι η ζωή.
Γίνεται παντα στο εργο να είμαστε όλο οι καλοί; Ποτέ οι φταίχτες, ποτέ ένοχοι; Αυτό με μαθηματική ακρίβεια κανει τους "αλλους" παντα κακούς, και δεν απεχει πολύ να σκεφτείς μετα πως οι αλλοι, οι κακοί, μας υπονομεύουν και μας καταδιώκουν, ενώ εμείς, οι τόσο καλοί και αθώοι, δεν καναμε τίποτα κακό.
Το μεγαλείο του να παραδεχεσαι τα σφαλματά σου και να μην τα επαναλαμβάνεις σε κανει σπουδαίο.
Και όχι μόνο στην Ιστορία.
Και για τα παιδιά αυτό είναι νομίζω πιο σημαντικό απ'όσο καμια φορα νομίζουμε.
Όπως ο ήρωας της Ιστορίας, μπορεί να έσφαλε αλλα επανόρθωσε, ή δεν επανόρθωσε, παραδεχτηκε ή δεν παραδεχτηκε, αποδείχτηκε μικρός ή μεγαλοπρεπής, το ίδιο κι εμείς, γονείς, μεγαλοι, όποιο ρόλο κι αν παίζουμε στη ζωή των παιδιών.
Δεν μας υποβαθμίζουν τα σφαλματα. Κάθε αλλο. Είναι πέρα για πέρα ανθρώπινα. Και άνθρωποι είμαστε, όχι θεοί και υπερήρωες κι εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν είναι ντροπή τα λάθη. Ίσα-ίσα.
Ο φόβος του λαθους κόβει φτερα. Ποιος θα εκανε καινούρια πραγματα αν για να τα κανει θα έπρεπε να ξερει ότι σίγουρα δεν θα αποτύχει; Μα, στη ζωή, στην Ιστορία, παντού, στα μικρα και τα μεγαλα, εκείνοι που δουλεύουν σκληρα, ονειρευονται και αφοσιώνονται, και μαζί ριψοκινδυνευουν την αποτυχία, που δε φοβούνται το λαθος, κανουν τα σπουδαία πραγματα. Κι οι σπουδαίοι πραγματικα είναι εκείνοι που εχουν το θαρρος να παίρνουν την ευθυνη των πραξεων και των λόγων τους. Αυτο εμείς εδώ στο βορρα το λεμε κιμπαριλίκι και θελει μεγαλο θαρρος. Όλα τα αλλα θελουν απλώς θρασσος. Τετοιο εχουν, πολύ, πολλοί.
Καμια φορα σκεφτομαι, ας πούμε πως ήμουν παιδί τωρα. Και παλευα να βρω τον εαυτό μου. Κι έψαχνα το πρότυπό μου, έστω, καποιον να με εμπνευσει, να μου πει, μπορείς να γίνεις κάτι καλό, σημαντικό. Τι θα με βοηθούσε;
Πολύ συχνά, εμείς οι μεγαλοι ξεχναμε πως είμαστε άνθρωποι και μεγαλώνουμε ανθρώπους. Ειναι σκληρό και απογοητευτικό ίσως για ένα παιδί να μεγαλώνει ακούγοντας, "εγώ στην ηλικία σου δε θύμωνα έτσι", "εγώ με τον αδελφό μου ποτε δε μάλωνα". Ανταγωνισμό κανουμε με το παιδί, έστω άθελά μας;  Να βοηθήσουμε θελουμε ή να καμαρώσουμε για το πόσο καλύτεροι ήμασταν εμείς απο αυτό στην ίδια ηλικία;
Αν ήσουν παιδί και ζήλευες και μάλωνες και φερόσουν άσχημα, σε όλους μας συμβαίνει, θα σε βοηθούσε να ξερεις ότι καποιος το είχε παθει κι αυτός καποτε αλλα τα καταφερε, ξεπερασε αυτό το σταδιο, ξεπέρασε αυτή τη συμπεριφορά; Ξεαγχώνονται, πιστευω, τα παιδιά, απενοχοποιούνται να ξερουν ότι και σε μας τους μεγαλους καποτε συνεβη αυτό που συμβαίνει και σε αυτούς. Κι όμως τα καταφεραμε. Είναι ανθρώπινο, δε χαλασε ο κόσμος. Ξεπερνιέται. Όταν καμια φορα μαλωναν τα παιδια μου - ποια αδελφια δε μάλωσαν ποτέ; - καθώς ξέρουν ότι εχω πολύ καλή σχεση με τις αδελφες μου, ιδιαίτερα με τη μικρή μεγαλωσαμε σχεδόν σαν δίδυμες, τους έλεγα μετα τη μπόρα τους, ότι κι εγώ μάλωνα με την αδελφή μου, αλλα να, ξεπερνιέται κι αυτό, μαθαμε ό,τι μάθαμε κι οι δυο από αυτό και τώρα είμαστε όχι απλώς αγαπημένες αλλα κι όσο περνά ο καιρός ακόμη καλύτερα. Αυτή η προοπτική καθησυχαζει τα παιδιά, έτσι νομίζω. Και τους δίνει εμπιστοσύνη για αυτό που έρχεται.
Και στο τελος-τελος είναι τουλάχιστον παρηγορητικό και ίσως αρκούντως εμπνευστικό να θυμίζουμε στα παιδιά μας, τι καταφεραμε με προσπαθεια. Να παραδεχόμαστε τα λάθη μας ή την ανεπάρκειά μας. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Να διορθωνόμαστε. Να αλλαζουμε στο καλύτερο, χωρίς "εγώ έτσι είμαι". Άρα, να ζούμε σωστά.
Δεν είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά εκτιμούν τους αλάθητους, τις αυθεντίες, τους ήρωες, που παντα όλα τα κανουν ά-ψογα. Ούτε τους βοηθάνε, είτε είναι ήρωες της Ιστορίας, είτε γονείς, είτε δασκαλοι και καθηγητές τους. Ούτε και μας πιστεύουν όταν νομίζουμε ότι όλα τα κανουμε σωστα. Μην κοιτας που δεν μας το λενε, ή δεν το λένε συχνά. Μας κρίνουν αυστηρά και δίκαια. Ξερουν τι κανουμε, βλεπουν ποιοι είμαστε. Και είμαι μαλλον σίγουρη, ότι εκτιμάνε την ειλικρίνεια, την προσπαθεια, τη βελτίωση, το αποτελεσμα. Είναι σπουδαίο μάθημα ότι οι άνθρωποι γίνονται αυτό που θελουν και αξίζει να προσπαθήσουν, κανοντας και λαθη, πώς αλλιώς;


Υ.Γ. Θαλασσενια μου, είδα το παιχνίδι που με καλεσες, σε ευχαριστώ παρα πολύ! Μάλλον αύριο θα τα καταφέρω να παίξω.
Υ.Γ.2 Χθες και σήμερα η "Καλημέρα", μετακόμισε το απόγευμα, απο τις 5 έως τις 7. Η εκπομπή βγαίνει από το περίπτερο του Υπ.Πολιτισμού και Τουρισμού στην ΔΕΘ (περίπτερο 3). Χθες ήρθαν στην εκπομπή ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος, και στη συνεχεια ο Δημήτρης Μυστακίδης, μπουζούκι, και ο Δημήτρης Σφίγγος, κιθάρα, ήρθαν έπαιξαν και τραγούδησαν επιτόπια μερικά από τα πιο όμορφα ρεμπέτικα τραγούδια.
Σήμερα θα έρθουν να παίξουν και να τραγουδήσουν η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Λάρυ Χαριτίδης, ο  Μάκης Πάντσιος κι ο Δημητρης Τσιολχάς, θα περάσουν να μας πουν ένα παραμύθι η Ανθή Θανου κι ο Παναγιώτης Κούλελης και θα κάνουν ένα "Πέρασμα" και οι Πλειάδες. Αν βρεθείτε στην ΔΕΘ, εκείνη την ώρα, ίσως τα πούμε κι απο κοντά.
Υ.Γ.3 Βλέπω πόσα πολλά γραψατε στα blog σας τόσον καιρό που έλειπα, εχω να διαβασω, όχι αστεία...

32 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Ότι λάθη και να έχουν τα βιβλία, ότι και να διδάσκουν, σίγουρα τα πιο σωστά θα τα μάθουν μεγαλώνοντας, διαβάζοντας μόνα τους, όπως και εμείς, αλλιώς μας τα μάθαιναν, αλλιώς τα διαβάζουμε, άλλες απόψεις δημιουργήσαμε πια..
Και τα λάθη είναι για εμάς, να τα παραδεχόμαστε και να προχωράμε..

lena_zip είπε...

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες για τους γονείς και τους καθηγητές. Κι εγώ έχω κρίνει τους γονείς μου για συμπεριφορές τους, είτε λέγοντάς το είτε κρατώντας το μέσα μου. Αλλά όταν βλέπω την προσπάθειά τους να βελτιωθούν, τότε ακριβώς καταλαβαίνω ότι έχω το πρότυπο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, κι ας μην είναι πάντα επιτυχημένη η προσπάθεια.

Η ιστορία ήταν ένα μάθημα που δε μου άρεσε καθόλου. Μου ήταν τρομερά δύσκολο να αποστηθήσω κείμενα με ονόματα και ημερομηνίες και γεγονότα και αίτια και αποτελέσματα. Μη γελιόμαστε, έτσι είναι το μάθημα, μια αποστήθηση στείρα. Ωστόσο στην 3η λυκείου άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον, καθώς μετά από τόσα χρόνια που διδασκόμαστε το παραμύθι της ηρωικής και ένδοξης επανάστασης, αποκαλύπτεται και η άλλη πλευρά της ιστορίας. Η διπλωματία, η ισχυρή επιρροή των άλλων χωρών, ακόμα και τα λάθη από την πλευρά της χώρας μας. Κι έτσι ακόμα κι αν πάλι δεν τα κατάφερνα με τα ονόματα και τις ημερομηνίες και τις συμφωνίες, απόλαυσα το βιβλίο και την αποκατάσταση και απομυθοποίηση της νεότερης ιστορίας.

Το απογευματάκι θα συντονιστώ να σε ακούσω. Όμορφη θα είναι η εκπομπή σίγουρα. Σε φιλώ.

Thalassenia είπε...

Γελαστή μου καλημέρα.

Πόσο σωστά τα λες!!!
Δεν πας να κάνεις κανένα σεμινάριο στα σχολεία και στους -ανύπαρκτους- συλλόγους.
Δεν υπάρχει χειρότερο από το να λες στο παιδί σου, εγώ στην ηλικία σου έτσι ή αλλιώς. Το ακυρώνεις, το μειώνεις.
Πόσο σωστά τα λες!!!

Φιλιά θαλασσένια.

Βάσσια είπε...

Καλημέρα, πολύ σωστά τα γράφεις.
Και στέκομαι στη φράση σου
"Το μεγαλείο του να παραδεχεσαι τα σφαλματά σου και να μην τα επαναλαμβάνεις σε κανει σπουδαίο."

Να ευχηθώ καλή πρόοδο στη κορούλα σου.

Καλό βράδυ
:-)

anthivolon είπε...

Kαλώς μου την!!!! Λίγο εγώ που λείπω αυτόν τον καιρό στην Κύπρο, λίγο εσύ που απέχεις από τη "γειτονιά".........χαθήκαμε!!
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Τα παιδιά σήμερα έχουν κρίση και μπορούν να διακρίνουν πάρα πολλά, έστω κι αν δεν εκφράζονται. Τις περισσότερες φορές εκτιμούν πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις σωστά, κι ας μην έχουν την εμπειρία των μεγάλων. Η ασυνέπεια, η έλλειψη ειλικρίνειας, η υποκρισία, η αλαζωνική συμπεριφορά των μεγάλων δεν τους βοηθούν να αναπτυχθούν ψυχικά και πνευματικά. Ευτυχώς όμως που αντιστέκονται!!!
Εύχομαι να έχουν τα αγγελούδια σου μια καλή σχολική χρονιά!!
Σε φιλώ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Τι να γράψω εγω που τάχουν πει όλα;
συμφωνώ μ όσα γράφεις όσα συμπληρώνουν οι φίλες παραπάνω , σου εύχομαι Καλή Χρονιά!

nikiplos είπε...

Καλησπέρα Αναστασία!

Μου άρεσε έτσι όπως το έθεσες... Είναι δυνατόν να είμαστε πάντα εμείς οι καλοί... Άσε που τα τελευταία μαντάτα της νευροεπιστήμης τείνουν να καταστήσουν ως μύθο την "ελεύθερη βούληση". Οπότε ακόμη και ο κακός δεν είναι παρά ένας επιβεβλημένος ρόλο ενδεχομένως...

Εμείς οι μεγάλοι έχουμε την τάση να εξωραίζουμε τα παιδικά μας χρόνια και να ηρωοποιούμε τα έργα και τις ημέρες μας. Όμως ένεκα της πρώτης μέρας στο σχολείο, θυμάμαι πόσο δύσκολη ήταν για μένα εκείνη του δημοτικού όχι του νηπιαγωγείου, γιατί είχα αλλάξει σχολειό...

Λέμε σε ένα παιδί πόσο ωραία παίζαμε σε κάποια αγροικία του παππού μας και τις σκανταλιές μας. Εκείνο βαριέται... και το ενοχλούν οι μύγες και εμείς δυσανασχετούμε που δεν μας ακούει με προσήνεια...

Εμείς έχουμε ξεχάσει τις δυσκολίες-βουνό, τα μελανά σημεία όλα. Και τα βιβλία δεν ξέρω αν είναι χειρότερα, γνωρίζω όμως ότι είναι ακαταλαβίστικα για τα παιδιά ιδίως εκείνα του δημοτικού, που οι συγγραφείς τους κομπορρημονούν με ωραίες λέξεις και εκφράσεις ανταγωνιζόμενοι για το ποιός μιλάει τα καλύτερα και δυσκολότερα ελληνικά (και έχω αρκετά παραδείγματα για αυτό) κατανοητά όμως?

φιλιά και καλό χειμώνα και από εδώ!

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Άντε, μου έλειψες (και μάλιστα, πάνω που ξεκίνησα να καταλαβαίνω τί γίνεται!). Και με την ανάρτησή σου αυτή, κατάλαβα γιατί μου έλειψες.
Ως συνήθως όλα υπέροχα ειπωμένα.
Να προσθέσω μόνο και κάτι ακόμη: θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή οι ενήλικοι/γονείς ότι κάθε μέλος της "νεολαίας", των "νέων σήμερα", την συμπεριφορά των οποίων τόσο πολύ αρέσει σε κάποιους να κατακρίνουν, παίρνει παραδείγματα από το σπίτι της, από αυτό που βλέπει στο σπίτι ως καθημερινή συμπεριφορά.
Αν λοιπόν βλέπει ότι ο γονιός του είναι ασυνεπής, αλλά "επιτυχημένος", δυστυχώς αυτό θα θεωρήσει ως ιδανική συνταγή, χωρίς αυτό να αποτελεί συγχωροχάρτι για έναν νέο.
Εν ολίγοις, όσοι γκρινιάζουν για τους νέους είναι αυτοί που έχουν λόγο στην διαπαιδαγώγησή τους, έχουν βάλει το χεράκι σ' αυτό που δεν τους αρέσει.
Προφανώς και οι ίδιοι (σίγουρα όχι μόνο αυτοί) κάτι δεν κάνουν σωστά.

stella είπε...

Πολύ σωστές και αληθινές και οι δικές σου σκέψεις και οι κρίσεις των υπολοίπων.
Πολύ όμορφη και η απογευματινή εκπομπή σου από τη ΔΕΘ. Στην αρχή σε άκουγα λίγο "τρακαρισμένη" αλλά μετά βρήκες τους ρυθμούς σου ή κάνω λάθος?
Όμορφα και τα τραγούδια, αυθεντικά... Ωραίες φωνές, ανεπιτήδευτες (μμ, όχι σίγουρη για την ορθογραφία) ερμηνείες. Με συντρόφευσαν σε μία παρατεταμένη παραμονή στο γραφείο. Σ' ευχαριστώ!
Καληνύχτα και καλή χρονιά στα παιδάκια.

ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ είπε...

Καλημέρα Αναστασία!
Πολύ ουσιαστικές οι σκέψεις σου!

Πόσο καλύτεροι θα ήμασταν όλοι αν σκεφτόμασταν έτσι;
Ο εγωισμός δηλητηριάζει εμάς κι έπειτα βρίσκει εύκολα το δρόμο για τις συνειδήσεις των παιδιών μας... Κι έτσι, συναντάμε αργότερα ενήλικες πιστά αντίγραφα, πετυχημένους μιμητές των αλάνθαστων γονιών τους, κι άλλους με συμπλέγματα κατωτερότητας και ενοχικές συμπεριφορές και σκέψεις.
Ίσως, αν ξέραμε πόσο ισχυρά πρότυπα είμαστε όλοι για τα παιδιά, να προσδιορίζαμε εκ νέου τον ίδιο μας τον εαυτό.
Καλημέρα και καλή σχολική χρονιά!

katerina είπε...

Γειά σου Αναστασία,
μου(ή με)θύμησες που έντυνα και γω τα βιβλία τα δικά μου και των κοριτσιών μου. Νιώθω τυχερή μαμά για τις κορούλες μου, πάντα πίστευα πως κατάφεραν και πιστεύω πως θα καταφέρουν με την αξία τους πολύ περισσότερα απο μένα.
Στεναχωριέμαι όταν μαλώνουν,μα χαίρομαι και τις καμαρώνω όταν συζητούν και γελούν και κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Χαίρομαι όταν βοηθά η μια την άλλη και πολύ περισσότερο τώρα που είναι μακρυά μου.
Καλή σχολική χρονιά σ όλα τα παιδιά και σ όλους όσους έχουν αναλλάβει την διαπαιδαγώγησή τους.
Πολύ ωραία η ολοζώντανη απογευματινή "καλημέρα" απο την Δ.Ε.Θ.!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις στα Υ.Γ.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟδεν αναφέρεις οτι πέρασε και η Κυρία Νιόβη??????????????????
ε ??????ε ???????
ερικου

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις στα Υ.Γ.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟ < χτες πέρασαν οι.....> δεν αναφέρεις οτι πέρασε και η Κυρία Νιόβη??????????????????
ε ??????ε ???????

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αργησα και λαχάνιασα.
Να σου ευχηθώ για την μικρή καλή χρονιά.
Για σένα πάντα επιτυχίες!!!

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Αναστασία,

πολύ σημαντική η ανάρτηση και σπουδαία τα όσα λες. Και για την Ιστορία... που με σταθερό τρόπο μας κάνει ως έθνος να πάσχουμε ομαδικά από μανία καταδίωξης. Που όλοι μας εχθρεύονται και θέλουν το κακό μας. Λες και είμαστε η σημαντικότερη και δυνατότερη χώρα του πλανήτη.
Και για τη συμπεριφορά μας απέναντι στα παιδιά που τα γεμίζει -αθέλητα πολλές φορές όπως σωστά γράφεις- με ενοχές και τα κάνει στο τέλος ανασφαλή και τελειομανής.
Γιατί δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που τα ξεχωρίζει από εμάς τους "άμεμπτους" τους "άψογους" τους "τέλειους"!
Και προσπαθούν ανώφελα να κατακτήσουν κάτι που στην τελική δεν είναι μπορετό να κατακτήσουν: την τελειότητα.

Καλό σου βράδυ

δήμητρα♥♥♥q είπε...

τελειομανείς...

Ιωάννα είπε...

Aδελφούλα
όλα καλά και σωστά αυτά που γράφεις.
Μία "ένσταση" μόνο:Τα σφάλματα είναι για τους ανθρώπους, ναι.
Αρκεί αυτό να μη χρησιμοποιείται για να ...σφάλλουμε κατ' εξακολούθηση.
Σε λίγες ώρες φεύγουμε με την Ελισάβετ για Κων/πολη και μετά για το Βατούμ της Γεωργίας για το Πανευρωπαικό Πρωτάθλημα σκακιού.
Θα τα πούμε τηλεφωνικά σίγουρα, δεν ξέρω όμως αν θα υπάρχει ιντερνετ για να διαβάζω το μπλογκ.

Φιλάκια πολλά!
(από τη σχεδόν δίδυμη αδελφή σου!)

υ.γ. Άσε, κι εγώ τα ίδια λέω στις ανιψιές σου όταν μαλώνουν

manetarius είπε...

Αχ, τι μας περιμένει κι εμάς! Πρέπει όταν αρχίσει τις ερωτήσεις ο μικρός, να μας βρει διαβασμένους!
Α, και να εξασκηθώ για "διαφανές αμπαλάρισμα" βιβλίων χωρίς φουσκάλες (τι εννοείς είναι νωρίς ακόμα; έχει ήδη διαβάσει το κεφάλαιο του Μαρξ..:Ρ)

φιλάκια πολλάααααααα!!!

υ.γ. τα παπουτσάκια που μας στείλατε ...ουουου τα έχουμε καταευχαριστηθεί!!!! :)

Side21 είπε...

Άσε με να κάνω λάθος !!!
Που λέει κι ο φίλος μας ο Βασίλης ...
Την καλησπέρα μου ...

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο σε όλα. Έτσι είναι. Δεν καταλαβα ποτέ αυτή την μονόπλευρη εκπαίδευση.
Για μένα το θέμα δεν είναι τόσο ηθικό, στο να παραδεχτούμε τα λάθη μας δηλαδή. Αλλά ότι η ιστορία είναι επιστήμη και γι αυτό θα πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια και την παρατήρηση, χωρίς εθνικές ή άλλου είδους μεροληψίες.

Άιναφετς είπε...

Ωχ! Τι μου θύμισες, πάει καιρός τώρα...από που ν' αρχίσω...φρίκη τα αυτοκόλλητα στα βιβλία, με τις φουσκάλες...ΚΑΙ εδώ θα σταματήσω γιατί αυτό που διδάσκονται τα παιδιά σηκώνει τεράστια κουβέντα...καλή χρονιά στα παιδάκια σου και καλή δύναμη σε σένα...σε πεθύμησα το ξέρεις; ΑΦ!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Ωωωωω... μανούλα γλυκιά. Τι όμορφα ήταν όταν έντυνα κι εγώ βιβλία...

Μετά ο κανακάρης μεγάλωσε και ήθελε να τα φτιάχνει μόνος του. Καλά έκανε. Από τα λέθη μαθαίνουμε... έτσι είναι. Αν είμαστε εμείς πάντα οι καλοί πώς θα μάθουμε;

Δεν θα μάθουμε.


Κάνω τις αμαρτίες μου ... λέει ο Μάλαμας, ε;

Τα πολλά φιλιά μου.

Τρέχω αλλά σε σκέφτομαι.

forever είπε...

I'm appreciate your writing skill.Please keep on working hard.^^

efoudi είπε...

καλό φθινόπωρο αναστασία μας.

Roadartist είπε...

Που είσαι καλέ;;;! :)

Roadartist είπε...

Διακοπές στο φθινόπωρο λέγεται αυτό :) Να περνάς καλά!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!!!!!!!!!!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Κοριτσάκι... σε σκεφτόμουν.

Μου έλειψες. Μου λείπει ο τρυφερός λόγος και οι μουσικές σου επιλογές...

Ελπίζω να είσαι καλά.

Τα φιλιά μου

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ξεκίνησα μια μεγάλη βόλτα στους φίλους που έχω "ξεχάσει".
Η βόλτα αυτή είναι μια πρόσκληση επανασύνδεσης όλων αυτών που θεωρώ κομμάτι της ζωής μου και συν διαμορφωτές του τρόπου να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι την ζωή.
Σε καλώ να μου στείλεις ένα τραγούδι που σε εκφράζει και να το εντάξω στην εκπομπή του Σαββάτου.
Στην μνήμη μιας διαδικτυακής φίλης που σήμερα έμαθα πως εδώ και 7 μήνες έφυγε από κοντά μας.
"H τέχνη της ύπαρξης" τ΄ όνομα της ιστοσελίδας της.
Θα ήταν χαρά και τιμή μου η συμμετοχή σου.
Την αγάπη μου.
Υ.Σ.
Για να προλάβω, το μήνυμα αυτούσιο θα σταλεί σε όλους όσους έχω στην καρδιά μου τα δυόμισι χρόνια που επικοινωνούμε

καλημέρα είπε...

Με μεγάλη συγγνώμη στο καθενα χωριστα και σε όλους μαζί που δεν εχω απαντησει στα σχόλιά σας.
Σας ευχαριστώ πολύ ολους.
Κι ας πέρασε τόσος καιρός θα σας γράψω σήμερα, λίγο αργότερα,
πολλά φιλιά

Άιναφετς είπε...

Αχ! Αναστασία...είχαμε ανησυχήσει...φιλάκια!!!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ