Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Μόνο αυτό

"Η μαμά μου γελάει συνέχεια". Αυτό θα το θυμάμαι πάντα μικρό μου. Αν μου έχουν πει τρεις όμορφες κουβέντες στη ζωή μου αυτή είναι η πιο όμορφη απ'όλες να το ξέρεις. Να γελάμε μαζί, να μην το βάζουμε κάτω, να προσπαθούμε. Να σου το πω όπως μου το είπε η δική μου μαμά όταν πήγαινα την πρώτη μέρα να δώσω εξετασεις για το πανεπιστήμιο και με είδε απίστευτα αγχωμένη; "Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί; Να μη γράψεις καλά. Ε, και τι έγινε; Δεν θα πεθανεις κιόλας. Εσύ να είσαι καλά, να είσαι γερή κι όλα γίνονται". Όλα γίνονται καρδιά μου. Όσο δύσκολα κι αν είναι, όσα δύσκολα κι αν έρθουν. Μόνο να είσαι καλά, άνθρωπος γερός, δυνατός. Μόνο αυτό. Για αρχή, φτανει. Και να σου πω κάθε μαμά αυτό σκεφτεται για το παιδί της. Καθε γονιός, καλύτερα να πω. Πόσο γέλασα σήμερα με την καρτα που διαβασα. Κι ας είχε μια γευση πικρή η σημερινή μέρα. Να σκεφτεσαι, να νιώθεις διάφορα. Για αυτα που έγιναν, για αυτα που έρχονται. Συχνά πυκνά θυμίζω στον εαυτό μου μια φραση του Barraclough που λέει ότι η απαισιόδοξη στάση που αντιμετωπίζει κάθε αλλαγή σαν τροπή προς το χειρότερο είναι ένα θέμα που συχνά επανέρχεται στην Ιστορία και η Ιστορία έχει επανειλημένα διαψεύσει. Έχει έναν τρόπο η Ιστορία, η ζωή, να προχωράει, αλλα άσε να μη σου λέω λόγια. Πάω να σου δώσω ένα φιλί πριν κοιμηθώ και τα λέμε αύριο


(Κατερίνα, είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια, σαν να το ήξερες)

6 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Μάνα είναι μόνο μία!
Και στις συμβουλές πάντα πρώτη!
Γεύση πικρή;

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις κοριτσάκι !!!!
Αν μετρήσουμε τις όμορφες φράσσεις που έχουμε ακούσει, οι περισσότερες είναι από τα παιδία μας .Το αγόρι μου, μου είπε εχτές
-Ένα φιλί για καλή τύχη μαμά ?
-Α! και ένα δεύτερο για super καλή τύχη
Τυλίγοντας τα χεράκια του γύρω από το λαιμό μου με φιλάει γλυκά και ως δια μαγείας ,δυναμώνω !!!!!!!!!!!! Έτοιμη για τα καλύτερα και τα ωραιότερα.

καλή μας εβδομάδα
Ερη

katerina είπε...

καλημέρα,καλημέρα,καλημέρα!
και δικό μου αγαπημένο Αναστασία.
μαζί το σκεφτόμασταν?
έγραψα και με δυο ν το μανούλα....σκεφτόμουν την Αννούλα μου και το Αλικάκι μου.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα κορίτσια,
καλώς σας βρήκα....τι τρυφερά όλα αυτά που λέτε για τα παιδάκια σας!Η δικιά μου με υποδέχτηκε με μια κάρτα: "μανούλα νιώθω ασφάλεια στην αγκαλίτσα σου.."ψήλωσα ως τον ουρανό!Χρόνια πολλά σε όλλες.

Κωνσταντινιά είπε...

Κάθε μάνα και μια αγκαλιά
κάθε γονιός και μια φωλιά
που τους άφτερους τους νεοσσούς
αυτοδύναμα μοχθά για να πετούν

με φρόνηση και δύναμη
αγάπη κι επιμονή
νεους ορίζοντες να βρίσκουν
νέες φωλιές να χτίζουν

IΩΑΝΝΑ είπε...

Μικρή μου άρεσε ένα παραμύθι. Πολύ. Μιλούσε για μια φτωχή γυναίκα που δούλευε σ’ ένα πλούσιο σπίτι. Έκανε όλες τις δουλειές και το ζύμωμα του ψωμιού το άφηνε στο τέλος. Έφευγε από το πλουσιόσπιτο χωρίς να πλύνει μετά το ζύμωμα τα χέρια της .Όταν έφτανε στο σπίτι της μάζευε προσεκτικά τα υπολείμματα της ζύμης και έφτιαχνε μια μπαλίτσα μικρή που την έβαζε στο φούρνο της ξυλόσομπας της. Με ένα μαγικό τρόπο η μικρή αυτή ζυμαρένια μπαλίτσα φούσκωνε στο ψήσιμο τόσο που το μοσχομυριστό φραντζολάκι που έβγαινε στο τέλος έφτανε για να χορτάσει το παιδί της. Το παιδί της φτωχής γυναίκας μεγάλωνε και γινόταν ευγενικό και δυνατό ενώ της πλούσιας ήταν δύστροπο και αδύναμο παρόλο που το φαγητό δεν του ’λειψε ποτέ. Αφελές παραμύθι και μελό ίσως πείτε. Οι φτωχοί καλοί και οι πλούσιοι κακοί. Ίσως. Όμως αυτό που διέκρινα στο παραμύθι δεν ήταν ο «ταξικός του προβληματισμός» αλλά η αγάπη της μάνας που ήταν ικανή από μόνη της να φτιάξει από το ζυμαράκι το μοσχομυριστό φρατζολάκι που θα χόρταινε την πείνα του παιδιού της. Κι αυτό μ’ έκανε από τότε, να πιστεύω βαθιά πως η αγάπη κάνει «θαύματα».Όση αγάπη δίνουμε στα παιδιά μας τόσο η «αποθήκη της αγάπης» θα τους δίνει κουράγιο και δύναμη σε μελλοντικές δύσκολες στιγμές τους. Η αγάπη πάντα μας καλομαθαίνει λέω συχνά στα κορίτσια μου. Μάς κακομαθαίνουν άλλα πράγματα που δεν είναι του θέματος της σημερινής ανάρτησης. Χρόνια μας πολλά μανούλες!