Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Καμια φορα θυμώνω



Έρχομαι στη δουλειά, βρεχει, κίνηση πολλή στην πόλη, καραμπόλα στην περιφερειακή, και να μην το ξερεις αν δεις τόση κίνηση το καταλαβαίνεις αμεσως, αυτός είναι ο βασικός λόγος που μπλοκάρει το κεντρο της πόλης τετοια ώρα.
Μεσα στο λεωφορείο, δεν με παιρνει σήμερα με τα πόδια, δεν προλαβαίνω με τίποτα. Στο τσακ πρόλαβα να παω να παρω τη μικρή απο το σχολείο, μου τηλεφώνησε ότι είναι αδιαθετη, τρεχοντας πήγα την πήρα, τρεχοντας εφυγα στη δουλειά. Σήμερα είναι σπίτι η κ.Ναταλία, ευτυχώς. Η κ.Ναταλία που αλλαξε η ζωή της άρδην, Γεωργία, ταραχες, δουλειά, φίλοι, τα άφησε όλα, όλη η οικογενεια εδώ πια στην Ελλαδα, αλλη δουλειά εκεί, αλλη εδώ. Πότε - πότε με βοηθα στον αθλο που λεγεται οικιακά. "Ναταλία, όταν τακτοποιείς ενα δωμάτιο, μπαίνω μέσα και είναι όλα πιο ήρεμα", της λέω και γελαει. όμως είναι αλήθεια. Αυτή η ηρεμία νομίζω μας κανει να αγαπάμε και να εκτιμάμε η μια την αλλη. Γλυκομίλητη, ήρεμη, εργατική, με ήσυχη δύναμη και πολλή δουλειά ξαναφτιαχνει τη ζωή της. Δεν το βάζει κάτω. Και μετα μου λες, μας λείπει αυτό, μας λείπει εκείνο...Πώς θα ήταν αν ξαναφτιαχνες τη ζωή σου απο την αρχή; Το σκέφτηκες ποτέ;
Θυμώνω με αυτούς που όλο καποιος τους χαλαει τη ζωή κι εκείνοι μες στην κλάψα και τη μίρλα. Μην ξαναδώ, ας πούμε, σεισμόπληκτους προ δεκαετίας και βάλε να μεγαλώνουν ακόμα τα παιδιά τους στα πρόχειρα και να λενε πως φταίει για όλα η πολιτεία που δεν, δεν, δεν... Πτυχιούχους που δεν βρήκαν δουλειά με το πτυχίο τους και ζουν ακόμη με το χαρτζιλίκι των γονιών τους, αεργοι πολυτελείας, μεχρι να βρουν τη δουλειά που τους αξίζει. Τιποτα δεν αξίζουμε αν δεν το προσπαθούμε, εγώ αυτό ξερω.
Και, ναι, η ζωή είναι δύσκολη, για ευκολη την είχες όταν μεγαλωνες; Και, ναι, εχει και αδιεξοδα και αδικίες και ζόρια, αλλα αυτό είναι το παιχνίδι, και ή θα παίξεις, θα αγωνιστείς ή θα κοιτας τα τρενα να περνούν. Ε, μα ...
Ας εχουμε τα χερια γερα, ας στεκόμαστε στα πόδια, ας δουλεύουμε, ας είμαστε γεροί να αντεχουμε, ανθρώπους μαζί μας να αγαπαμε και να μας αγαπάνε, να ονειρεύμαστε μαζί, και τίποτα δε φοβαμαι.
Καλά, αν έχουμε και το μυαλό μες στο κεφάλι μας, δεν κανει κακό.
Άκουγα την είδηση για την φραστική επίθεση ακροδεξιών, οι ίδιοι λενε ότι είναι πατριώτες, ο καθενας ό,τι θελει μπορεί να λεει θα μου πεις, οκ, στον Αντώνη Καφετζόπουλο που παίζει σε περιοδεία την παρασταση "Σουίτα στο Πλάζα" μαζί με την Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Γέμισαν, λεει, προκηρύξεις την Καστοριά κατηγορώντας τον "φιλότουρκο" και "φιλοσκοπιανό". Μάλιστα. Τα καλά παιδιά χτύπησαν παλι με φασιστικού περιεχομενου δήλωση. Σιγα το καινούριο, θα πεις. Σιγά που κανουμε και τίποτα να ανοίγουμε το μυαλό μας, θελω να πω. Αλλα αυτό κανενας δεν μπορεί να το κανει σε κανεναν, ο καθενας στον εαυτό του, είμαι σίγουρη, πια. Και κόπο θελει, και να αμφιβαλεις χρειαζεται, και να δοκιμάζεις, και να κανεις λαθη, και να τα παραδεχεσαι με θαρρος. Αλλιώς πρόβατα που λεει και η Άιναφετς.
Διαβαζω συχνα το protagon.gr. Βρίσκω άρθρα ενδιαφεροντα, με οπτική που εμενα τουλάχιστον μου ταιριάζει. Ηλία Κανελλη, γεια στην πένα σου."Τζαμπα μάγκας", μια χαρά το είπες, μα καλύτερα δε γινόταν. Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα λόγια των λαοπλάνων και υπευθυνοανευθυνων/ξερολιστοανίδεων, κατ' ουσίαν, μας λείπανε. Ε, μα καποιος έπρεπε να το γραψει κι αυτό κι αλλα πολλά. Εδώ εχουμε προβλήματα, όχι αστεία, εχουμε και τους αυτόκλητους, ντεμεκ, υπερασπιστές του λαού. Σοβαροί άνθρωποι γίνεται να μιλάνε; Συγγνώμη, βλέπω τον ελληνα πρωθυπουργό, και τουλαχιστον καταλαβαίνω ότι σοβαρα ασχολείται, κανει κάτι, θυμαμαι και πώς ήταν με τον προηγούμενο, του ενός ασπρισαν τα μαλλιά σε λίγους μήνες για τον αλλον ας μην πω καλύτερα, εκείνοι σαν τον προαναφερθεντα τι ακριβώς κάνουν; Άσε, και παρακολουθώ κι άλλες κόντρες, σε χωραφια που με νοιαζουν όσο να πεις, που πιο πολύ με στενοχωρούν να σου πω την αλήθεια. Αντε να δούμε...
Καμιά φορα θυμώνω. Σπάνια, αλλα συμβαίνει κι αυτό.
Μετα μπορεί και να γελάσω. Μέχρι κι αυτό. Με τα χάλια μας.
Όπως χθες που ακουσα στις ειδήσεις ότι τελικά δύο κύπριοι, άνθρωποι με πραξεις κακουργηματικές στο ενεργητικό τους, είχαν κλέψει την σωρό του Τασσου Παπαδόπουλου, ούτε πρακτορες, ούτε τίποτα σχετικό, γιατί κι εδώ πολλοί έλεγαν διαφορα, τι τούρκικες μυστικές υπηρεσίες είχαν υποψιαστεί, τι πολιτικά κίνητρα υπήρχαν πίσω απο την ιερόσυλη πραξη. Τώρα τι θα γίνουν χωρίς βαρβαρους όλοι οι ευφάνταστοι;
Αλλά τώρα, δεν μιλαμε πια αυτό. Τώρα έχουμε τη Τζούλια, ξέχασα. Επίσης, έχουμε και το σύνδρομο, "εγώ δεν μιλούσα, κύριε, δεν αντεγραψα, δεν φταίω που γίναμε έτσι χάλια, ο διπλανός μου φταίει για όλα". Έχουμε τα συνθήματα μας. Όπως πάντα. Αυτό το ζαπινγκ ειδήσεων ειναι ικανό να σε τρελανει αν το παρεις σοβαρα.
Ποιος κυνηγάει τη ζωή μας; Αμα σου πω καμια φορα εμείς την ουρα μας, θα θυμώσεις;



Υ.Γ. Για καποιες συναντήσεις νιώθω ακόμη πιο τυχερή για τη δουλειά που κάνω. Μια απο αυτες όταν πρωτοσυναντήθηκα και μετα ξανά και ξανά με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα. Τραγουδούν μαζί μετά απο δέκα χρόνια. Πρώτη συναυλία, αυτή στην Θεσσαλονίκη. Παρασκευή 12 Μαρτίου, στο Βελλίδειο.
Μια συνεντευξη με αφορμή αυτήν την συναυλία εδώ.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ek toy asfalous eykolo na milas.

Poly proklitiko omws. Poso mallon se tetoies epoxes. Gine pio malaki me tous anthrwpous. Pote den jereis ti zwh tou diplanou sou. Eisai polu skliri.., eyxomai ta paidia sou na exoune tuxi. Min eisai toso sigouri pws osoi agwnizontai panta "kerdizoun". Fantazomai fusika tha eisai monimi.. Kalispera sas.
Prwti fora apo edw & teleutaia.

Hfaistiwnas είπε...

Πολλά τα θεματάκια σήμερα!
Καλησπέρα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Όταν λέω οτι η ζωή είναι αγώνας και συγχρόνως όνειρο με λέτε ίσως γραφική.Καλημέρα καλή μου όλη μέρα για σένα...πότε θα πάψει πια η βροχή να κάνουμε καμμιά συνάντηση 'ολες μαζί; φιλάκια στη Νιόβη!

Άιναφετς είπε...

Αχ...αυτή η Θεσσαλονίκη...ζηλεύω και πιο πολύ τα αδέλφια Κατσιμίχα...όσο για τα άλλα ξέρεις τις απόψεις μου!
Καλό σου βράδυ!

Κωνσταντινιά είπε...

Ναι,πολλές φορές σκέφτομαι πώς θάταν αν ήμουν υποχρεωμένη να αλλάξω τη ζωή μου και δε θέλω να το σκέφτομαι.Ζεστοί και χορτάτοι είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε απάτριδες και ανέστιους, με χαρτζιλίκι εφάμιλλου μισθού να απαξιώνουμε δουλειές.
Υ.Γ. Η μικρή είναι καλύτερα;

manetarius είπε...

Εγώ δεν θα θυμώσω καθόλου... άλλωστε μια ζωή την ουρά μου κυνηγάω... :)
Ένα χαμογελάκι που και που όμως... είναι βάλσαμο! :)

Καλημερούδιαα!

υ.γ. περαστικά στο κοριτσάκι σου!

υ.γ.2 δες εδώ ένα φανταστικό ποστ (http://spy-innerscapes.blogspot.com/2010/03/blog-post.html)

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Θες να θυμώσεις και πάλι ο θυμός σου ένα "savoir vivre" το 'χει!
Βρε συ όταν θυμώνουμε, θυμώνουμε!
Ας πούμε τα ακροδεξιά "καλά παιδιά" είναι ανεγκέφαλοι, επικίνδυνοι και κομπλεξικοί γιατί βασίζουν την ύπαρξή τους και τη δήθεν ανωτερότητά τους σε μία αξιωματική ανωτερότητα του έθνους.(Αν δεν μπορείς να είσαι από μόνος σου άξιος λόγου, όρισε μία ομάδα αξιότερη από άλλη και γίνε πάραυτα μέλος της!)

Όσο για το άρθρο του Κανέλη για τον Χρήστο Παπουτσή πολύ καλό και "αρκούντως θυμωμένο".
Μού κάνει εντύπωση πως αυτός ο άνθρωπος ήταν Επίτροπος, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας και σήμερα κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματός του.

Υ.Γ.Και δε μιλάς εκ του ασφαλούς βεβαιότατα.Αυτό που λες είναι πολύ απλό: μην περιμένουμε πράγματα από τους άλλους (και από το κράτος) όταν εμείς από μόνοι μας εμποδίζουμε το δημιουργικό και εργατικό εαυτό μας με τη γκρίνια και την κατάθεση των "όπλων" πριν από τη μάχη ή στη διάρκειά της.
Και βέβαια δεν είναι σίγουρο ότι θα "κερδίζεις" πάντα όταν αγωνίζεσαι, αλλά τι σημαίνει αυτό ότι τελικά δεν προσπαθούμε λόγω αβέβαιου αποτελέσματος; Μην τρελαθούμε κι όλας.

καλημέρα είπε...

ανώνυμε-η,
ο καθενας ξερει τη ζωή του, τα ζορια, τα προβλήματα, τις αντοχες, τους αγώνες, τις μαχες και τα όνειρά του. Ο καθενας μόνος και για τον εαυτό του.
Λυπαμαι, αν το κείμενο ενιωσες ότι σε προκάλεσε. Κρίμα.

καλημέρα είπε...

Ηφαιστίωνα καλημέρα,
πολλά και ...θυμωμένα,
σε φιλλώ!

καλημέρα είπε...

Αχτίδα,
αγώνας κι όνειρο μαζί, και το ένα και το αλλο, συμφωνώ όσο δε φανταζεσαι.
Φευγει η βροχή, φευγει, πού θα παει θα τα πούμε απο κοντα, θα το κανονίσουμε!

καλημέρα είπε...

Αιναφετς,
θα σου εχω αναλυτικό ρεπορταζ για τη σημερινή συναυλία. Θα είναι και πολλοί της καλημεροπαρεας, θα γραψουν κι αλλοι, οπότε θα τα μαθεις όλα.
Σε φιλώ, καλημέρα!

καλημέρα είπε...

Αυτό, όπως ακριβώς το γράφεις, το χαρτζιλίκι εφάμιλλου μισθού είχα στο νου μου, και με συγκεκριμενα δυστυχώς παραδείγματα, όταν εγραφα για αεργους πολυτελείας.
Από την αλλη εχοντας αλλαξει δεκαδες δουλειές, κι όχι όλες σχετικές με ό,τι σπούδασα, ποτε η πολλή δουλειά δεν μου έκανε κακό, αλλα αυτό είναι και προσωπικό θεμα ίσως, τι να πω.
Η μικρή είναι μια χαρα, αλλα καλόμαθε στο καθισιό και της κακοφαίνεται τωρα που ξυπνάει για το σχολείο, να είσαι απο μια γωνια να τη δεις τι σκαρφίζεται για να παρατείνει την παραμονή στο σπίτι...

καλημέρα είπε...

Μανιταρακι,
αντε καλέ που κυνηγάς την ουρά σου, δε σε πιστευω, εσενα τουλάχιστον. Αλλα ακόμη κι ετσι να είναι, πόσο ακόμα νομίζεις; Σε λίγο θα κυνηγάς αλλον απο πίσω, θα ζεις στην ταινία τρεχατε ποδαρακια μου! Και τι καλα που θα είναι, αχ, σε ζηλευω.
Η αναρτηση που μου λες είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, ευχαριστώ!!! Θα μπω να σχολιασω , δεν προλαβα ακόμα

Ανώνυμος είπε...

"Ζεστοί και χορτάτοι είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε απάτριδες και ανέστιους, "


τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο,όλοι οι εδώ ζεστοί και χορτάτοι, όλοι οι άλλοι που έρχονται από αλλού,απάτριδες και ανέστιοι.Έχει κι έτσι, έχει και γιουβέτσι και στις δυο περιπτώσεις!




Αναστασία,γράψε μας για τη συναυλία της Ευανθίας,δυστυχώς δεν προλάβαμε προσκλήσεις!

καλημέρα είπε...

Ιωάννα μου,
ούτε να θυμώσω κανονικά δεν μπορώ λες; Δεν μπορώ όμως, αυτό είναι το ανωτερο σημείο, τι να κανω.
Επίσης, δεν το συζητώ, είσαι δικηγόρος, φύσει και θεσει, τελείωσε! Καλά λεει η Ελισαβετ, ότι της αρεσει να σε ακούει να μιλάς και να επιχειματολογείς αναπτύσσοντας διαφορα θεματα!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο, βρε, Αναστασία! Πολύ καλά του/της τα λες του/ης Ανώνυμου/ης που ούτε το θάρρος να υπογράψει δεν είχε!... Πρώτη-πρώτη πρέπει να είχα δει το σχόλιό του/της, αλλά δεν απάντησα γιατί θα ακουγόμουν πολύ θυμωμένη. Ενώ εσύ, γλυκόλογη και μειλίχια όπως πάντα.
Έχεις απόλυτο δίκιο, "ο καθένας ξέρει τη ζωή του, τα ζόρια, τα προβλήματα, τις αντοχές, τους αγώνες, τις μάχες και τα όνειρά του."
Όπως, επίσης, είν' αλήθεια τ' ότι, αν δεν προσπαθούμε όσο πιο σκληρά μπορούμε για το καλύτερο, δεν έχουμε δικαίωμα να γκρινιάζουμε για την κατάσταση των πραγμάτων.

Πασχαλίνα

Υ.Γ. Για πού, καλή μου, ετοιμάζεστε πάλι και δε λέτε τίποτα; Ε; Θα θυμώσω!... ;-)

καλημέρα είπε...

ανώνυμε-η
δεν είναι σίγουρα "όλοι οι εδώ ζεστοί και χορτάτοι", ούτε και πεινασμενοι και στο έλεος όλοι που ήρθαν απ'έξω, αλλα για τον εαυτό μου μόνο αν μιλήσω, ναι, ζόρια έχω, αλλα είμαι ζεστή και χορτάτη και ποτε δεν υπήρξα ούτε απατρις, ούτε ανεστια.Καταλαβαίνοντας πόσο δύσκολο είναι, θαυμαζω την εργατικότητα και την δυναμη όσων υπηρξαν και το ενα και το αλλο και τα καταφεραν και τα καταφερνουν. Τους βγαζω το καπελο.
Για την συναυλία σε λίγο, στην αναρτηση που θα ανεβασω.

καλημέρα είπε...

Πασχαλίνα,
είσαι ενας απο τους ανθρωπους που εχω στο νου μου όταν γραφω μια φραση σαν αυτήν με την οποία συμφώνησες, να το ξερεις.
Τι κανονίζουμε; Για τους Κατσιμιχες λες; Τίποτα συγκεκριμενο και οργανωμενο. Θα σου τηλεφωνήσω να μου πεις.