Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

καλοκαιρι...


Δύο τη νύχτα, προχθές, Σάββατο. Πόσο να ήταν; Το ένιωθες στο δέρμα σου, ζέστη αποπνικτική. Στο μπαλκόνι, όχι ότι ήταν πιο δροσερά, μ’ ένα βιβλίο να περάσει η ώρα. Γύρω ή κλειστά παντζούρια ή γείτονες κι αυτοί ξάγρυπνοι. Τα βουητά των κλιματιστικών έβγαζαν με φούρια ζεστό αέρα, έξω, ξεφυσώντας. Καλύτερα μέσα. Για φαντάσου… Η μικρή κοιμάται του καλού καιρού, της σκουπίζω το μέτωπο, δεν την ξυπνάει η ζέστη, ευτυχώς. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, λοιπόν νομίζω τα μισά βιβλία της ζωής μου έτσι τα έχω διαβάσει. Το βιβλίο στα χέρια, 2009, τέσσερις αιώνες πριν οι ιστορίες του βιβλίου, άλλος κόσμος, έεελα που τότε ήταν καλύτερα, αστειεύεσαι βέβαια…κι αν δεν αστειεύεσαι, άσε τις μιζέριες… Θυμάμαι μια σκηνή από τη «Ζωή του Μπράιαν». Monty Pythons, The life of Brian. Α, γεια σου… Κάθε φορά που ακούμε με τα παιδιά, «α, τότε ήταν ωραία η ζωή, αγνή, αληθινή, καθαρή», την θυμόμαστε και γελάμε, αυτήν θυμήθηκα τώρα και χαμογελάω. Περνάει η ώρα. «Noblesse de robe», αριστοκρατία της τηβέννου, εκεί ήμουν όταν στις τρεις ακριβώς άρχισε να φυσάει. Ένα αεράκι σαν δώρο. Σε λίγο δυνάμωσε, αέρας κανονικός. Έσβησαν τα τελευταία αναμμένα φώτα στην πόλη. Ο αέρας έφερε δροσιά κι αυτή ύπνο. Πολύ θέλει νομίζεις; Τελείωσα το κεφάλαιο, αυτό το κόλλημά μου πια, στη μέση να μην μπορώ να σταματήσω. Έκλεισα το βιβλίο, έκλεισα και τα μάτια. Μια μυρωδιά καλοκαιριού στη μύτη. Ποτέ δεν είχα καλή όσφρηση. Δεν ήταν ποτέ αυτονόητη. Από παιδί. Για αυτό ο κόσμος μου είναι μυρωδιές. Άνθρωποι, πράγματα, εποχές είναι οι μυρωδιές που αγαπώ και ψάχνω.
Πρωί-πρωί. Ένας θόρυβος στην κουζίνα. Ο αέρας ξεκαρφίτσωσε χαρτάκια από τον πίνακα με φελλό που είναι στην κουζίνα Έπεσαν κάτω τα πιο καινούρια καρφιτσωμένα. Έμεινε ένα παλιό χαρτάκι. Πού το είχα βρει; Πού το είχα δει; Πού το είχα διαβάσει; Δεν θυμάμαι… «Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γίνονται οι λέξεις σου. Πρόσεχε τις λέξεις σου, γίνονται οι πράξεις σου. Πρόσεχε τις πράξεις σου, γίνονται οι συνήθειές σου. Πρόσεχε τις συνήθειές σου, γίνονται ο χαρακτήρας σου. Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, γίνεται το πεπρωμένο σου…»
Καμιά φορά, έλεγε μια παλιά μου φίλη η Μαρία, δεν το καταλαβαίνεις, αλλά η ζωή σου αλλάζει από μικρά πράγματα. Και μήπως ξέρεις πότε τα μικρά είναι ή γίνονται μεγάλα; Ή το ξέρεις πάντα; Καλοκαιρινές κουβέντες χωρίς σημασία.
Η Έρη μου έλεγε σήμερα, θα έρθεις στη συναυλία, τελείωσε. Άντε πια…Αφήνουμε τόσα ωραία πράγματα και περνάνε, δεν τα ζούμε, και τι είναι η ζωή, τα ωραία είναι που πρέπει να ζήσουμε. Στ’ ορκίζομαι πιο ωραία μου το είπε, τσάτρα-πάτρα στο λέω εγώ. Για αυτό σου λέω Έρη, την άλλη ιστορία εσύ θα την γράψεις, εγώ μόνο τον τίτλο θα βάλω, έλα ξεκίνα… «Dimitraaki…tsakisou…»...

17 σχόλια:

kostaslogh είπε...

κοίτα,αυτό το...πεπρωμένο κοίτα να το αλλάξεις μπάς και προλάβεις καμιά συναυλία!!

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Κώστα!
Το πεπρωμένο είναι μια μεγάλη ιστορία, αλλα την συναυλία χθες τελικά την πρόλαβα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

«Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γίνονται οι λέξεις σου. Πρόσεχε τις λέξεις σου, γίνονται οι πράξεις σου. Πρόσεχε τις πράξεις σου, γίνονται οι συνήθειές σου. Πρόσεχε τις συνήθειές σου, γίνονται ο χαρακτήρας σου. Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, γίνεται το πεπρωμένο σου…»
Ωραίες κουβέντες!!!
Να τις κάναμε και πράξεις!
Τι καλά που θάτανε.

Adamantia είπε...

Eίναι λίγο περίεργη εποχή αυτή πριν τις διακοπές.Εχει όλη τη κούραση του χειμώνα, μιά αδιόρατη μελαγχολία και μιά προσμονή ανυπόμονη..
Καλές διακοπές Αναστασία μου!

manetarius είπε...

Καλές διακοπές και καλές βουτιές!!!

(ουφ... πολύ ζέστη βρε παιδάκι μου!)

Katerina είπε...

Τι όμορφος πίνακας!
Ψαθινα καπελα(θελω να ξαναδιαβάσω της Λιμπεράκη), του? δε συγκράτησα..ετοιμαζόμασταν για την ορκομωσία της μικρης μου κόρης...όμορφη μέρα όλοι μαζί κι μεγάλη απ έξω...Εχασα και τη συναυλια στη μονη Λαζαριστων, αλλα σ ακουσα.. ηταν και περασατε πολυ όμορφα.
Κατι ειπες πως θα γραψεις για τη Κατερινα Βλαχου...ωραία η συνεντευξη , τα παραδοσιακα τραγουδια με την ιδιαιτερη φωνη της..

καλημέρα είπε...

Βαγγέλη,
αν βγάλεις το ρήμα τα άλλα συμβαίνουν έτσι κι αλλιώς. Το τρομακτικό μαλλον αυτό είναι, πώς το ένα μας πάει στο αλλο και μπορεί να μην το παίρνουμε είδηση.
Καλησπέρα και καλή επιτυχία στην εκδήλωση της Κυριακής!

καλημέρα είπε...

Αδαμαντία,
φετος δεν έχει διακοπές για μενα, οπότε ξεχασα και πώς είναι αυτή η περίοδος της αναμονής. Δεν πειραζει, του χρόνου, καλύτερα!

καλημέρα είπε...

Μανιταράκι,
προσοχή στην οικογένεια και καλές βουτιές! Τα καλοκαίρια που ήμουν εκεί που είσαι τώρα έκανα τα ωραιότερα μπάνια στη ζωή μου, σπουδαία υπόθεση η άνωση! Θα με θυμηθείς!

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
συγχαρητήρια για την Αλίκη! Ό,τι καλύτερο της εύχομαι.
Ο πίνακας είναι το " Το ψάθινο καπελο" του Νικολαου Λύτρα (είναι ο γιος του Νικηφόρου Λύτρα)
Για την Κατερίνα δεν προλαβα να γράψω κάτι, έχεις δικιο...

Katerina είπε...

Ευχαριστούμε πολύ και πάλι Αναστασία!
Πολύ όμορφο "Το Ψαθινο καπέλο"!
Ωράιο το παραμύθι της Ερης,κάπου το είχα ξαναδιάβασει..ακούσει και μ άρεσε πολύ!
Βαγγέλη, καλή επιτυχία στην εκδήλωση για τον Μπαρή!
Καλό ΠΣΚ στην Καλημεροπαρέα!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

«Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γίνονται οι λέξεις σου. Πρόσεχε τις λέξεις σου, γίνονται οι πράξεις σου. Πρόσεχε τις πράξεις σου, γίνονται οι συνήθειές σου. Πρόσεχε τις συνήθειές σου, γίνονται ο χαρακτήρας σου. Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, γίνεται το πεπρωμένο σου…»

...


Ο χαρακτήρας είναι μοίρα...

Κινέζικη παροιμία είναι.

Είναι η προσφιλής ρήση της δικής μου φίλης.

Πολύ όμορφο κείμενο... μονόλογος οικειότητας, στην απρόσμενη εξομολογητική δύναμη των θερινών σκέψεων.


Να είσαι καλά


ΥΓ... πού με πήγες με τη μουσική...εφηβεία και κάτω.

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΦΙΛΕΝΑΔΑ
ΕΡΗ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Καλημέρα Καλημέρα...

Κατάλαβα καλά;

Ημέρα γενεθλίων σήμερα;

Θερμές ευχές και φιλιά από τα νότια.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αναστασία.
Τι όμορφα που γράφεις τις σκέψεις σου. Πολύ μου αρεσει να διαβαζω τα κείμενά σου.
Αν γίνεται, μπορείς να γράψεις ποιο βιβλίο διάβαζες εκείνη τη νύχτα, εμεινα με την απορία. Μη σου πω ότι θα παω να το πάρω, τόσο ωραία το έβαλες στη διήγησή σου.
Νάσαι καλά,
καλές διακοπές.
Γιάννης

καλημέρα είπε...

big mama,
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για τα όμορφα λόγια σου...

Γιάννη,
νάσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Το βιβλίο είναι ιστοριας, "Πρώιμη Νεότερη Ευρώπη 1450-1789" της M.Wiesner-Hanks. Πολύ ωραίο βιβλίο, η ήπειρός μας σε εποχές για τις οποίες ήξερα ελάχιστα πραγματα, είναι απίστευτο πόσα, που μας απασχολούν μέχρι σήμερα, ξεκίνησαν τότε.