Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη

Πέρασε η μεγάλη βδομάδα, πέρασε το Πάσχα, νάμαι. ΄Ολες τις μέρες που πέρασαν ένας στίχος τριγύρναγε στο μυαλό μου "γλυκειά η ζωή, κι ο θανατος μαυρίλα". Τον Διονύσιο Σολωμό, όσο μεγαλώνω τον καταλαβαίνω καλύτερα. Είχα την τύχη στο πανεπιστημιο να εχω καθηγήτρια την Ελένη Τσαντσάνογλου, μας μιλούσε για τον ποιητή και έμπαινε φως μέσα μου. Εμπνευσμένη, σοβαρή, σπουδαία καθηγήτρια, τι κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Όμως και τότε, δεν ήμουν όσο έτοιμη έπρεπε, φαίνεται. Τώρα ξαναθυμάμαι τα λόγια της, τον τρόπο που μας μιλούσε για αυτόν, τη λεπτή φιγούρα με τα μακρια καταμαυρα μαλλιά της, αυστηρή και προσηλωμένη στη δουλειά της, ένιωθα ότι αγαπαει πολύ να μας μιλάει για τον σπουδαίο ποιητή. Θυμάμαι τα ποιήματά του, τον ξαναδιαβάζω και είναι αλλιώς. Τα ελληνικά του, οι δυνατές εικόνες, τα συναισθήματα, οι περιγραφές, όλα, αλλιώς. Αυτός και ο Παπαδιαμάντης. Μόνο με αυτούς τους δυο νομίζω νιώθω το ίδιο. Κι αυτό το Πάσχα ξανά τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι, που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: "γλυκειά η ζωή, κι ο θάνατος μαυρίλα". Τι κι αν τα παιδικά λουστρινένια μου παπούτσια της Λαμπρής έγιναν ψηλοτάκουνες γόβες, το παιδικό φουστανι, φόρεμα γυναικείο τώρα, τα άσπρα βαμβακερα δαντελωτα καλτσακια το πρώτο λεπτό καλσόν της άνοιξης. Το ίδιο νιώθω όπως τότε. Κι όταν ρίχνω μια τελευταία ματια στον καθρεφτη πριν φύγουμε για την εκκλησία του χωριού πάλι βλέπω το μικρό κορίτσι που καμαρωνε για τα καινούρια της Ανάστασης. Και χαίρομαι το γλυκό φιλί του αέρα στο πρόσωπο, ίδια κι απαράλλαχτα όπως τότε. Μιλούσα με τον Δήμο προχθες, του έλεγα για τον Σολωμό, με ρώτησε, γιατί λέει ο ποιητής τον Απρίλη ξανθό. Δεν πήγαινε το μυαλό μου, άργησε λίγα δευτερόλεπτα να μου απαντήσει, αν σου πω αμεσως αμεσως δεν θα το θυμάσαι μετα μου είπε, πρεπει για λίγο να σκεφτείς. Μετα μου είπε. Τον Απρίλη οι αγροί γεμίζουν κίτρινα λουλούδια, ο Απρίλης λοιπόν είναι ξανθός. Είναι σπουδαίος ο Δήμος. Μια φραση μου είπε, εικόνες πλημμύρισαν το μυαλό μου. Αμέσως ήρθαν οι εικόνες αυτού του απριλιάτικου Πάσχα. Έτσι ήταν. Χαλιά από κίτρινα αγριολούλουδα στο δρόμο για το χωριό. Έξω από την Πέλλα, άλλο απο κίτρινο δεν έβλεπες. Α, ρε Αναστασία μια φωτογραφία δεν τράβηξες...
Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη.
Κι η Φύση βρήκε την καλή και τη γλυκιά της ώρα.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα.
Χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη.
Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν
Το θρησκευτικό μου άισθημα δεν είναι καθόλου δυνατό, ίσα - ίσα το αντίθετο θα έλεγα, όμως το Πάσχα , τα έθιμά του, το έξω του, το μαζί των ανθρώπων, η φύση που οργιάζει-σιγά μην έλεγα αυτή τη λέξη μικρή- το κίτρινο στους αγρούς αν είναι Απριλης, το κόκκινο αν είμαστε μεσα στο Μάη, αυτό είναι το Πάσχα για μένα.
Φετος μεγάλη πια, έφτασε η σειρά μου να μαγειρέψω εγώ τα πατροπαραδοτα. Να ετοιμάσω τη μαγειρίτσα - γελούσα με τα ανήψια μου, "κακομοίρηδες, θα μετραω τις μπουκιές σας, μην αφήσετε σταλα στο πιατο, τόση ώρα μαγείρευα", μετα πηγαινοερχονταν στην κουζίνα να ξαναγεμίσουν τα πιάτα τους, όσο να πεις, μια ικανοποίηση την πήρα- το κατσικι και τα υπόλοιπα. Είδα πώς είναι να είσαι από την άλλη μεριά, τα παιδιά από τη μια, εσύ από την άλλη. Καλά ήταν. Εδώ που τα λέμε ευελιξία χρειάζεσαι. Και να χαίρεσαι το ρόλο σου, όποιος κι αν είναι αυτός. Να σου πω την αλήθεια μια χαρα είναι να είσαι βοηθός του σεφ, όποτε το κάνω πολύ το ευχαριστιέμαι, ωραία είναι κι όταν πρεπει να τα ετοιμάσω μόνη μου. Σιγά μη σε ρωτήσουν οι περιστασεις τι θες να είσαι. Είσαι ό,τι πρεπει κάθε φορά.
Σιγά μη σε ρωτήσουν τα τραγούδια αν τα αφήνεις να έρθουν στον ύπνο σου.

Έρχονται και σε ξυπνάνε ξημερώματα και δίχως να το καταλάβεις σιγοτραγουδάς.



Από την άλλη έχω καιρό να ξυπνήσω γελώντας. Ωραίο ξύπνημα που είναι κι αυτό... Τώρα αν μου το έλεγε αλλος αυτό λες να τον έλεγα αλαφροϊσκιωτο κι επειδή το λέω για μενα, κάνω ότι δεν τρεχει τίποτα; Θα 'χει γούστο.
Πάντως και γούστο και χιούμορ νομίζω έχει - και αυτό θα τους σώσει, να με θυμηθεις- ο τρόπος που απαντούσαν η γενιά του γιου μου, ο ένας στον αλλον, τώρα, στις αναστασιμες ευχές. "Χριστός Ανέστη" ερχόταν το μήνυμα, "Έλα, και φέτος;" ή "Άντε,τα καταφερε παλι!" έγραφε η απάντηση.
Αυτα μαθαίνεις αμα ζεις με αυτή τη γενιά και μαζί κι ωραία τραγούδια σαν αυτό:






Y.Γ. Ο Ανδρέας Ζ. ανέβασε καποιες φωτογραφίες από την ξενάγηση της καλημεροπαρέας στο Κτήμα Γεροβασιλείου, για να τις δεις κάνε κλικ εδώ. Ανδρέα, σε ευχαριστώ πολύ!