Yasmin Levy

Η Yasmin Levy, τραγουδίστρια και μουσικός, έκλεισε τον Δεκέμβριο που μας πέρασε τα 34 της χρόνια. Μεγάλωσε με τα σεφαραδίτικα τραγούδια, ή αλλιώς λαντίνο, ο πατέρας της, Yitzhak Levy, ο οποίος πέθανε όταν η ίδια ήταν πολύ μικρή, ήταν σημαντικός ερευνητής της μουσικής των Σεφαραδίμ, των Ισπανοεβραίων που έδιωξε η Ισαβέλλα τον 15ο αι από την Ισπανία. Με βασικό άξονα αρχικά αυτα τα τραγούδια και στη συνέχεια και άλλα γύρισε όλο τον κόσμο, τραγουδώντας από την Όπερα του Σίδνεϊ μέχρι το Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης. "Alegria", "Me Voy", "Una noche mas", "Νaci en alamo" (που είναι ο γνωστός "Mπαλαμός" του Διονύση Τσακνή όπως ακουγεται στην ταινία "Gadjo Dilo" του Tony Gatlif), είναι λίγα από τα τραγούδια του ρεπερτορίου της.

Φέτος το χειμώνα, έχοντας μόλις κυκλοφορήσει τον τέταρτό της δίσκο, στον οποίο συμμετέχει η Ελένη Βιτάλη που θαυμάζει πολύ, τραγούδησε για δεύτερη φορά στην Αθήνα. Προηγουμένως, τα γυρίσματα μιας ταινίας την είχαν φέρει ένα μεσημέρι στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, στην αγορά Μοδιάνο. Η ίδια ταινία και τα τελευταία γυρίσματά της την έφεραν ξανά στη Θεσσαλονίκη, πρόκειται για ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Ρόζας, με τίτλο "Καναρίνι μου γλυκό" / "My sweet canary", παρουσιάζεται η ζωή της θρυλικής ρεμπέτισσας σε Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Πειραιά, Αμερική και το τέλος της στο Στόμιο της Κορινθίας, σε σκηνοθεσία του ισραηλινού σκηνοθέτη Roy Sher.
Την Τρίτη 16 Μαρτίου, τραγούδησε σε μια συναυλία αφιερωμα στη Ρόζα Εσκενάζυ, στη Θεσσαλονίκη, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε για να χρησιμοποιηθούν αποσπασματά της στη ταινία που σας έλεγα προηγουμένως.
Δεν ήταν όλη η βραδιά καλή. Ούτε και μουσικά. Υπήρχαν και πραγματα που δεν άντεχε να τα ακούσει το αυτί σου, χωρίς υπερβoλή. Υπήρχε λόγος να τραγουδήσει και να εκτεθεί με αυτα τα τραγούδια η Martha Lewis; Μα δεν είχε καμία σχεση με τα σμυρνέικα, με τα ρεμπέτικα τραγούδια, ούτε στη μουσικότητα, ούτε στην εκφορα του λόγου, κρίμα. Από την άλλη όμως και μόνο που έμαθα μια ακόμη καλή τραγουδίστρια και μουσικό την Mehtap Demir από την Τουρκία, και κυρίως για όσο τραγούδησε η Γιασμίν Λεβί, η βραδια ήταν ιαματική. Όσο τραγουδούσε, (το ενα τραγούδι ήταν η "Ελενίτσα" που είχε τραγουδήσει και η Ρόζα, κι ένα αλλο όπως σας έλεγα στην εκπομπή την επόμενη μέρα της συναυλίας με έβαλε να ψάξω, θα σου γράψω για αυτό αλλη φορα) το μέσα μας ήταν όλο συντονισμένο με τον ψίθυρο, τον αμανέ, το τραγούδισμά της. Σοβαρή, προσηλωμένη, σπουδαία ερμηνευτρια. Για λίγο τραγούδησε, ηταν όμως συγκλονιστική. Μακάρι να μπορεσουμε να την ακούσουμε σύντομα και για περισσότερο.

Υ.Γ. Basdiction, αυτήν την αναρτηση στην "χρωστάω" απο τότε,