ένα, δύο, τρία, τεσσερα ποιήματα, λόγια, τραγούδια

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα ποιήματα, λόγια, τραγούδια, εικόνες απο εδώ και απο εκεί σταλμένα


Διαβαζα χθες σε ενα δημοσίευμα που αναφερονταν στον θανατο του Αντόνιο Ταμπούκι ( 23 Σεπτεμβρίου 1943- 25 Μαρτίου 2012) πως ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα σταθηκε η αφορμή να συναντηθεί με το έργο του και στη συνεχεια να γίνει ενας από τους πρώτους μελετητές του Πεσσόα και μεταφραστής του στα ιταλικά. Και να γίνει η Πορτογαλία η δεύτερη πατρίδα του.
Η αρχή, ένα ποίημα.

"Το καπνοπωλείο"

Το ποίημα ξεκινάει έτσι

"Δεν είμαι τίποτα.
Ποτέ δεν θα ’μαι τίποτα.
Δεν μπορώ να θέλω να’ μαι τίποτα.
Πέρα απ’ αυτό, έχω μέσα μου τα όνειρα του κόσμου όλου.

Παράθυρα της κάμαράς μου,
μιας κάμαρας, στα εκατομμύρια του κόσμου, που κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι
(κι αν την ήξεραν, τι θα ήξεραν;)
που βλέπει στο μυστήριο ενός δρόμου γεμάτου περαστικούς.

Σ’ ένα δρόμο απροσπέλαστο για όλες μου τις σκέψεις.
Πραγματικό, απίθανα πραγματικό, βέβαια, αβέβαια βέβαιο.
Με το μυστήριο των πραγμάτων κάτω από τις πέτρες και τα όντα,
με τον θάνατο που υγραίνει τους τοίχους και ασπρίζει τα μαλλιά των ανθρώπων.
Με το Πεπρωμένο που σέρνει την άμαξα των πάντων, μέσα από το δρόμο του τίποτα.

Σήμερα είμαι ηττημένος, λες και γνώρισα την αλήθεια.
Σήμερα είμαι διαυγής, λες και πρόκειται να πεθάνω.
Λες και η επαφή μου με τα πράγματα δεν ήταν μεγαλύτερη
απ’ το να πω ένα αντίο, αυτό το σπίτι κι αυτή η γωνιά του δρόμου να γίνονται
μια σειρά από βαγόνια, που αναχωρούν στο άκουσμα μιας σφυρίχτρας
που αντηχεί μέσα απ’ το κεφάλι μου,
και ένα τίναγμα των νεύρων κι ένα ράγισμα των οστών καθώς πηγαίνουν.

Σήμερα είμαι συγχυσμένος, σαν κάποιος που αναρωτήθηκε, ανακάλυψε και ξέχασε.
Σήμερα είμαι διχασμένος ανάμεσα στην πίστη μου,
στην εξωτερική πραγματικότητα του Καπνοπωλείου στην άλλη άκρη του δρόμου
και στην εσωτερική αλήθεια του αισθήματός μου, πως όλα δεν είναι παρά ένα όνειρο.

Απέτυχα σε όλα.
Μη έχοντας κανέναν σκοπό, ίσως πράγματι όλα να ήταν ένα τίποτα.
Γνωρίζοντας τι έχω,
γλίστρησα από το παράθυρο στο πίσω μέρος του σπιτιού,
κι ύστερα ξεχύθηκα στον κάμπο με προσδοκίες μεγάλες,
αλλά δεν βρήκα παρά δέντρα και χόρτα,
κι όταν υπήρχαν άνθρωποι δεν ήταν παρά ίδιοι μ’ όλους τους άλλους.
Απομακρύνομαι μ’ ένα βήμα απ’ το παράθυρο και κάθομαι στην καρέκλα. Τι πρέπει να σκεφτώ τώρα;

Πώς να ξέρω ποιος θα γίνω, εγώ που δεν γνωρίζω ποιος είμαι;
Να γίνω αυτός που πιστεύω πως είμαι; Αλλά πιστεύω τόσα πράγματα!
Κι υπάρχουν τόσοι που νομίζουν πως είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα – δεν γίνεται!
Ιδιοφυής; Αυτή τη στιγμή,
εκατό χιλιάδες εγκέφαλοι ονειρεύονται πως είναι ιδιοφυείς, όπως κι εγώ,
κι η ιστορία δεν θα καταγράψει, ποιος ξέρει; ούτε έναν,
και τίποτα παρά κοπριά δεν θα απομείνει από τις μελλοντικές τους επιτυχίες.

Όχι, δεν πιστεύω σ’ εμένα.
Σε κάθε τρελοκομείο, υπάρχουν διαταραγμένοι τρελοί με τόσες πολλές βεβαιότητες!
Εγώ, που δεν έχω καμία βεβαιότητα, είμαι περισσότερο ή λιγότερο εχέφρων;
Όχι, ούτε καν σ’ εμένα.
Σε πόσες σοφίτες και μη-σοφίτες στον κόσμο,
δεν υπάρχουν αιθεροβάμονες της ευφυίας;
Πόσες εμπνεύσεις υψηλές και ευγενείς και διαυγείς
– ναι, αληθινά υψηλές, ευγενείς και διαυγείς –
και, ποιος ξέρει, ίσως εφικτές,
δεν θα αντικρίσουν ποτέ το φως του αληθινού ήλιου, μήτε θα ακουστούν από ανθρώπινα αυτιά;
...."

η συνέχεια εδώ όπου διαβασα όλο το ποίημα:
http://pteroen.wordpress.com/category/%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%B1-pessoa-fernando/

/




Έψαχνα ένα τραγούδι της Lila Downs προχθές. Κι έπεσα πανω σε αυτό. Ένα βίντεο με ένα ποίημα του Τασου Λειβαδίτη και το τραγούδι La Llorona (Λα Γιορόνα) με την φωνη της μεξικάνας Λίλα Ντάουνς. Το έγραψα κι αλλού. Αληθινά το πιστεύω. Σκληρό ποίημα. Όσο κι αν εχεις αγαπήσει, όσο κι αν εχεις προδοθεί, όχι, τετοιες καταρες δε λες, αλλα αυτός που έκανε το βίντεο είναι μάγκας. Το συγκεκριμένο τραγούδι ταιριαζει απίστευτα με αυτό το ποίημα του Λειβαδίτη. La Llorona, είναι ενα γυναικείο πρόσωπο στη μυθολογία των Αζτέκων, η όμορφη Μαρία, μια γυναίκα που προδομένη και ατιμωμενη απο τον άντρα που αγαπησε και για χαρη του θυσίασε την ανεξάρτητη περηφάνια της κι εκείνος την ξε-αγαπησε τόσο απλά, τόσο ξεδιάντροπα, θυμίζοντας σε οικείους μας μύθους τη Μήδεια, τρελαίνεται και πνίγει τα παιδιά της για να πέσει κι αυτή στα νερα του ποταμού, αμέσως αφού συνειδητοποιήσει τι έκανε, και να πνιγεί μαζί τους. Ο μύθος της ασπροντυμένης Μαρίας που τις νύχτες ψάχνει τα παιδιά της είναι από τους πιο γνωστους, αιώνες τωρα στο Μεξικό και το τραγούδι μαλλον απο τα πιο αγαπημένα της Lila Downs, καθώς το εχει ερμηνευσει πολλές φορες, σε αρκετους δίσκους της και νομίζω σχεδόν σε όλες τις συναυλίες της.








Τρεις μέρες μετα την παγκόσμια μέρα ποίησης, εναν ποιητή πεθύμησα και άνοιξα παλι το βιβλίο του. "Ο δύσκολος θάνατος". Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου. Εκδ. Εγνατία, 1978.
Ήτανε το Σάββατο που μας πέρασε. Όχι, ούτε θλιμμένη ήμουν, ούτε τίποτα. Δεν είχα (μόνο) δάκρυα, στ'ορκίζομαι, είχα όση χαρα τόση κι η λύπη όπως όλοι οι άνθρωποι, έξω ήταν χαρα θεού, βροχή ούτε μια σταλα, ουρανός να τον κοιτας και να ζαλίζεσαι, εμενα γιατί απο το πρωί αυτό το ποίημα μου είχε καρφωθεί  στο μυαλό;
"Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές και με φώτα
να θυμάσαι, κάνει κρύο σ' αυτό τον παράξενο κόσμο
δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα
που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου"
Μπορεί να είναι που σ'αυτό τον παραξενο κόσμο, διαβασα και ακουσα τόσα ποιήματα πριν τρεις μερες και πεθύμησα εναν ωραίο ποιητή.

Την ίδια μέρα το απόγευμα ο σελιδοδείκτης στην "Επικίνδυνη ηλικία"

"Πάντοτε δυσπιστούσα για την άνοιξη. Αυτή η ακαθόριστη αίσθηση
στις ανθισμένες βραγιές κι' ένα ρίγος λεπτό
κι' οι φωνές των παιδιών στο γήπεδο όταν το απόγευμα διυλίζει
        το φως
κι' οι φίλοι μου να περιμένουν το καλοκαίρι, τι κι' αν γινόταν
        αργότερα
μια θάλασσα μεσημεριού με ξέθωρον ήλιο
πετράδι δουλεμένο να φεγγει στη νύχτα. Πόλη μου αγαπημένη
πολύβουη μα ερημική, πολύκοσμη μα απρόσιτη βιτρίνα
          νεωτερισμών
ψευτίζοντας τη ζωή μας.
                                 Αυτή η θηλυκιά εποχή
στιφή, παράξενη σα γριά, με τις εύκολες συζητήσεις
την πολλή συνάφεια, τη λιγοστή κατανόηση, την απέραντη
         μοναξιά
κι΄ο εφιάλτης πως κάποτε θα ξυπνήσουμε μη έχοντας τίποτα
         να πούμε
ανάμεσα στα βήματα αυτά, πηγαίνουν και πάλι ξαναρχονται
κι' ύστερα σβήνουν στο διάδρομο˙ ανάβουνε το φως της σκάλας
μα δεν ακούγεται κανείς"

Αμα μου κάνετε μια χάρη διαβαστε το δυνατα. Αν το ακούτε είναι αλλιώς νομίζω. 

Να σας αφήσω με μια όμορφη ανοιξιάτικη εικόνα;

και ενα ωραίο, παντός καιρού, τραγούδι;

χρήσιμες συνδέσεις για όλα τα παραπάνω

http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Tabucchi 
http://en.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa 
και στα ελληνικά
http://en.wikipedia.org/wiki/Lila_Downs
http://en.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Alfredo_Jim%C3%A9nez
http://en.wikipedia.org/wiki/La_Llorona  
http://alexisaslanoglou.wordpress.com/%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/ 

όμορφη και παράξενη πατρίδα...τόσο όμορφη...

Είδα αυτό το βίντεο σήμερα. Η Ελλάδα από ψηλά
Πόση ομορφια. Σου κόβει την ανάσα...







Κάποια από τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:
Όλυμπος, Αθήνα - Ακρόπολη, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου, Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια), Φιλώτι - Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Καλδέρα Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (λιμάνι Οίας), Οία - Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος, Οία, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Ακρόπολη Λίνδου - Ρόδος, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησος όρους Άθως, Άγιο Όρος, Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Aγία Τριάδα Βροντούς στον Ολυμπο, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Ποντικονήσι - Κέρκυρα, Ο Θόλος της Αθηνάς Προναίας - Δελφοί, Αθήνα, Ξωκλήσι στην Αττική μάλλον, και θάλασσα..


Τα μουσικά θέματα στο βίντεο αυτό είναι από:
1. Βαγγέλης Παπαθανασίου - Part 7 - El Greco (2007) soundtrack
2. Σταύρος Ξαρχάκος - Στην ταβέρνα του Φαρέα - Λόλα, 1964, soundtrack
3. Γιάννης Μαρκόπουλος - Χρώματα και Αρώματα.
Στο Σαντούρι ο Αριστείδης Μόσχος.
Από το cd "Ο Αριστείδης Μόσχος παίζει Γιάννη Μαρκόπουλο", 1995
4. Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το Αίνιγμα του Σύμπαντος - Από το cd "Μεγάλοι Έλληνες", 2009
5. Σταύρος Ξαρχάκος - Φεύγα, φεύγα παλικαρά μου - Λόλα, 1964, soundtrack
6. Κυριάκος Καλαϊτζίδης - Διάφανη Βροχή - Από το cd "Εξορία", 2005 Τα πλανα γυρίστηκαν το 2003. 
Όλα τα στοιχεία είναι εδώ

Το τελευταίο αντίο στη Δόμνα Σαμίου

Σήμερα στην εκπομπή αποχαιρετώντας την Δόμνα Σαμίου που πέθανε προχθες το βράδυ, μίλησαν μουσικοί και τραγουδιστες, συνεργατες της. Ήταν ο Σωκράτης Σινόπουλος, ο Νίκος Οικονομίδης, ο Νίκος Φιλιππίδης, ο Μιχάλης Ζάμπας και η Κατερίνα Παπαδοπούλου. Μοιραστηκαν μαζί μας στιγμές από την συνεργασία τους μαζί της, λόγια και στιγμιότυπα μιας ζωής γεματης παθος για το δημοτικό τραγούδι και την παραδοσιακή μουσική. Μιας ζωής γεμάτης ζωή και έργο. Μακάρι να ζήσουμε όλοι μας μια τετοια ζωή.




 




 Κατα τη διάρκεια της εκπομπής η Κατερίνα Τζωρίδου που άκουγε από την Ολλανδία όπου ζει και εργαζεται εγραψε στην ομάδα του 958 στο facebook για την Δόμνα Σαμίου:
"Τη θεωρώ τη μεγάλη γιαγιά όλων μας (όχι ηλικιακά, αλλά για τη σοφία και τη γλυκύτητά της), που έφερε κοντά στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι ακόμα και ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα γι' αυτό. 

Η ξεχωριστή φωνή της, το ανεπιτήδευτο στιλ της και το ανοιχτό μυαλό της θα είναι μαζί μας για πάντα, αυτό όμως δε διώχνει τη συγκίνηση για το ότι έφυγε από τη ζωή. Η πορεία της, της ανακάλυψης και της διάσωσης των τραγουδιών της ελληνικής παράδοσης είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστη. 

Θα τη θυμόμαστε πάντα με πολλή, πολλή αγάπη"

Νομίζω πως τα λόγια της εκφραζουν πολλούς μας.


  

Μετα την εκπομπή διαβαζοντας ενα e mail που μου έστειλε η Κατερίνα Μαλάμη γνώρισα το ιστολόγιο μιας δασκαλας μουσικής στο 1ο δημοτικό σχολείο Σκύδρας. Η Σκύδρα είναι ο τόπος μου αλλα την εκπαιδευτικό, ονομαζεται Καλλιόπη - Χριστίνα Κουκουλέτσου, την γνώρισα, τυχαία και χάρη στην Κατερίνα,  μεσω του ιστολογίου της και διαβαζοντάς το, χαρηκα πολύ για αυτήν την έστω διαδικτυακή γνωριμία.
Το σημαντικό είναι πως μετα το θανατο της Δόμνας Σαμίου αρκετοί θα γράψουν και ίσως μετα δεν θα ασχοληθουν δυστυχώς ποτε ξανα με το εργο της, όμως η συγκεκριμένη δασκαλα μουσικής, κι αυτό φαίνεται και στο ιστολόγιό της εκτιμά το έργο της Δόμνας Σαμίου και το χρησιμοποιεί ουσιαστικά ως εργαλείο στη δουλειά της στο σχολείο. Πραξεις, όχι λόγια. Κι αυτό είναι σπουδαίο. Η τελευταία της αναρτηση εχει τίτλο "το τελευταίο αντίο στη Δόμνα Σαμίου" (από εκεί και ο τίτλος της δικής μου αναρτησης) και ξεκινά έτσι:

"Αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας της μουσικής από την πρώτη τάξη του δημοτικού έως και την τελευταία ήταν και είναι η επαφή των παιδιών με την ελληνική μουσική παράδοση. Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια, τα ελληνικά λαϊκά μουσικά όργανα καθώς επίσης και τα ελληνικά μουσικά έθιμα. Η ακρόαση, η εκμάθηση και η ερμηνεία των δημοτικών μας τραγουδιών βοηθά τα παιδιά στην εξοικείωση τους με τους ιδιωματισμούς της ελληνικής γλώσσας και τα φέρνει κοντά με την ιστορία αλλά και την γεωγραφία της περιοχής από την οποία προέρχεται ένα τραγούδι.

Για να κατανοήσουν καλύτερα αλλά και για να μάθουν ευκολότερα οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης τι είναι τα δημοτικάτραγούδια ξεκίνησα πριν δύο εβδομάδες να τους δείχνω ένα μισάωρο βίντεο που συνοδεύει την έκδοση του ψηφιακού δίσκου τηςΔόμνας Σαμίου Ο κυρ – Βοριάς… και άλλα τραγούδια για παιδιά. Ο ψηφιακός αυτό δίσκος (που κυκλοφόρησε το 2007) περιλαμβάνει μια συλλογή εύκολων δημοτικών τραγουδιών που δημιούργησε η ίδια η Δόμνα Σαμίου για να τα διδάξει στα παιδιά, όπως θα έκανε η γιαγιά τους και να τα φέρει σε επαφή με την ελληνική μουσική κληρονομιά. Την παιδική χορωδία που συμμετέχει στον δίσκο αποτελούν μαθητές από το δημοτικό σχολείο της γειτονιάς της στη Νέα Σμύρνη των οποίων την διδασκαλία  ανέλαβε η ίδια.

Παρακολουθώντας το σύντομο όσο και περιεκτικό αυτό ντοκιμαντέρ τα παιδιά είδαν ποιο ήταν το έργο ζωής της Δόμνας Σαμίου. Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα ηχογράφησε και κατέγραψε δημοτικά τραγούδια που έφτασαν ως τις μέρες μας με την προφορική παράδοση. Τα διέσωσε αλλά και τα διέδωσε, τα δίδαξε, τα ερμήνευσε, τους έδωσε ξανά την θέση που είχαν και έχουν στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων.  Όμως η Δόμνα Σαμίου χθες βράδυ έφυγε από κοντά μας… Ο ελληνικός μουσικός πολιτισμός είναι φτωχότερος από χθες. Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης θα παρακολουθήσουν την ερχόμενη Παρασκευή το τρίτο και τελευταίο μέρος του ντοκιμαντέρ ξέροντας πως η φωνή της Δόμνας Σαμίου σίγασε αλλά το έργο της συνεχίζεται.

όλη η αναρτηση εδώ

Να και το "θα σπασω κούπες" που μας έλεγε σημερα στην εκπομπή ο Νίκος Οικονομίδης πως λέει υποδειγματικά ("σωστα" ήταν ακριβώς η λεξη που χρησιμοποίησε) η Δόμνα Σαμίου:

Ιστοσελίδα του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου: http://www.domnasamiou.gr

Απο το αρχείο της ΕΡΤ ντοκυμαντερ όπου η Δόμνα Σαμίου μιλά για τη ζωή της: Η ιστορία των χρόνων μου, Δόμνα Σαμίου

ήσουν μια βρύση τ' ουρανού κι ήμουν μια στάλα

Απο τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια. Για πάντα. Για τα τρελά και μεγάλα όνειρα που θα κανουμε μέρες και νύχτες, ελπίζω, κι ας λενε άλλα τα κρυφα και φανερα χαρτιά, οι καιροί κι οι μπόρες.

"Είσουν μια βρύση τ'ουρανού"
[Τραγούδι απο τον κύκλο τραγουδιών "Σκοτεινή Μητέρα" (Έργο 45, 1985-86)]
Στιχοι: Νίκος Γκατσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, στο πιάνο και ερμηνεύει ο ίδιος. Δίσκος: "Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ." 1999, ΣΕΙΡΙΟΣ

Πρωτη ερμηνεία: Μαρία Φαραντουρη, δίσκος:"Σκοτεινή Μητέρα" 1986, MINOS EMI - ΣΕΙΡΙΟΣ









Όταν την πόρτα μου χτυπήσεις κάποια μέρα 
μετανιωμένη (τα παγωμένα) θα κατέβω τα σκαλιά 
να θυμηθούμε λίγο λίγο τα παλιά 
που γίναν στάχτη και καπνός μες στον αγέρα. 


Όλα χαθήκαν κι η ζωή μας πήγε στράφι 
μας βρήκαν μπόρες μες στου κόσμου την ψευτιά (τη νυχτιά)
ποιος ξέρει η μοίρα στα κρυφά της τα χαρτιά 
τι άλλη απόφαση για μας τους δυο να γράφει


Είσουν (Ήσουν) μια βρύση τ' ουρανού κι ήμουν μια στάλα 
πικρή μου αγάπη στον απάνω μαχαλά (στα μπαλκόνια τα ψηλά)
μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα πολλά 
μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα μεγάλα 
μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα τρελά 
μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα μεγάλα


(σε παρενθεση είναι η γραφή των στίχων όπως ακούστηκαν στην ηχογράφηση του δίσκου "Σκοτεινή Μητέρα"  και υπαρχουν στο βιβλίο "Νίκος Γκάτσος /Όλα τα τραγούδια", εκδ. Πατάκη - και στις δυο δισκογραφικές εκδόσεις η ορθογραφία του ρήματος είναι "είσουν", στο βιβλίο μεταφερεται η μεταγενεστερη ορθογραφική μορφη "ήσουν")

Από την ιστοσελίδα του ΣΕΙΡΙΟΥ στοιχεία για τους δίσκους

"Σκοτεινή Μητέρα": http://www.sirius.gr/diskography/album_details.asp?AlbumID=139

"Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ.": http://www.sirius.gr/onlineorders/album_details.asp?AlbumID=275

Στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, ξανά

Έτσι είναι η Θεσσαλονίκη τις τελευταίες μέρες. Βροχερή, γκρίζα. Νάταν μόνο αυτό και μόνο σε αυτήν θα μου θα μου πεις...

Η φωτογραφία είναι του Ανδρέα Ζερβα, http://www.andzer.gr/

Αυτήν την Κυριακή στις 10.30 το πρωί, βρεχει ή όχι, ακροατές και φίλοι της εκπομπής θα καλημεροεξορμήσουμε, θα επισκεφτούμε και θα ξεναγηθούμε στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, στην τρέχουσα έκθεση «Βυζάντιο και Άραβες» από τον επιμελητή της, αρχαιολόγο, Σταμάτη Χονδρογιάννη.
Είναι η δευτερη φορα που επισκεπτόμαστε την έκθεση και δεν θα ειναι μαλλον η τελευταία. Πολύ γρηγορα συμπληρώθηκε η λίστα συμμετοχών και καθώς υπαρχει ήδη μια πολύ μεγάλη λίστα αναμονής κατα πασα πιθανότητα και την επομενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί μία ακόμη ξενάγηση.
Θα το ξέρω σίγουρα και θα τα πούμε στο ραδιόφωνο την Δευτέρα.


Έκθεση "Βυζαντιο και Άραβες", λίγα στοιχεία

Δυο όμοροι κόσμοι, ο βυζαντινός κι ο αραβικός, άλλοτε σε σύγκρουση κι άλλοτε σε ειρηνική συνύπαρξη στο πέρασμα πολλών αιώνων με πολύπλευρες αλληλοεπιδράσεις, είναι το θέμα της έκθεσης  η οποία αφορά στην περίοδο από τον 7ο μ.Χ. αιώνα με την εμφάνιση του Ισλάμ έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Στη θεματική διάρθρωση της έκθεσης, μαζί με πλούσιο εποπτικό υλικό, εντάσσονται 104 έργα, όπως εικόνες, χειρόγραφα, κοσμήματα, νομίσματα, κεραμικά και γλυπτά, που χρονολογούνται από τον 7ο έως και τον 18ο αι. μ.Χ.
Περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.mbp.gr/html/gr/pe_trehouses.htm

Τα ονόματα όσων εχουν δηλώσει συμμετοχή για αυτήν την ξενάγηση
Πολυξ. Χατζέλου-Χεννικ, Δ. Μουτίδου, Στ. Μαλιατσούδη, Θ. Γαβριηλίδου,
Κλ. Κώστογλου, Αθ. Μαναφη, Αλ.Ιακωβίδου, Ν.Χαριτιδης, Μ.Σπυροπούλου, Ντ. Χρυσοχοϊδου, Μ. Παπαγιάννη, Π. Ζωγράφου, Β. Χατζησταυρου, Εφ. Πρόικου, Β. Χατζηιωακειμίδου, Σ. Καραγατση, Ελ. Φωκά, Δ. Πουσίνη, Π. Βουρλιώτης, Ευαγγ. Ευαγγελίδου, Θ. Λειψιστινού, Β. Πορταρίτου, Αχ. Πιτσούλης. Μ. Σολιοπούλου, Μιχ. Μοσχονάς, Κ. Κραχτοπούλου, Αντζ. Ναούμ, Δ. Μαυρίδου.