όταν ο Hugo συνάντησε τον Georges Méliès

Ο Mάρτιν Σκορτσέζε στην ταινία του, "Hugo", τιμά έναν πρωτοπόρο της τεχνης τους, τον κινηματογραφιστή Ζορζ Μελιε (1861-1938).

(Georges Méliès, η φωτογραφία απο εδω)

Η ταινία τον συναντά δεκαεπτά περίπου χρόνια μετα το 1913, όταν ο Μελιέ, ο ευφανταστος μαγος και πρώτος δασκαλος των χειροποίητων φυσικά τότε, εφε στο σινεμα, o σκηνοθετης που πρώτος χρησιμοποίησε και ουσιαστικα εφηύρε πολλές τεχνικές, αποσύρθηκε εξαιτίας αναμεσα σε άλλα και δυσκολων ιστορικών, τότε, συγκυριών.
Το 1930, περίπου αναγνώρισαν το έργο του οι υπερεαλιστες και το 1931 τιμηθηκε με το Βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής.
Η ταινία του Σκορτσεζε έχει κεντρικό ήρωα ενα μικρό ορφανό αγόρι, που εχει μαθει την τεχνη του ωρολογοποιού από τον πατερα του, στη ζωή του οποίου ενα απο τα δημιουργηματα του Μελιέ είναι ένα αίνιγμα που πρεπει να λύσει. Ή ακόμα πιο όμορφα, πρεπει να επισκευασει. Γιατί όλα, και τα πιο δυσκολα ακόμα, και τα πιο κατεστραμμενα, επισκευάζονται. Κι όπως ο μικρός Χιούγκο λεει καποια στιγμη στην ταινία, όλοι εχουν καποιο σκοπό, κι αν χασεις το σκοπό σου, εισαι σαν ενα μηχανημα που έχει χαλάσει. Ο μικρός συναντιεται με τον Μελιέ που προσπαθεί να ξεχασει για παντα το παρελθόν του.




Δεν καταλαβα για ποιον ουσιαστικό λόγο, πλην αυτού της τρεχουσας αγορας και ίσως το ότι αποτρεπει ή δυσκολευει την πειρατεία της κόπιας της, η ταινία έπρεπε να είναι τρισδιάστατη αλλα αυτό δεν σημαινει κατι επι της ουσίας. Προσωπικά ούτε ειδα ουτε ενιωσα το συγκλονιστικο και διαφορετικό που επαναδιαπραγματευεται το 3D στην συγκεκριμενη ταινία, για το οποίο τόσα γράφονται, αλλα οκ, δική μου αίσθηση.
Και μόνο για το αφιερωμα της ταινίας σε εναν τόσο σημαντικό, και στις μερες μας σε πολλούς άγνωστο, κινηματογρφαιστή, τον Ζορζ Μελιέ, εναν άνθρωπο που ονειρευτηκε, δουλεψε τόσο πολύ με τα χερια και τη φαντασία του κυνηγώντας τα όνειρά του, χαρηκα που την ειδα χθες βραδυ. Στην εποχή που όλα με τη βοήθεια της τεχνολογίας γίνονται τόσο ευκολα, και τόσα πολλά τα θεωρουμε αυτονόητα, ο Σκορτσεζε μας θυμίζει τον κόπο του χειροποίητου και την τρελλα του να προσπαθείς με παθος για πραγματα πρωτόγνωρα στον κινηματογράφο των αρχών του προηγουμενου αιώνα.
Άσε, που παίζουν και ηθοποιοί που μου αρεσουν πολύ.
Στοιχεία για την ταινία: 
http://www.imdb.com/title/tt0970179/ 
http://www.hugomovie.com/#home 


Πληροφορίες για τον Georges Méliès http://en.wikipedia.org/wiki/Georges_M%C3%A9li%C3%A8s http://www.sensesofcinema.com/2004/great-directors/melies/ http://www.imdb.com/name/nm0617588/
στα ελληνικάhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%81%CE%B6_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD

αποσπασματα απο το εργο του Μελιέ

"The Magician" (1898)


"L'homme a la tête en caoutchouc" (1901)


"Le voyage dans la lune" (1902) επιχρωματισμενη, στο χερι φυσικά τότε καρε-καρε


"L'homme orchestre" (1900)


Πόσο εύκολα μας φαίνονται σήμερα όλα αυτα, πόσο καινούρια, δυσκολα και πρωτοπόρα ήταν τότε και στην σύλληψη και στην εφαρμογή τους..
Όσο κι αν οι μηχανες, οι τεχνολογικές δυνατότητες και τα εργαλεία κάνουν θαυματα, το μεγαλύτερο θαυμα είναι η φαντασία και η επινοητικότητα του ανθρώπινου μυαλού και η επιδεξιότητά του που εφαρμόζει όσα ονειρευεται. Το σπουδαίο μαθημα του Μελιέ και εκείνο που μου έμεινε από την ταινία νομίζω πως είναι αυτό.