τα δυο πρωτα τραγούδια

Το πρωτο τραγούδι καθε φορα στην εκπομπή είναι ίσως αυτό που σκεφτομαι πιο πολύ. Με όλα όσα γίνονται, τα νεα να γίνονται παλιά μεσα σε λίγη ώρα, την χθεσινή μέρα, δηλώσεις, λόγια, πραξεις το "Παντα υπαρχει"  του Μούτση μου ήρθε στο νου νου, ίσως γιατί έτσι θελω να είναι. Κι αμεσως μετα ένα τραγούδι του Νίκου Γκάτσου και του Μανου Χατζιδάκι.

Δήμος Μούτσης "Παντα υπάρχει..." ("για πούλημα", 1994)



Κάτι ακούστηκε μέσα στην πόλη.
Κάτι ακούστηκε - μη μιλάς!
Κάτι ακόμα θα υπάρχει, κάτι ακόμα........
πάντα υπάρχει για σένα, για μας.
Πάντα υπάρχει μια νύχτα να κλάψεις,
να πονέσεις και να θυμηθείς.
Πάντα υπάρχει ένα φως
και μια μέρα να φτάσεις,
να ξεχάσεις και να ξεχαστείς!
Πάντα υπάρχει μια αλήθεια
να φωνάξεις - να τρέξεις -
κι ένα ψέμα να μπεις να κρυφτείς,
κι ένας τόπος, άγριος τόπος
της αγάπης, υπάρχει
να περάσεις και να ονειρευτείς!

"Με λένε Θεοδώρα"
Νίκος Γκάτσος, Mάνος Χατζιδάκις, Νάνα Μούσχουρη
("Οι μύθοι μιας γυναίκας", 1988)




Εγώ κι αν προδοθώ
δε θα προδώσω
κρυφές χαρές κι ελπίδες
εγώ φωτιές ανάβω
για κάθε σκλάβο
που βλέπω μ' αλυσίδες.

Εγώ κι αν νικηθώ
θα πολεμήσω
για σένα και για μένα
για τα παιδιά του κόσμου
που στέκουν μπρος μου
χλωμά κι αδικημένα.

Έχω τα δώρα του Θεού
με λένε Θεοδώρα
και τα σημάδια του καιρού
δικά μου είναι τώρα.

Λαμά λαμά λαμά
λαμά Χριστέ μου
είμαι ριπή τ' ανέμου
εγώ δε μοιάζω μ' άλλη
και το κεφάλι
δεν έσκυψα ποτέ μου.

Κι εσύ που δε μιλάς
θλιμένε φίλε
τα λόγια τούτα μέτρα
παλιές αλήθειες θάψε
κι αρχίνα σκάψε
να βρεις νερό στην πέτρα.

Τότε κι οι δυο μαζί
μα κι άλλοι κι άλλοι
θα γίνουμ' ένα όλοι
και με φτερά στον ώμο
θα βρούμε δρόμο
για την καινούργια πόλη.

Είμαι της οργής αστέρι
και χειμώνα καλοκαίρι
χίλιους κεραυνούς κρατώ στο χέρι.