Your Hand In Mine

Τους ακούω και νιώθω ότι μπαίνω ξανα στο παιδικό μου δωμάτιο.
Κοίτα να δεις, μουσικές το κάνουν αυτό.
Το χερι σου στο δικό μου. Πόσο κραταει το πάντα; Πόσο μακριά είναι μεχρι το πιο μακριά;

Προχθές,(χμ..., την Πέμπτη έγραφα αυτα που διαβαζεις τώρα και είναι Κυριακη) επιτελους τους άκουσα, επιτόπια, live, από κοντά, ζωντανά, πώς θες να το πεις;
Έπαιξαν ένα υπέροχο σετ στο Τελλόγλειο, το βραδυ της Τρίτης. Την Κυριακή στο Κτήμα Γεροβασιλείου, με τη μικρή, δεν μπορούσα να τους ακούσω όπως ήθελα, αλλα την Τρίτη ήμουν πιο άνετη. Το Τελλογλειο γεμάτο, πάρα πολύς κόσμος, σε όλη τη σκάλα, στους ορόφους, δεξιά και αριστερά, τριγύρω τους, κι όλοι φευγοντας είμασταν πιο χαρούμενοι.

Your Ηand Ιn Μine. Παίζουν με πηγές ήχου πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Από πολύ απλές, όπως τα παιδικά παιχνίδια, εως πιο σύνθετες με προγραμματισμό και μουσικές φρασεις ηχογραφημένες επιτόπια, παράγοντας ήχους που ο καθενας χωριστα όλο κατι σου θυμίζουν και στη σύνθεσή τους γίνονται το σαουντρακ απο ένα όνειρο σχεδόν, που ακούς- ή μπορεί και να βλεπεις- για πρώτη φορά. Κι ενώ την ίδια στιγμή η συγκέντρωσή τους είναι μεγάλη καθώς διαμορφώνουν το υλικό τους όσο διαρκεί η δημιουργία και η παρουσίαση της μουσικής τους, το ίδιο μεγαλη είναι η ελευθερία της μουσικής τους. Τώρα που σου το λέω το σκεφτομαι, είναι σαν το παραμύθι εκείνο όπου ο μικρός ήρωας ζωγραφιζε με τον μαρκαδόρο του τον κόσμο του, αυτό θελει μεγαλη συγκεντρωση, και την ίδια στιγμή έπαιρνε τον δρόμο που ζωγραφιζε για να πάει αλλού, αυτό θελει ελευθερία και διαθεση να περπατησεις νεους κόσμους. Και νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει σε κάθε καλή συναυλία, σε καθε καλό μουσικό, όποιο είδος μουσικής κι αν παίζει, το οποίο δεν είναι απλή επαναληπτική αναπαραγωγή αλλα εμπεριέχει ερμηνεία, παραγωγή και παρουσιαση μουσικής που παταει σε ίχνος καλά χαραγμένο αλλα αφήνει τη στιγμή και την προσωπικότητα του μουσικού να χρωματίσει αναλογα, να μπει στον κόσμο που αυτοστιγμεί, στη συναυλία δημιουργείται. Πολλά λόγια λεω, σταματάω. Για να πω όμως οπωσδήποτε αυτό που θελω (όχι, θα γλύτωνες, νομίζεις...) από την αρχή αυτής της κουβέντας.
Όπως πήγαινα στο σπίτι μετα τη συναυλία, ένιωθα ότι εκτός εκτός απ'όλα αυτα, που θα μπορούσα αν είχα ταλέντο να σου τα περιγραψω με μια φραση κι όχι με τόσες πολλές, ήταν και κατι άλλο που ένιωθα ότι υπαρχει στην ατμόσφαιρα όσην ώρα τους ακουγα και τους έβλεπα στη συναυλία.
Η ευγένειά τους. Ναι, αυτή η λέξη νομίζω, εκτός απ'όλα τα άλλα, τους χαρακτηρίζει. Και είναι κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Η αληθινή ευγένεια, καθόλου τυχαία συνοδευεται με συστολή κι ενα ιδιάιτερο χιούμορ συνήθως , των ανθρώπων με κερδίζει πάντα. Ίσως είναι από τα λίγα πραγματα που ψάχνω και θα ήθελα να εχω σε κάθε συναναστροφη.
Όπως, πολυ μου άρεσε, επίσης, που δεν εκαναν encore. Που φύγαμε χωρίς να ξεχειλώσει αυτή η βραδιά, χωρίς να μπουκώσουμε αχόρταγα με ακόμα ενα, ακόμα ενα, ακόμα ενα.... Τελείωσε όταν έπρεπε. Tο θεμα και να σηκώνεσαι απο το τραπεζι με τη γευση του κρασιού στα χείλη. Να κουβαλας τη γευση αυτή για ώρα. Μπορεί και για πιο πολύ απ' όσο νόμιζες στην αρχή. Και στη μουσική το ίδιο.

Από την ιστοσελίδα της Inner Ear, της εταιρείας από την οποία κυκλοφορεί ο δίσκος τους "Every night dreams"

Οι Your Hand in Mine είναι δύο 26-χρονοι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, ο Μάνος (wurlitzer piano, melodica, toy piano, ukulele, accordion, programming) και ο Γιώργος (toy synth, mandolin, glockenspiel, zither, rythms). Το project ξεπήδησε κάπου στα τέλη του 2006 από την παρέα των Shortcat (post-rock/thessaloniki), δίνοντας στα μέλη του την ευκαιρία να εκφράσουν την αγάπη τους για τα ακουστικά όργανα, την νορμανδική folk και τους πλανόδιους μουσικούς. Με μια συλλογή από παιδικά, αυτοσχέδια όργανα και συσκευές (που συνεχώς μεγαλώνει) οι Your Hand in Mine, χρησιμοποιούν τεχνικές live-looping και ενεργούν ως ντουέτο, παρουσιάζοντας μια νέο-ρομαντική, έντονα προσωπική μουσική δωματίου.
Ύστερα από μεγάλη τους ανυπομονησία, τον Ιανουάριο του 2007, κυκλοφορούν σε 100 χειροποίητα αντίτυπα τις 4 πρώτες ηχογραφήσεις τους, σε μορφή cd. Το ομώνυμο ‘your hand in mine EP’, έχοντας αφετηρίες στη σύγχρονη δυτικοευρωπαική folk αλλά και στον πειραματισμό, επισφραγίζει την ταυτότητα και την αισθητική του group.
Το καλοκαίρι του 2007, έπειτα από ανάθεση από τις «Μέρες Ανεξαρτησίας» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, συνέθεσαν πρωτότυπη μουσική για τo βουβό αριστούργημα του Mikio Naruse “Every Night Dreams” (1933). Η ζωντανή παρουσίαση του soundtrack έγινε με ταυτόχρονη προβολή της ταινίας στο 48o Φεστιβάλ, ενώ τον Μάιο του 2008, την κυκλοφορία του ανέλαβε η Πατρινή ανεξάρτητη Inner Ear.
Η συναυλιακή ιστορία του συγκροτήματος όμως κορυφώθηκε τον Νοέμβριο του 2009, με τη συμμετοχή τους στην περιοδεία του Yann Tiersen στην Ελλάδα, όταν άνοιξαν και τις τρεις συναυλίες του σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη.