Μια κλωστή.

Ανάμεσα σε ασκήσεις υπομονής - πώς το λενε στο σκάκι; φασεις επωφελούς αναμονής; καπως έτσι νομίζω, εμ, εύκολο είναι σκακιστή μου; - ζόρια, να μετρας λογαριασμούς και να μην βγαίνουν, μαλλον εσύ να μη βγαίνεις εκείνοι μια χαρα είναι, εσύ έχεις το πρόβλημα, τρεξιμο και απογοητευσεις, να σου στο μαθημα γαλλικών χθες στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Κατεβαίνουμε κάποια στιγμή το τμήμα να παρακολουθησουμε ενα διαγωνισμό ραδιοφωνικής γαλλικής εκπομπής που πραγματοποιηούνταν στο πλαίσιο της εβδομαδας γαλλοφωνίας, με παίκτες από την Θεσσαλονίκη. Μία απο τις ερωτήσεις, ποια είναι η πρωτευουσα του Ουζμπεκισταν. Για πολλούς και διαφορους λόγους, ετυχε να το ξέρω. Κι εσύ ίσως, δεν είναι και η πιο δύσκολη ερώτηση στον κόσμο. Τασκένδη, λοιπόν.

Τελειώνει η εκπομπή, ανεβαίνουμε πανω για τη συνεχεια του μαθήματος, τελειώνει και το μαθημα, έχουμε κανονίσει με τη Σοφία, συναδελφο και συμμαθήτρια, να παμε να ακούσουμε για λίγο, έστω, ενα φωνητικό τρίο. Trio Tzane, στο πέτρινο του Μύλου. Τζανουμ, τζάνεμ, jan, λεξη περσικη που ταξιδεψε στην Τουρκία, απο κει στην Ελλαδα και στη Βουλγαρία και σημαίνει ψυχή.
Το αποτελούν η γαλλίδα Sandrine Monlezun, η ελληνίδα Ξανθούλα Ντακοβάνου κι η τουρκάλα Gul Hacer Toruk . Ζουν στο Παρίσι, αποτελούν σχήμα εδώ και τρία χρόνια περίπου,τραγουδούν πολυφωνικά σε ελληνικά, βουλγαρικα, τουρκικα, και μόλις κυκλοφόρησαν τον πρωτο τους δίσκο. Τίτλος: Gaitani/ Γαϊτάνι.
Η σελίδα τους στο myspace: http://www.myspace.com/triotzane

Πηγαμε για λίγο και μείναμε σε όλη την παρασταση. Παγωμένο το Πέτρινο, απίστευτο κρύο. Αν δεν ήταν αυτό το πρόγραμμα δεν θα μέναμε, αλήθεια. Υπεροχες κι οι ίδιες και οι μουσικοί που τις συνόδευαν (Θύμιος Ατζακάς λάφτα, ούτι, Σοφία Ευκλείδου τσέλο, Λουκάς Μεταξάς κρουστά, Χρήστος Μπάρμπας νέυ, καβάλ, Ειρήνη Μπακαλοπούλου άρπα, Παντελης Παυλίδης ποντιακή λύρα)

Κατα τη διάρκεια της συναυλίας, εχουμε μπροστα μας και τα cd και διαβαζουμε το ένθετό τους. Μου λεει καποια στιγμή η Σοφία, κοίτα εδώ. Η Ξανθούλα Ντακοβάνου, στο βιογραφικό της γραφει και διαβαζω, καταγεται απο την Ήπειρο, και η οικογενειά της ήταν πολιτικοί πρόσφυγες στην Τασκένδη. Να την η πόλη, ξανά μπροστα μας.

Από την άλλη, τα βουλγάρικα τραγούδια της βραδιάς, μου έφεραν στο νου την χθεσινή πρωινή εκπομπή και την συνέντευξη με τον Παντελή Στόικο και την Μάρθα Μαυροειδή.
Ο Παντελής και οι βαλκανικές μουσικές, το Tριο Βαλκάνο, http://www.myspace.com/triobalkano, όσα λεγαμε για τις μουσικές και τον αυτοσχεδιασμό στην εκπομπή.
Η Μάρθα και ο πρώτος της δίσκος "Ο κήπος της Ρίλα". Balkan σημαίνει βουνό, και η Ρίλα είναι το ψηλότερο βουνό της χερσονήσου. Εκεί βρίσκεται ενα μοναστήρι με εναν κρυμμένο κήπο. Στην ήσυχη αυλή του γεννήθηκε η ιδέα για τα εντεκα τραγούδια του δίσκου, λεει η Μάρθα.( www.myspace.com/marthamavroidi)
Μια κλωστή απο το ενα στο αλλο χθες.

Κι αν πάμε στο σήμερα, ήταν στην "Καλημέρα", με τα πολυφωνικά της Ηπείρου οι Πλειάδες που τραγουδούν την Κυριακή στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης (στις 8.30 το βραδυ, με ελευθερη είσοδο).
Στο αύριο παλι πηγαίνοντας, μουσικοί απο Ελλάδα, HΠΑ, Ελβετία, Γερμανία και Τουρκία, ενώνουν τις δυνάμεις και τις αυτοσχεδιαστικές τους διαθέσεις για να αφηγηθούν «τζαζ ιστορίες» μέσα από συναυλίες και εργαστήρια - συζητήσεις στο Τριήμερο Σύγχρονης Τζαζ με τίτλο Impro Jazz, στο φουαγιέ του Μεγαρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, με την καλλιτεχνική διευθυνση του Φλώρου Φλωρίδη.

Μ'αρεσει που το ένα με πηγαίνει στο άλλο. Μια κλωστή ανάμεσά μας.