Δεν είναι ο κόσμος ιδανικός

...αυτό το ξερω. Αλλα σε μερικά πραγματα όσο κι όπως κι αν τα σκεφτώ δεν βρίσκω λογική, κι αν βρίσκω δεν μπορώ η σίγουρα δε θελω να πιστεψω ότι είναι έτσι, θα είναι έτσι.
Στην ωραία μας πόλη ετοιμαζόμαστε, λεει, τελικά να τιμήσουμε με αγαλμα, στην πλ.Αριστοτέλους, τεραστίων διαστασεων, τύπου "σοσιαλιστικού ρεαλισμού", τον Κ.Καραμανλή, τον θείο αυτού που ήταν πρωθυπουργός μου λεει η μικρή μου, "θα κανει τόσα χρήματα (το άκουσε στο ραδιο αρβύλα υποθετω) αυτό το αγαλμα μαμα; εχουμε τόσα λεφτα; αφού εχουμε κρίση" με ρωταει. Και να ήταν μόνο τα χρήματα. Είναι που θα σηκωθεί η ιστορία να μας χτυπήσει αμα δει πώς ονομάσαμε δρόμους, πλατείες, αμα παρει είδηση ποια αγαλματα, συνεχίζουμε αν είναι δυνατόν και στην εποχή μας, να υψώνουμε. Βεβαια για να είμασε ακριβοδίκαιοι το αγαλμα έπρεπε να σκεφτούν να το τοποθετήσουν σε αλλη περιοχή, Δεσπεραί, Δαγκλή, εκεί στα περιξ του Λευκού Πύργου και της Γούναρη, όπου θεόρατες πολυκατοικίες και στενά περασματα δημιουργούν μια οικιστική κατασταση εφιαλτική, καμια πόλη πουθενά στον κόσμο δεν κακοποίησε ετσι το κέντρο της. Και κάτω απο το άγαλμα να γραφει "αυτό το τοπίο που (δεν ) βλεπεις διαβατη το δημιουργησαν αμαρτωλα διαταγματα (βλ.'56, '60) καταλαβαίνεις ποιος τα εμνευστηκε, να μη σου εξηγώ...". Κάποιοι, εχοντες οικόπεδα στο κεντρο, ελεω αντιπαροχής, με σκανδαλώδεις όρους σε σχεση με όλη την ελληνική επικρατεια, εγιναν παμπλουτοι σε μια νύχτα και η πόλη έγινε αυτό που βλεπεις, χανοντας τη μοναδική ευκαιρία να απλωθεί οριζόντια κατα μήκος της θαλασσας, αντ'αυτού η καθετη δόμηση τη ρήμαξε. Μετα, για να λεμε και τα αλλα, ευτυχώς, κι αυτό το λεω πολύ σοβαρα, μπήκαμε τουλάχιστον στην ΕΟΚ. Αλλα αυτό εξομαλύνει το έγκλημα; Και για να μιλάμε κι αλλιώς, το 2010 ποιος ο λόγος για ενα αγαλμα πολιτικού ανδρός, να σου πω την αλήθεια, όχι μόνο του συγκεκριμένου αλλα οποιουδήποτε πολιτικού, και ο καλύτερος να είναι, και ο σπουδαίος αγωνιστής για ό,τι πιο σημαντικό, είμαστε σοβαροί;
Στην κάτω ωραία μας πόλη μου ελεγε η Ιωαννα χθες - αμα δε βλεπεις τηλεοραση αλλος στα λεει τι νομίζεις;- ανδρες των ΜΑΤ εριξαν χημικά στον Μανώλη Γλεζο. Μισοαστεία-μισοβαρα, μου ελεγε ούτε μια φορα δεν τον είχαν δει να τον ξερουν;
Στο μεταξύ η κόντρα περήφανων ελλήνων - κακών γερμανών καλά κρατεί. Σαν τα εργα. Εμείς πόσο καλοί, εκείνοι τόσο μα τόσο κακοί. Και τι δεν είπαμε, για τα λεφτα που μας χρωστανε- δεν μας τα χρωστανε παρεμπιπτόντως, την καναμε την συμφωνία τελείωσε- την ιστορία μας που δεν την ξερουν - έεελα...που την ξερουμε καλύτερα εμείς, το αλλο ανεκδοτο το ξέρεις;-, το πόσο σπουδαίοι είμαστε και μας ζηλευουν- ενννννοείται- και πες μου τωρα εσύ αν είναι σοβαρα πραγματα αυτα που είπε κυβερνητικός αξιωματούχος, ρίξε μια ματια εδώ, αν θες, ο Νίκος Δήμου νομίζω του απαντησε μια χαρα. Όντως ζοριζόμαστε και θα ερθουν μερες ακόμη πιο δύσκολες. Αλλα παλι κάποιος α΄λλος φταίει;
Και ακούω και "σοβαρούς", κατα πώς χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, ανθρώπους να ρωτανε ο ενας τον αλλον αν ειδε το βίντεο της Τζούλιας και νιώθω σαν να ζω σε αλλο πλανητη, αλήθεια σου λεω. Το εχω δει τόσες φορες αυτό το σκηνικό που θα έπρεπε να μην με παραξενευει πια, αλλα ακόμα...και μη μου πεις ζορίζεται ο κόσμος και θελει να κανει χαβαλέ, αυτό μη μου το πεις σε παρακαλώ, μιλάνε θεωρητικά για τα σοβαρα και όταν φτανει στο τι κανουμε στη ζωή μας, στο καθε μερα κανουν μόνο χαβαλέ, ασε...
Δεν είδα το βίντεο απο τη Σπαρτη, όπου μία ομάδα νεαρών έκαψε το σπίτι μεταναστών από το Μπαγκλαντές, διαβασα όμως για αυτό, και ντραπηκα, σαν να ήμουν εκεί.
Δεν το έμαθα πολύ νωρίς, τις πρώτες μέρες που συνεβη δεν το πήρα είδηση. Απολύθηκε ενας υπαλληλος των εκδόσεων Αγρα. Ο Ντίνος Παλαιστίδης.
Καποια στιγμή, φιλοσοφική Αθηνών εκείνος, φιλοσοφική Θεσσαλονίκης εγώ, είχαμε, στα φοιτητικά μας χρόνια, συναντηθεί με τον Ντίνο Παλαιστίδη, το αποκλείω να με θυμάται, περασαν πολλά χρονια απο τότε, όταν διαβασα το όνομά του καταλαβα ποιος ήταν. Σχεδόν αμεσως μετα, μου έστειλε κι ενας αλλος παλιός φίλος μήνυμα για την απόλυσή του.
Προσωπικά, και δεν σου λεω κατι πρωτότυπο μαλλον, μετα τις εκδόσεις του Φίλιππου Βλάχου, "τυπογραφείο Κείμενα", οι επόμενες εκδόσεις που εκτίμησα ξεχωριστα, ως αναγνώστρια, απο τα πρωτα κιόλας βιβλία τους, ήταν οι εκδόσεις Αγρα. Ούσα μάλιστα τότε, στα πρωτα βηματα του εκδοτικού, υπαλληλος βιβλιοπωλείου, είχα την ευκαιρία να τα βλέπω όλα και να τα αγοραζω απο την πρώτη στιγμή που κυκλοφορούσαν. Η εκτίμηση παρεμεινε όλα τα επόμενα χρόνια μεχρι σήμερα. Αυτή όμως η εκτίμηση δεν θα μπορούσε να μην με κανει να δω τα γεγονότα όπως έγιναν. Ενας εργαζόμενος απολύθηκε λίγες μέρες μετα απο προσφυγή και δικαίωσή του στην επιθεωρηση εργασίας.
Διαβασα ανακοινώσεις, αρθρα, κείμενα συλλογής υπογραφών. Στο ιστολόγιο των Εκδόσεων Αγρα, στο ιστολόγιο του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χαρτου και σε ενα ιστολόγιο ενημέρωσης που φτιαχτηκε μετα την απόλυση.
Διαβαζοντας για την συγκεκριμένη απόλυση, μια φραση σε ενα κείμενο που την αφορα και με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, αναφερει πως μια πρακτική απολύσεων μετά από προσφυγή των εργαζομένων στους νόμιμους θεσμούς (τους οποίους για λόγους αρχής και ουσίας υποθετω ή θελω να πιστευω όλοι σεβόμαστε και χρειαζόμαστε επίσης) είναι κατάφωρα εκδικητική και επικίνδυνη για τον ελεύθερο συνδικαλισμό, τη δημοκρατία και τη κοινωνική συνοχή. Υπαρχει καποιος που πιστευει ότι αυτα δεν μας αφορούν όλους; Σε κάθε εποχή, πόσω μαλλον στην δική μας, στο κάτω κάτω σε αυτήν ζούμε, σε αυτήν έχουμε την ευθύνη και των λόγων και των πράξεών μας.

Διαβασα πολλά κείμενα, αρθρα, σχόλια. Και καθώς το εχω το χούι να διαβαζω με προσοχή και εννοείται πως κι εδώ το τηρησα, διαβασα πολλές"ομορφιές" που ανώνυμα σχολιάζουν με ανόητο τρόπο τα γεγονότα, μη σου πω αγνοούν στοιχειώδη, επιδειξη εκ του μακρόθεν με θεωρίες. Όπως παντα, όπως μάλλον σε όλα, υπαρχουν ανθρωποι στον κόσμο τους, ετσι κι εδώ.

Για μενα όμως, το σημαντικο είναι να βλέπουμε, να κρίνουμε, να σκεφτόμαστε.
Στην πραξη να σεβόμαστε, ο καθενας μόνος κι όλοι μαζί, όσα καταφερε - θελεις να πω κατεκτησε; να το πω και με αυτό το ρήμα- ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Μπορούμε; Καμιά φορα, τι να σου πω, δεν ξερω...