Σήμερα -ή χθες πρεπει να πω;- στην εκπομπή, λίγα λεπτα αφότου είχε παίξει αυτό το τραγούδι, μου τηλεφωνησε μια ακροάτρια.
Μου ειπε μια δική της ιστορία. Ο άντρας της, τον οποίο έχασε ξαφνικά πολύ νεο, πολύ νεα κι η ίδια, αγαπημενο ζευγάρι, τόσα χρόνια μετα τον αγαπάει με τρόπο που τον νιωθεις μόνο δυο κουβεντες που λεει για αυτόν, άνθρωπος καλλιεργημενος, αγαπούσε εξίσου την κλασική μουσική και τη φωνη του Δημήτρη Μητροπανου. Είναι μια γνήσια λαϊκή φωνή, άκουσέ τον, της έλεγε, κι εκείνη δεν ενιωθε το ίδιο με αυτόν, απ' ο,τι καταλαβα. Όμως, μετα που τον έχασε κάθε που άκουγε τη φωνή του, αλλιώς μου το είπε την αίσθηση που μου άφησε σου γραφω, ήταν να σαν να ερχοταν αυτός δίπλα της.
Τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο, πανω απο είκοσι πια, υπαρχουν συνομιλίες τηλεφωνικές, υπαρχουν λόγια αλλα και μικρές κινήσεις ακροατών και ακροατριών με τους οποίους ίσως δεν ετυχε να ξαναμιλησουμε ούτε και να γνωριστουμε ποτε κι όμως τα λόγια τους, όσα μου είπαν ή έκαναν κλείστηκαν στην καρδιά μου και δεν φευγουν.
Κι αυτα τα λόγια σήμερα, μπήκαν, βρηκαν την θεση τους και δεν θα φύγουν, το ξερω. Την ευχαριστώ.
Τα τραγούδια κι οι ζωές μας. Οι φωνές και οι ψυχές μας.
"Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο...", την συνεχεια σήμερα δεν αντεχω να την πω. Αλλη μέρα.
2 σχόλια:
φεύγουν ένας-ένας ...κρίμα...
σπουδαίος ο Δημήτρης Μητροπάνος!
Αθάνατος θα μείνει στη μνημη μας και μέσα απ τα τραγούδια...
Kαλημέρα Αναστασία.
Προσφατα θυμάμαι είχες κάνει ανάρτηση στην οποία αναφερόσουν στο συγκεκριμένο τραγούδι και στο στίχο του.
Δεν ξέρω τί κάνει έναν τραγουδιστή να ξεχωρίζει, δεν πιστεύω οτι είναι μόνο το έμφυτο προσόν του. Είναι η δουλειά του ώστε να το καλλιεργήσει, η ταπεινότητά του, η όρεξη αλλά και όλες οι επιλογές που κάνει. Είναι κυρίως η ψυχή που βάζει στις ερμηνείες του και ο Μητροπάνος νομίζω οτι γι'αυτό αγαπήθηκε τόσο.
Δημοσίευση σχολίου