Καλή Ανάσταση!

Πρώτα είδα στον τοίχο της Ελένης στο facebook το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη

Τὰ δῶρα
Μίλτος Σαχτούρης 

Σήμερα φόρεσα ἕνα
ζεστὸ κόκκινο αἷμα
σήμερα οἱ ἄνθρωποι μ᾿ ἀγαποῦν
μιὰ γυναίκα μοῦ χαμογέλασε
ἕνα κορίτσι μοῦ χάρισε ἕνα κοχύλι
ἕνα παιδὶ μοῦ χάρισε ἕνα σφυρί

Σήμερα γονατίζω στὸ πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στὶς πλάκες
τὰ γυμνὰ ποδάρια τῶν περαστικῶν
εἶναι ὅλοι τους δακρυσμένοι
ὅμως κανεὶς δὲν τρομάζει
ὅλοι μείναν στὶς θέσεις ποὺ πρόφτασα
εἶναι ὅλοι τους δακρυσμένοι
ὅμως κοιτάζουν τὶς οὐράνιες ρεκλάμες
καὶ μιὰ ζητιάνα ποὺ πουλάει τσουρέκια
στὸν οὐρανό

Δυὸ ἄνθρωποι ψιθυρίζουν
τί κάνει τὴν καρδιά μας καρφώνει;
ναὶ τὴν καρδιά μας καρφώνει
ὥστε λοιπὸν εἶναι ποιητής

Μετα, στην "ζαχαρη και άχνη" μια πορφυρή εικόνα κι ένα ποίημα

Φυσικά και θα σας φέρω

πορφυρό.

Τόσους άταφους νεκρούς

έχουμε.  

Μιαν αλήθεια

Και κάτι ακόμη

που δεν ορίζεται στα φανερά.

Φυσικά θα σας φέρω.

Τι φανταστήκατε;

Έτσι αξόδευτη

θ’ αφήσω τούτη την Άνοιξη;

Και παντα εκεί, παντα εδώ, το ποίημα του Δ. Σολωμου

Η ημέρα της Λαμπρής

Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη.
Και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αγέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκειά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

[...]

Καλή Ανάσταση!