"Στους κήπους και στα κτήματα...

... που πας και δεν μας παίρνεις κι εμάς μαζί σου, τόσο καλά περνάς και έχεις τόσον καιρό να κατεβεις να δουμε από κοντά;", μου γράφει ένας φίλος. "Και λίγα, σου λέω", του απαντησα και αφού υποσχεθηκα ότι θα κατέβω σύντομα, λεω να σου γράψω τώρα τη συνεχεια και της Κυριακής και σε ξεχωριστή αναρτηση τα της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων.


Είχαμε μείνει στο ότι φύγαμε από τον Βοτανικό Κήπο και πήραμε το δρόμο για την Επανομή.

Κάτσε όμως πριν φτασουμε στο Κτήμα Γεροβασιλείου, επειδή μόλις χθες βραδυ πήρα κι αλλες φωτογραφίες απο τον Βοτανοκηπο (Μαρία, στο είπα ότι μου άρεσε, αλήθεια έλεγα!), τις τραβηξε η Δήμητρα, ας σου δείξω καποιες απο αυτες κι ύστερα παμε στο Κτήμα.

Δήμητρα, σε ευχαριστω πολύ για τις φωτογραφίες. Τι ωραίο που είναι να βλεπουμε όλοι το ίδιο τοπίο και στεκόμαστε ο καθένας σε διαφορετικές ίσως λεπτομέρειές του.



Στο Κτήμα Γεροβασιλείου.

Αν ο σκοπός του θεσμού "Ανοικτές Πόρτες" είναι να ανοίξουν τα οινοποιεία και τα κτήματα των οινοποιών στο κοινό, να φιλοξενήσουν τους ανθρώπους που έρχονται να τα επισκεφτούν, ο Βαγγελης Γεροβασιλείου και όλοι οι άνθρωποι του Κτήματος έκαναν αυτό ακριβώς, με τον καλύτερο και πιο φιλόξενο τρόπο.

Από το πρωί οι αέρηδες έφεραν τις εκδηλώσεις στους εσωτερικούς χώρους. Κανένας αέρας όμως δεν εμπόδισε πολλές εκατοντάδες ανθρώπων να έρθουν στο χώρο του Κτήματος.

Όταν έφτασα είχαν τελειώσει οι μαγειρικές δραστηριότητες με τον Ηλία Μαμαλάκη, ιδού όμως μια φωτογραφία

Στην παρακάτω φωτογραφία η καλύτερη, η πιο αποτελεσματική και πιο χαμογελαστή ομάδα, εθελοντριων που είδατε ποτέ, κορίτσια είσαστε καταπληκτικές!

Από τις δραστηριότητες των παιδιών με την ομάδα "Αχτενιστα πινέλα"

Και στον κήπο, τα παιδια έπαιζαν

μαζί κι οι μεγαλοι σε μικρές βολτες

αλλού, μια γυναικοπαρέα, χαμόγελα και γέλια, ποτήρια ψηλά,

Και στο τέλος, πιο πέρα απο τα αμπέλια,

στο βάθος του ορίζοντα, το βλέμμα σου έφτανε μέχρι τη θάλασσα

Για το τέλος, το μήνυμα που μου έστειλε χθες η Δήμητρα, πριν μου δώσει τις φωτογραφίες, έφτασε όμως στο yahooταχυδρομείο σήμερα, πάλι καλά!

«Γιατι πρέπει να βρίσκονται οι καλημεροπαρέες.

Τo αναπάντεχα όμορφο σ' αυτές τις συναντήσεις, πέρα από αυτό που βλέπεις ή μαθαίνεις, είναι ότι, στους τόπους κ χρόνους που συναντιόμαστε κ δεν έχει σημασία πού, γνωρίζεις ανθρώπους γίνεσαι μια παρέα λες κ συμβαίνει τυχαία. Γελάς μαζί τους, περνάς όμορφα, παίρνεις λίγο από το κέφι τους. Εικόνες, μυρωδιές, γέλια, αστεία, όλα αυτά γίνονται οικεία λες κ τα γνωρίζεις από πάντα. Τέλος φεύγεις με λίγο ζαλισμένο κεφάλι που μπορεί να ήταν από τον αέρα που φυσούσε ανάμεσα από τα αμπέλια η από το κρασί που έρρεε άφθονο εκείνο το απόγευμα! Το σημαντικό είναι ότι η επόμενη μέρα είναι γεμάτη εικόνες.»

Καλημεροπαρέα, στα άλλα με υγεία και δύναμη.