tag:blogger.com,1999:blog-1598766695812507972024-02-08T07:35:28.407+02:00ΚΑΛΗΜΕΡΑ, όλη μέραΚαλημέρα Good Morning Buongiorno Guten Morgen Jó reggelt 早晨 Dobro Jutro Tere hommikust Hyvää huomenta Ohayo Mirëdita Môre God morgen Habari ya asubuhi Goedemorgen Bon dia Zao an Goeiemôre Labas rytas Bore da Dobro utro Bonjour صباح الخير… صباح النّور Bon maten
Buenos días Shubha prabhaat Dobrý den God morgon Magandang umaga 안녕하십니까 Günaydın Umhlala gahle Dobré rano Bună dimineaţa Gudde Moien גוטן מאָרגןբարի լույս Доброе утро 早晨好…你早
お早うございます…お早う Selamat pagi
صباح الخير Habari ya asubuhiκαλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.comBlogger481125tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-42427968882351182712013-02-23T21:45:00.000+02:002013-02-23T21:45:01.133+02:00Βυζαντινες αρχαιότητες στον Σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης / συνεντευξη με τον Παολο Οντορίκο<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtEaOc8K1B8Y-jThgdWk0Te5SQpEt33AgXRsU9R8fCO536thVC8cdgJ9FQzfYtcbGPZzHbGcNoKGhUESk1xaPBwPZPFNI9tp4R8bh_eChpnuqSQ-IA7_M6f5Kfv5Ddvm-9jjvPCQor6Pk/s1600/190228_566767523333794_1306642785_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtEaOc8K1B8Y-jThgdWk0Te5SQpEt33AgXRsU9R8fCO536thVC8cdgJ9FQzfYtcbGPZzHbGcNoKGhUESk1xaPBwPZPFNI9tp4R8bh_eChpnuqSQ-IA7_M6f5Kfv5Ddvm-9jjvPCQor6Pk/s320/190228_566767523333794_1306642785_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Το τελευταίο διαστημα ενα πολύ σοβαρό θεμα απασχολεί την Θεσσαλονίκη. Αφορα σε σημαντικές βυζαντινες αρχαιότητες που βρεθηκαν κατα τις εργασίες στον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό.<br />
Για όποιον δεν παρακολουθησε καθόλου το θεμα χρήσιμες είναι οι παρακάτω συνδεσεις:<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><a href="http://www.sea.org.gr/press/pages/viewpress.aspx?PressID=135">ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 25/1/2013</a> </span><br />
<br />
<div data-canvas-width="87.430917137146" data-font-name="g_font_p0_1" dir="ltr" style="font-family: serif; font-size: 18.64px; left: 567.778px; top: 94.5596px; transform-origin: 0% 0% 0px; transform: scale(1.00495, 1);">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.kbe.auth.gr/petition.pdf">ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΏΝ ΕΡΕΥΝΩΝ</a></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><a href="http://parallaximag.gr/content/%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CF%84%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD">Εσύ τι λες γι΄αυτό το έγκλημα που σχεδιάζουν;</a></span><br />
<br />
<a href="http://www.thesstoday.gr/arthra/27-opinion/8481-fotiou2.html"><span style="font-size: small;">Τα "Αρχαία" και τα "Νέα"</span></a><br />
<br />
<span style="font-size: small;">κι ενα πρόσφατο ρεπορταζ στην εφημερίδα <a href="http://www.makthes.gr/news/reportage/100695/">ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ </a></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">(Επίσης, στο facebook υπαρχει σε πολλές σελίδες συνεχης ενημερωση για ό,τι αφορα στο σχετικό θεμα)</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ένα</span> βίντεο με οπτικό υλικό:</span></span><br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Xkf9Koekx4o" width="560"></iframe><br />
<br />
<br />
<br /></div>
<br />
Πριν απο λίγες ημερες είχα την ευκαιρία να παρω μια συνεντευξη απο τον Παολο Οντορίκο, Διευθυντή Σπουδών στην Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι και ιδρυτή του Κέντρου Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Νοτιοανατολικών Ευρωπαϊκών Σπουδών, με θεμα τις ευρεθείσες βυζαντινές αρχαιότητες. Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της συνεντευξης η οποία δόθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2013, στον 958fm της ΕΡΤ3 και πραγματοποιήθηκε στα ελληνικά.<br />
<br />
<br />
<i>-κ.Οντορίκο, εχθες (σημ. στις 14 Φεβρουαρίου 2013) είχατε την ευκαιρία να επισκεφθείτε τις βυζαντινες αρχαιότητες που βρεθηκαν στον σταθμό Μετρό στην Βενιζέλου. Αρα εχετε μια απευθείας αντίληψη για αυτές. Θα θελαμε να πείτε μια πρώτη γενική εντύπωση και στη συνεχεια πόσο κατά τη γνώμη σας σημαντικά είναι αυτά τα ευρήματα.</i><br />
-Κοιτάξτε, τα εχω δει εχθες, εμεινα έκπληκτος γιατί πρόκειται για τα σπουδαιότερα ευρήματα κατά τη γνώμη μου της βυζαντινής εποχής… Είναι καταπληκτικό. Εμενα η ιδεα που μου ήρθε στο κεφαλι (στο μυαλό) ήταν της Πομπηϊας, δηλαδή βλεπετε κατευθείαν εκεί πώς λειτουργούσε η πολη η βυζαντινή. Είναι συγκλονιστικό, δεν εχω άλλα λόγια. Όλες οι πολεις οι αρχαίες, κατά το ρωμαϊκό σχεδιο ειχαν το λεγόμενο Cardo και το λεγόμενο Decumanos, δηλαδή τους δυο κυριότερους άξονες της πολης. Ο ενας που πήγαινε βόρεια-νότια και ο άλλος που πηγαινε ανατολικά-δυτικά. Εκεί βρεθηκε ακριβώς το σημείο όπου οι δύο δρόμοι διασταυρώνονται και υπηρχε ένα τετραπυλο, δηλαδή μπορουμε να φανταστουμε πώς ήτανε, τεσσερις καμαρες, δυο επανω στον Decumanos και δυο στον Cardo να κανουν (να σχηματιζουν) ένα κτίριο κι εκεί μεσα περνουσε όλη η κυκλοφορία, αμαξες, πεζα, αλογα κτλ. Και από κει κατά τον Cardo δηλαδή στην κατευθυνση βόρεια-νότια, ας το πούμε από την Ανω Πολη προς τη θαλασσα, εκεί που είναι η Βενιζέλου, βρισκονται κολώνες, κίονες. Και φαίνεται πεντακάθαρα πώς αυτός ο δρόμος ήταν όλος με κίονες. Είναι συγκλονιστικό και αυτό: μετα τη μεγαλη πυρκαγια (σημ. του 1917), ο γαλλος αρχιτεκτονας ο Εμπράρ εχει κανει ένα σχεδιο πολεως καινουριο που ήταν εμπνευσμενο από τα βυζαντινά. Σαν την οδό Αριστοτελους (σημ. όπως την βλεπουμε και τωρα), στην βυζαντινη εποχή υπήρχε ακριβως το ίδιο σχεδιο (του δρόμου) μόνο που ήταν επι της Βενιζέλου. Αυτό, για να εχουμε μια ιδεα τι μπορουσε να ηταν. Είναι εκπληκτικό, δεν εχω δει άλλο τοσο σημαντικό βυζαντινό. Στην Κωνσταντινούπολη ναι μεν υπηρχε, βεβαίως, αλλά σήμερα δεν φαίνεται τιποτε. Οποιοι πηγαίνουν εκεί, δυστυχώς εχουν ρημάξει τα παντα, δεν υπαρχει τιποτα, ενώ εδώ το εχουμε.<br />
<i>-Συμφωνα με όσα λετε δηλαδή είναι ένα μοναδικό ευρημα όχι μόνο για την Θεσσαλονίκη, όχι μόνο για την Ελλαδα αλλά για όλο τον βυζαντινό κόσμο σε σχεση με ό,τι εχει βρεθεί έως σημερα;</i><br />
-Ακριβώς αυτό. Και η Θεσσαλονίκη εχει παρα πολλά τετοια μοναδικά στοιχεία. Γνωρίζω την Θεσσαλονίκη, ημουν εικοσι χρονων όταν πρωτοήρθα, τωρα είμαι εξήντα, μετρατε. Η Θεσσαλονίκη εχει έναν βυζαντινό χαρακτηρα παρα πολύ σημαντικό. Εδώ θα ηθελα να πω δυο τρια πραγματα. Η Θεσσαλονικη ολοκληρη είναι ένα μουσείο βυζαντινό. Δεν υπαρχει άλλη πόλη που να εχεις τοσες πολλές π.χ. βυζαντινες εκκλησίες Οσο αφορα τον βυζαντινό πολιτισμό εχουμε ως μνημεία δυστυχώς μόνο βυζαντινες εκκλησίες, λέω δυστυχώς γιατί θα θελαμε πολύ περισσότερα, να ξερουμε πώς ήταν τα σπίτια, παλάτια κτλ. Εδώ στην Θεσσαλονίκη ενας που θελει να ξερει μπορεί να δει ολοκληρη την εξελιξη της βυζαντινης αρχιτεκτονικής, και μεταβυζαντινης επισης, εχει από τον 4ο αι. και για κάθε αιώνα σχεδόν μια καινούρια εκκλησία, ένα καινούριο στυλ που συνεχίζει μεχρι τα οθωμανικά χρόνια. Είναι φανταστικό. Φανταστικό επισης είναι ότι η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική πόλη στον κόσμο όπου υπαρχει ένα βυζαντινό λουτρό, βρισκεται στο Κουλέ Καφέ. […] Τωρα το ζητημα είναι, τι σημαίνει Βυζάντιο σήμερα;<br />
<i>-Και επισης, από την αρχή να ορίσουμε και το εξης που νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό. Στον ευρωπαϊκό πολιτισμό ένα μερος του είναι το Βυζάντιο και η μόνη πολη στην Ευρώπη που μπορεί να είναι μάρτυρας, μουσείο και δείγμα βυζαντινης πολης, βυζαντινης Ιστορίας είναι η Θεσσαλονίκη;</i><br />
-Είναι αυτό ακριβως που θελω να πω. Οι βυζαντινες σπουδες ειχαν πρόβλημα από το 1800 και περα, όταν άνθισαν οι εθνικισμοί σε όλη την Ευρώπη. Γιατί βεβαια μια αυτοκρατορία θεωρητικά εναντιώνεται στο εθνος. Τωρα τι γινεται; Μεσα στην Ενωμένη Ευρώπη εχουμε τα κρατη, τα έθνη τα οποία κρατανε τα στοιχεία τους, τον πολιτισμό τους αλλά ταυτόχρονα συμμετεχουν σε ένα ευρυτερο συστημα, είναι το ίδιο που συνεβαινε και στο Βυζαντιο. Για αυτό το λόγο τωρα το Βυζάντιο παίρνει μια καινούρια διασταση ακόμη και στην νοοτροπία των Ιστορικών Σπουδών εν γενει. Εκεί πρεπει να προσθεσουμε και άλλα στοιχεία που είναι σημαντικά. Το Βυζάντιο είναι η μισή Ευρώπη, είναι δηλαδή η Ευρώπη που εμείς οι δυτικοί θα μπορουσαμε να ήμαστε αλλά δεν ήμαστε, είναι η άλλη Ευρώπη, εξίσου Ευρώπη αλλά διαφορετική.<br />
<i>-Και το μόνο κομμάτι, το πολύ σημαντικό του Βυζαντίου στην Ευρώπη πια, είναι η Θεσσαλονίκη;</i><br />
-Εκεί είναι το δευτερο θεμα που ήθελα να ανοίξω. Η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική βυζαντινή πρωτευουσα που βρίσκεται στην Ευρώπη. Η άλλη είναι η Κωνσταντινούπολη, μιλαμε για τις δύο κυριότερες πολεις, και είναι στην Τουρκία. Και εχουν αλλους σκοπούς, άλλα νοήματα οι φίλοι μας οι Τούρκοι. Οποτε τωρα πρεπει να θεσουμε ένα ερώτημα, ποιος είναι ο χαρακτήρας της Θεσσαλονίκης; Δεν μας φτανει μόνο να πούμε «τα αρχαία πρεπει να σωθουν» γιατί υπαρχει και η νεα ζωή, αυτό είναι σημαντικό. Αλλά, προς θεού, τι σημαίνει να είσαι Θεσσαλονικιός σήμερα; Τι κουβαλάς μέσα σου από όλο το παρελθόν; Οργανώνω καθ’ έτος ένα θερινό πανεπιστημιο, το μοναδικό που είναι αφιερωμενο σε όλη την διασταση της επιστημης της βυζαντινολογίας και πού το κάνω; Εδώ!<br />
<i>-Ποιος είναι ο λόγος κ.Οντορίκο που διοργανωνετε αυτό το θερινό πανεπιστημιο, και περισυ το καλοκαίρι και φετος, και το οποίο θα συγκεντρώσει μεταπτυχιακούς φοιτητες από όλη την Ευρώπη στην Θεσσαλονίκη;[…]</i><br />
- Να σας διορθώσω, δεν είναι μόνο της Ευρώπης, είναι όλου του κόσμου. Ερχονται και από την Νότια Αμερική, και την Αμερική και την Αυστραλία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη. Ποια είναι η ταυτότητα της Θεσσαλονίκης; Απαντατε μόνο σε αυτήν την ερώτηση. Αυτή είναι η ταυτότητά της και εμείς με αυτή την δραστηριότητα ευελπιστουμε να βοηθησουμε να βρεθούν αυτές οι ρίζες της πολης. Αυτό το εχει καταλάβει παρα πολύ καλά ενας πανεξυπνος άνθρωπος που είναι ο Γιαννης Μπουτάρης ο οποίος αμεσως υποστηριξε αυτό το πραγμα, το ήθελε στην Θεσσαλονίκη. Είναι πολύ σημαντικό γιατί όλα τα παιδια που ερχονται και μετα θα διδαξουν στο εξωτερικό θα μιλησουν για την Θεσσαλονίκη. Είναι ενθουσιασμενοι, όλοι οι νεοι, μιλαμε για νεους 25-30 ετών, είναι οι περισσότεροι υποψήφιοι διδάκτορες κανουν τις σπουδές και εδώ, βλεπουν την πολη, την ερωτευονται και της παρουσιάζουν αλλού. Ακριβώς μεσα σε αυτό το πλαίσιο, επιστρεφοντας στο θεμα των ευρηματων για τα οποία μιλαμε, δεν μπορεί μια πόλη να χάσει ένα στοιχείο τοσο σημαντικό. Αν ηταν ένα κομματακι μόνο του δρόμου, εγω το καταλαβαίνω, πρεπει να υποκλίνομαι στις αναγκες της συγχρονης ζωής, αλλά όχι αυτό… […] Δεν είμαι τεχνικός δεν ξερω ποιες είναι οι τεχνικές λυσεις αλλά πιστευω ότι μπορουν να σκαψουν πιο βαθια και να κανουν υποδομες για να κρατηθουν όσα βρεθηκαν μεχρι τωρα, να υπαρχουν και να είναι επισκεπτέα.<br />
<i>-Εδώ να σημειώσουμε ότι τα ευρηματα βρεθηκαν στα εξι μετρα και η πρόβλεψη της ιδιας της Εταιρείας που εχει αναλαβει το εργο αναφερεται για τελικό βαθος εργων τα -14 έως -31 μετρα, συμφωνα με όσα οι ίδια αναφερει στην επισημη ιστοσελίδα της. Να κλεισουμε την παρενθεση γιατί ο κ.Οντορίκο δεν είναι τεχνικός είναι όμως Διευθυντης Σπουδών σε μια Σχολή από τις αναγνωρισμενες σε παγκόσμιο επιπεδο στο αντικειμενο των βυζαντινών σπουδών. Με αυτήν την ιδιοτητα λοιπον θα ηθελα να σας ρωτησω κ.Οντορίκο τα ευρηματα όπως τα ειδατε χθες αφορουν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια επιστημονική κοινότητα;</i><br />
-Αυτό είναι αυτονόητο. Αφορούν όπως σας ειπα, την άλλη Ευρώπη, αφορουν την ιστορία του Βυζαντίου και είναι η ταυτότητα της πόλης της Θεσσαλονίκης. […] Και είναι κι ένα άλλο ζήτημα. Θελουμε να κάνουμε μία επενδυση για το μελλον; Και δεν είναι μια επενδυση μόνο στην κουλτουρα, είναι και στην οικονομία. Γιατί η Θεσσαλονίκη μπορεί να παρουσιαστεί σαν ενας κήπος αρχαιολογικός για το Βυζάντιο. Βεβαια κρατώντας την σημερινη πόλη, προς θεού, δεν το συζηταμε. Αυτό το πραγμα φερνει λεφτα, φερνει τουρισμό. Φτανει να εχει μια διαφημιση, να το παρουσιάσουμε. Αλλά όταν βρίσκουμε τετοια πραγματα και τα καταστρεφουμε, τι θα παρουσιάσουμε; […] Η πόλη πρεπει να επενδύσει στον εαυτό της και στο μελλον της. Η επένδυση είναι οικονομική, μικρή, σχετικά μικρή τωρα, και τα οικονομικά οφέλη στο μελλον μεγαλα. Μπορεί να τραβηξει έναν τουρισμό φανταστικό. Συγγνωμη, εγώ δεν καταλαβαίνω, τσατίζομαι λιγουλακι, είμαι απ’έξω. Η Αθήνα είναι ένα μαύρο χάλι, ζει μόνο…, γιατί δεν είναι όμορφη πόλη, μη μου λετε τωρα, την ξερω μεσα, έξω κι ανακατωτά, δεν είναι όμορφη πόλη, εκτός από δυο τρία σημεία. Η Θεσσαλονίκη είναι όλη όμορφη. Τωρα από την Αθήνα αποφασίζουν χωρίς να εχουν δει τα ευρήματα τι πρεπει να γίνουν αυτά, «να σηκωθούν». Με ποια βάση; Αυτό το βρίσκω εντελώς ακατανόητο… Από την άλλη πλευρα, η Αθηνα εχει τον χαρακτήρα της, πολύ ωραία, επενδυει στον Παρθενώνα, στην αρχαιότητα, παρα πολύ ωραία. Η Θεσσαλονίκη τι κανει; πού θα επενδύσει; Θα επενδυσει σε αυτά που έχει και είναι τελεια. Εχουμε αναδείξει τον Μ.Αλεξανδρο, πολύ σωστα, γιατί είναι και πολη των Μακεδόνων αλλά βασικά είναι μια πόλη βυζαντινή. Μπροστα σε δύο-τρεις αιώνες Μακεδονίας έχουμε χίλια χρόνια Βυζαντιου. Η πόλη μπορεί να επενδύσει σε αυτό. Μπορουμε να τραβηξουμε αφανταστο τουρισμό εδώ, κι αυτό είναι σε όφελος όλων των Θεσσαλονικιών.<br />
<i>-κ.Οντορίκο, τι σκοπευει να κανει η ευρωπαϊκή επιστημονική κοινοτητα για τα συγκεκριμενα ευρηματα;</i><br />
-Εχει ξεκινησει ηδη σε όλα τα πανεπιστημια ενημερωση και συγκέντρωση υπογραφών. Εγώ, τωρα που τα έχω δει, επιστρεφοντας στη Γαλλία, θα μιλησω με τους συναδελφους όλους.<br />
<i>-Καθώς τα ευρηματα δεν αφορουν μόνο την Ελλαδα αλλα και την Ευρωπη συνολικα θεωρείτε πως υπαρχει περιθώριο και βαση να αναζητηθουν και ευρωπαϊκοί οικονομικοί ποροι για την ανάδειξή τους;</i><br />
-Πιστευω πως ναι, αλλά όλα αυτά πρεπει να εισαι μεσα για να τα γνωριζεις. Εγω ως επιστημονας μιλώ, από όσα είδα έμεινα, σας λεω ειναι το κυριότερο ευρημα που εχω δει στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορουμε να το αφησουμε έτσι. Από κει και περα λύσεις υπαρχουν, ας μην κοιταζουμε μόνο τα πιο εύκολα. […] Πηγαίνετε να το δείτε, έστω και απ’ έξω. Αλλά από μέσα όταν ήμουν, γιατί από πανω κάτι φαίνεται, από μεσα είναι κατι που δεν μπορείτε να φανταστείτε… Βλεπετε τους ανθρώπους να ζουν, τους βλεπετε να περπατάνε , είναι μια αίσθηση θεϊκή. Τι να σας πω τωρα, να μη μπαίνουμε σε λεπτομερειες, είναι μια αισθηση πάρα πολύ ωραία. Μια λεπτομέρεια μόνο, στις πλάκες του δρόμου βλεπετε τα σημαδια από τις ρόδες των κάρων που περνούσαν, και μόνο αυτό… δεν είναι τίποτα σπανιο, παντου βρίσκονται, αλλα είναι τόσο συγκλονιστικό μεσα στην πόλη… Μου ήρθαν τα λόγια του Εβλι(γι)ά Τσελεμπή που δεν ειδε αυτά γιατί πλεον ο δρόμος ήταν πιο ψηλά, που μιλούσε όμως ακριβως για αυτήν την κεντρική οδό που παει από τα ανατολικά μεχρι τις δυτικές πύλες με ποιον θαυμασμό την «έβλεπε». Ε, τωρα να αφησουμε έναν λόγιο Τουρκο να μας διδαξει αυτά που εμείς βλεπουμε; Εσείς να αποφασίσετε. […] Είναι μια επένδυση καρδιας, μυαλού και …πορτοφολιού.<br />
<br />
[Πρόκειται για απομαγνητοφώνηση της ραδιοφωνικής συνεντευξης, λείπουν μόνο καποιες φρασεις κυρίως προφορικου λόγου οι οποίες δεν αλλαζουν, ουτε σε λεπτομερειες, ουτε στο σύνολό της, την συνεντευξη)καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-26453441294349846282013-01-22T12:14:00.001+02:002013-01-22T12:26:45.889+02:00"Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…"<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Διάβασα ένα κείμενο στο διαδικτυο, αυτό που διαβασα σημερα το πρωί και στην εκπομπή. </span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Για μας τους πελώριους στα μάτια των παιδιων που καμια φορα μπορεί να ξεχναμε ποσο πελώριους μας βλεπουν, πόσο πελωριοι μας φαίνονταν οι μεγαλοι όταν ήμασταν εμείς παιδια.</span></div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"> Στα δυσκολα που τωρα περναμε το σκεφτομαι πολύ συχνα. Στους ώμους μας επεσαν πολλά και μαλλον θα πεσουν κι αλλα. Αν καταφερουμε να μην περασουμε αυτό το βαρος και μαζί την ενοχή και το "εγω φταίω" στα παιδια μας είναι σπουδαία υποθεση.</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"></span></div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Δυσκολευουν όλα τα μεγαλα θεματα της ζωης μας, δυσκολευουν και τα μικρα καθημερινά. Όταν εχεις το άγχος της επιβίωσης μπορεί και να λες εγω εγω το πρόβλημά μυ κι εσυ μου λες να προσεξω την καθημερινή συμπεριφορά μου, εδω με το ζόρι τα βγαζω περα, ας εχω νευρα, ας ξεσπαω όπου βρω, αυτό είναι θεμα τωρα και το κουβεντιάζεις; Μπροστα στις ζορισμενες ζωες μοιαζει πολυτελεια να σκεφτεσαι τα αλλα. Αλλά είναι έτσι; </span></div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Το παιδι που εχουμε όλοι μεσα μας, πληγωμενο ή χαρουμενο ξερει πως δεν είναι, ετσι νομίζω.</span><br />
<br />
<br />
<br />
</div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">"Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.</span></div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Νομίζεις πως είναι απασχολημένα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και δεν σε βλέπουν.</span></div>
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.<o:p></o:p></span></i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.<o:p></o:p></span></i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Εγώ φταίω αν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…<o:p></o:p></span></i><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ο Πελώριος!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.<o:p></o:p></span></i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει και δεν θα καιγόταν το φαγητό…<o:p></o:p></span></i><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό! <o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Φταίνε αυτά…<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Για όλα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Για τα πάντα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Για τα αδύνατα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Για τα αδιανόητα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Φταίνε αυτά!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!<o:p></o:p></span></i></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου…<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Πως;<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Απλά θυμήσου…<o:p></o:p></span><br />
<br />
<em>Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!<o:p></o:p></em><br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.<o:p></o:p></span></i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.<o:p></o:p></span></i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!<o:p></o:p></span></i><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…<o:p></o:p></span></i></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!! </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></i><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Χιλιάδες λόγοι.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Πως γίνεται αυτό με εμένα;…<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο. </span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα... </span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Εμένα! Εσένα!</span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times;">Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου...Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του...Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο</span></span><br />
<br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.</span> <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»"</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;">Το κείμενο είναι απο το ιστολόγιο </span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt;"><span dir="ltr"><a href="http://kapaworld.blogspot.gr/" onclick="" rel="contributor-to nofollow"><span style="color: #1155cc;">Kapa. Me without you...tea without a biscuit!</span></a> (<a href="http://kapaworld.blogspot.gr/">http://kapaworld.blogspot.gr/</a>)</span></span><br />
<span style="font-family: Times;"></span><br />
<div class="MsoPlainText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-75408768612589459702013-01-08T04:42:00.001+02:002013-01-08T05:02:08.619+02:00My WayΌταν ημουν μικρή τον σνόμπαρα με μπόλικο θρασος. Γλυκανάλατο τον ανεβαζα, παλιό και μελό τον κατεβαζα... Σιγά, ελεγα, σιγα και τι φοβερό εκανε...<br />
Τον ανακαλυψα στο γυμνασιο. Μου τον ανακάλυψαν δηλαδή αλλοι μουσικοί που ακουγα πολύ και διαβαζα και ακουγα τι ελεγαν ή είχαν πει πιο παλιά για αυτόν. Περισσοτερο οι Beatles. Τότε πρωτοσκεφτηκα, με λίγο ετεροκαθορισμό είναι η αληθεια, ρε, μπας και κανεις λαθος κοριτσι; Στην εκπομπή του Πετρίδη ακουσα κατι, θεός για μενα ο Πετρίδης και εγκυκλοπαίδεια μαζί, ό,τι ακουγα στην εκπομπή, μια φραση να ελεγε μόνο, μετα εψαχνα να το μαθω καλύτερα. Τοτε δεν ειχαμε youtube, θυμασαι; στα δισκαδικα πηγαίναμε και μας εγραφαν κασετες. Ηταν και τα περιοδικά, το Ποπ και Ροκ στα καλύτερά του τότε, να κατι που διαβασα εκεί. Μετα θυμαμαι κατι φοβερα ντοκυμαντερ για την "ξενη μουσική" ετσι τη λεγαμε τότε στην δημόσια τηλεόραση. Ενα ντοκυμαντερ για το ροκ εν ρολ ακόμα καπου το εχω γραμμενο σε κασετες. Εκεί καταλαβα τι ηταν ο Ελβις Πρίσλεϋ, απο ποιους επηρεαστηκε, πώς ξεκινησε, σε ποιους απευθυνόταν, τι εκανε και σε ποιαν και απο ποιαν εποχή, τι σήμαινε και γιατί ειδικα για τους νεους της εποχής του. Εχω μουντζώσει αρκετες φορες τον εαυτό μου που βιαστηκε να πει γνωμη, ενταξει στην παρεα μου ειπα την εξυπναδα, σιγα και και πού αλλού θα την ελεγα τοτε δηλαδή, αλλά και μόνο στον εαυτό μου που την ειπα για μενα μετρούσε. Μία απο αυτες τις φορες ήταν κι αυτή, όταν καταλαβα πως ελεγα βιαστικά και ασχετη εντελώς διαφορες ανοησίες για τον Πρίσλεϋ. <br />
Εν παση περιπτώσει, ουτε τον αγιοποίησα, ουτε πιστεψα πως δεν πεθανε αλλα ζει καπου κρυμμενος, ουτε τον Αυγουστο αναβω κερί στη μνημη του. Αλλά καταλαβα πως ηταν και παραμενει σπουδαίος, πολύ σπουδαίος. Και μαζί αυθεντικός σταρ, αυτό ηταν μια αλλη ιστορία, που "πλήρωσε" το ταλέντο του με ακριβά τάλαντα στη βαρκα, όσο αυτή τον κρατησε.<br />
Ειχε γεννηθεί σαν σημερα στο Μισισιπη το 1935. Θα μπορούσε να ζει, εδω που τα λέμε.<br />
<br />
Βιογραφικά στοιχεία για τον Ελβις, <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%8B">εδώ </a><br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/3JxrzO3sNTY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<br />
καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-57357284892552386002012-10-05T23:46:00.000+03:002012-10-05T23:46:00.468+03:00ανοίγεις τα παράθυραΣαν να μπαίνεις σε ενα σπίτι που εχεις να ανοίξεις καιρό. Ετσι νιώθω. Ανοίγεις τα παραθυρα να μπει καινουριος αερας, ανοίγεις τις ντουλαπες να φυγει ο παλιός αερας που στριφογυριζε τόσον καιρό στριμωγμένος. Καθαρίζεις, συμμαζευεις, χαζευεις. Μετα απο τόσον καιρό που ελειπε η σχεδόν καθημερινότητά σου εδω, καποια πραγματα σου φαίνονται γλυκα γνωριμα, άλλα θελεις να τα αλλάξεις.<br />
Καλύτερα να μην υποσχεθω πως τωρα, απο δω και περα θα μπαίνω πιο συχνα. Θα ανοίγω τα παραθυρα, θα σας λέω, θα μου λέτε. Καλύτερα απλώς να το κάνω.<br />
Είχα μαλλον τους λόγους μου που απομακρυνθηκα. Το ευκολο που μπορώ να πω είναι πως με τραβηξε το facebook, είναι εν μερει αλήθεια αλλά δεν είναι όλη η αληθεια. "Μακάρι να ήταν τόσο απλό", που λεει κι ενα τραγούδι. Καποια πραγματα θελουν απλώς τον χρόνο τους. Όπως όταν θελεις τον χρόνο σου να ξεχασεις και να θυμηθεις, για παραδειγμα. <br />
Ευχαριστω για τα προσωπικά e mail που μου στείλατε όσοι δεν επικοινωνούμε αλλιώς παρα μόνο στο blog, όσοι δεν μπορείτε λόγω ωρας δουλειας ή συνθηκων να ακουτε την εκπομπή και δεν θελατε να χαθουμε. Κι εγω δεν το θελω. Και πριν με πιασουν τα χαζοσυναισθηματικά μου που λεω κι εγω όταν με κοροϊδευω, ας το κλείσω αυτό το μικρό κειμενακι. Σας πεθυμησα. Καληνυχτα και τα λεμε, ναι, συντομα.<br />
<br />
<iframe width="460" height="259" src="http://www.youtube.com/embed/wM77n8rfveI" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-38137541555585137382012-08-24T12:23:00.000+03:002012-08-24T12:23:41.448+03:00ενα μυθο θα σας πω...Χθες το μεσημέρι περιμένοντας στην σταση για να παω στο σπίτι κι όσο το αστικό αργουσε διαβαζα διαφορα χαρτακια κολλημενα πανω στις λαμαρίνες της στασης που έγραφαν ό,τι φανταζεται ο νους του ανθρωπου. <br />
Ενα απο αυτα είχε την περιβόητη "δήλωση" του Κίσινγκερ, (συνοδευμένη με συνθηματα του τυπου "δεν θα μας νικησεις ποτέ Κίσινγκερ", "η Ελλαδα ποτε δεν θα πεθανει" κ.ο.κ.) στην οποία μαλλον ακόμα καποιοι επιμενουν και η οποία δεν υπηρξε απλώς ποτέ. Η συγκατοίκησή μας με τους μύθους είναι απο αστεία έως επικίνδυνη, εδώ και χρόνια. <br />
Αφορμής δοθείσης κείμενο του Νίκου Σαραντακου για την δήλωση Κίσινγκερ που δεν εγινε ποτέ: <a href="http://sarantakos.wordpress.com/2009/11/12/kisinger1/">http://sarantakos.wordpress.com/2009/11/12/kisinger1/</a><br />συμπληρωμένο εδώ: <a href="http://sarantakos.wordpress.com/2010/03/22/kisinger2/">http://sarantakos.wordpress.com/2010/03/22/kisinger2/</a> <br />
και άλλο κείμενο για τη "γνωστή μπαρούφα για την ανθελληνική δήλωση Κίσινγκερ" κι εδώ επισης: <a href="http://www.sarantakos.com/language/kissinger.html">http://www.sarantakos.com/language/kissinger.html</a>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-66241985288798323112012-08-06T22:02:00.001+03:002012-08-06T23:00:03.037+03:00πέντε εννιά σαρανταπέντεΤεσσερα και πεντε εννιά, πεντε εννιά σαρανταπεντε... να τα έφτασαν. Ωραίος αριθμός.<br />
Γενεθλια σήμερα των σαρανταπεντε μου χρόνων.<br />
Απο το πρωί μου λετε, μου γράφετε τις ευχες σας. Με συγκίνησαν, μου έδωσε μεγάλη χαρα και δύναμη κι ενα τεραστιο χαμόγελο η αγάπη σας. Ένιωσα πολύ όμορφα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! <br />
<br />
Πεντε - δεκα - δεκαπεντε - είκοσι - εικοσιπεντε -τριάντα - τριανταπέντε - σαράντα - σαρανταπεντε, αυτα τα έζησα, μπροστα τώρα για όσα έρχονται. Βήμα, βήμα, όπως παντα.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXC0j6ykcMrnLgGX8yyQ4BVxCO9NbG59LCE3_LpUd9Crbkegcu7zj9Q1rDbLcfEWVKwNiLWeADYX8WBsLe9xjZMYei_9Yq5kGtJM6p0Ty2LJNY3DVeJEFpQjIlMGrmJ3zhl32XIqDhRNI/s1600/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9100012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXC0j6ykcMrnLgGX8yyQ4BVxCO9NbG59LCE3_LpUd9Crbkegcu7zj9Q1rDbLcfEWVKwNiLWeADYX8WBsLe9xjZMYei_9Yq5kGtJM6p0Ty2LJNY3DVeJEFpQjIlMGrmJ3zhl32XIqDhRNI/s320/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9100012.jpg" width="216" /></a></div>
<br />
<br />
(<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=332848576806967&set=a.108818232543337.17491.100002454830962&type=1&theater&notif_t=like">https://www.facebook.com/photo.php?fbid=332848576806967&set=a.108818232543337.17491.100002454830962&type=1&theater&notif_t=like</a>)καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-46442664655263006622012-07-07T14:27:00.001+03:002012-07-09T09:49:52.281+03:00"Τελικά, είναι εφτά τα φωνήεντα;"<span style="color: #333333; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">"Ένας καινούργιος γλωσσικός μύθος διαδίδεται στο ελληνικό Διαδίκτυο τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα με την ταχύτητα πυρκαγιάς σε ξερόχορτα. Όπως φαίνεται, από σκοτεινούς κύκλους εξυφαίνεται ένα ακόμα σχέδιο με στόχο την αλλοίωση της ελληνι</span><span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; line-height: 17px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">κής γλώσσας, ή τουλάχιστον έτσι «αποκαλύπτει» σε ένα άρθρο που έχει τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη», το οποίο έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν ένα σωρό ιστολόγια, πολλά από αυτά πολυσύχναστα."<br />O </span><a data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=559398983" href="https://www.facebook.com/nikos.sarantakos" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;"><span style="font-family: inherit;">Ν</span></a><span style="font-family: inherit;">ίκος Σαραντακος εξηγεί, αναλύει τι ακριβώς συμβαίνει. Το περίμενα πώς και πώς το κείμενό του, για μια ακόμη φορά.</span></span><br />
<span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; line-height: 17px; text-align: left;"><br /><span style="font-family: inherit;"></span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="color: #333333;"><span style="line-height: 17px;">Όλο το κείμενο ("Τελικά, είναι εφτά τα φωνήεντα;") </span></span><span style="background-color: white; color: #333333;"><span style="line-height: 17px;">του Νίκου Σαραντακου, στο ιστολόγιό του, εδώ: </span></span></span><a href="http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/" style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/</span></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Συγγνώμη που θα γίνω κακιά, αλλα βαρεθηκα πια τους ξερόλες που όλο λενε πως απο κάτι κινδυνευουμε, και οι ίδιοι δεν εχουν διαβασει τίποτα απο όσα υποτίθεται προασπίζονται (π.χ. εδώ την γραμματική Τριανταφυλλίδη).<br />Επίσης, βαρεθηκα να ακούω απο σοβαρους ανθρώπους υπερβολές και ανοησίες του τυπου η ελληνική είναι η αρχαιότερη γλώσσα στον κόσμο και ηλίθιους μύθους όπως αυτα που υποτιθεται πως είπε ο Κίσιντζερ καποτε εναντίον των Ελλήνων και της γλώσσας μας.<br />Σε αυτό το ψυχιατρείο δεν θελω να μπω, ουτε για επισκεψη...<br /><br />Υ.Γ. Η κυρία, δυστυχώς δασκάλα, που έγραψε τις ανοησίες που διαδόθηκαν με "ταχυτητα φωτός" στο διαδίκτυο είναι σίγουρη ότι μπορεί να διδαξει με επιστημονική σοβαρότητα και την απαιτουμενη επαρκεια που χρειαζεται στο σχολείο;</span>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-37790523340488074342012-06-29T12:22:00.001+03:002012-06-29T12:40:51.152+03:00«Αν τα παιδιά δε χαίρονται στο σχολείο έχουμε αποτύχει»<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Ο 27χρονος Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος από τη Δράμα. Πριν δύο χρόνια του ήρθε μετάθεση σε ένα τετραθέσιο δημοτικό σχολείο κάπου στο ορεινό Ρέθυμνο, τον Φουρφουρά. Άρχισε να το ψάχνει στους χάρτες. Αντί όμως να γκρινιάζει για τη «δυσμενή», πήγε και δημιούργησε εκεί το «σχολείο της φύσης και των χρωμάτων». Η εκπαιδευτική τηλεόραση που έφτιαξαν οι μαθητές του, η περίφημη Φουρφουράς TV, τα μαθήματα επιλογής, θέατρο, φωτογραφία, ρομποτική είναι λίγα μόνο από τα καινοτόμα στοιχεία που εισήγαγε εκεί! Στο τέλος της ομιλίας του στο TEDxThessaloniki καταχειροκροτήθηκε από ένα κατάμεστο και όρθιο Ολύμπιον. Τα σχόλια στο hash tag του twitter TEDxThess διθυραμβικά. Ίσως γιατί ήταν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα «του θάρρους για δημιουργία</span>».<br />
<b><span style="font-family: inherit;"> "Άγγελε, ποιά είναι τα διαφορετικά πράγµατα που κάνατε εκτός αναλυτικού προγράµµατος στο «σχολείο της φύσης και των χρωµάτων», στο δηµοτικό σχολείο του Φουρφουρά;</span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"> Ένα είναι η εκπαιδευτική τηλεόραση, ο Φουρφουράς TV. Τα παιδιά παίρνουν το ρόλο του ρεπόρτερ, κάνουν τις δικές τους εκποµπές και µέσα από αυτές διδάσκονται και διδάσκουν δύσκολες έννοιες (π.χ. φυσικής). Είναι ένα µέσο για να επικοινωνούν µε τα υπόλοιπα παιδιά του Ρεθύµνου, της Ελλάδας, της Ευρώπης. Είναι ένας τρόπος να ακουστεί η φωνή τους, να φύγει από τα αποµονωµένα σύνορα του χωρίου. Επίσης τα µαθήµατα επιλογής. Τα παιδιά διδάσκονταν θέατρο, φωτογραφία, ροµποτική, από εµάς βάση των γνώσεων και των ενδιαφερόντων µας. Επιπλέον, αλλάξαµε τη µορφή των τάξεων. Θέλαµε να διαµορφώσουµε τις τάξεις σαν παιδικό δωµάτιο µε καναπέδες, χαλιά και πολύχρωµους τοίχους. Σηµαντικοί είναι και οι βοτανόκηποι, τα περιβόλια για κάθε τάξη, τα θερµοκήπια. Στόχος µας να πετύχουµε µια σχετική αυτοδιαχείριση µε αυτά τα προϊόντα, για να µπορέσουµε να ταΐζουµε εµείς τους µαθητές µας, να µην έχουµε τα προβλήµατα της κρίσης. Ίσως να πουλήσουµε και κάποια προϊόντα για να βγάλουµε τα έξοδα του σχολείου, να µην έχουµε ανάγκη κάποια κονδύλια. Επίσης ξεκινήσαµε συνεργασία µε τα κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του νοµού. Κατασκηνώνουµε έξω, κάνουµε το µάθηµα βιωµατικά στη φύση και αυτό µας αρέσει. Τέλος φτιάξαµε ένα δίκτυο µε άλλα ορεινά σχολεία της Κρήτης, το σχολικό δίκτυο των Ορέων. Με έψιλον, έτσι; (γέλια). Μακάρι αυτό να γενικευτεί σε όλη την Ελλάδα. Θέλουµε τα παιδιά από µικρά να συνεργαστούν, να φτιάξουν έναν σχολικό συνεταιρισµό, να ανταλλάξουν απόψεις, κυρίως να αποκτήσουν ένα κοινό κώδικα, γιατί τα χωριά της Κρήτης έχουν κλειστά όρια. Οι µπαµπάδες και οι παππούδες τους δεν είχαν φροντίσει να συνεργαστούν σε κάποια πράγµατα. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"> </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<b><span style="font-family: inherit;">[...]Οι δηµόσιοι λειτουργοί όπως οι δάσκαλοι έχουν δεχθεί αρκετή κριτική τα τελευταία χρόνια. Τι σκέφτεσαι για αυτό; </span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"> Θεωρώ ότι το επάγγελµα του δασκάλου έχει δεχθεί πολλά πλήγµατα και αρκετή κακή κριτική. Σίγουρα σε κάθε επάγγελµα υπάρχουν άνθρωποι που δεν λειτουργούν σωστά. Πιστεύω ότι <b>οι δάσκαλοι πλέον λειτουργούν ως εθελοντές</b> αν κρίνουµε από το µισθό και τις συνθήκες εργασίας τους. Δεν µ’ αρέσει που ο εργοδότης µας δε µας εκτιµά και µας το δείχνει. Ευτυχώς υπάρχει εκτίµηση από τις κοινωνίες που εργαζόµαστε.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> Ένας δάσκαλος καλείται να παίξει πολλούς ρόλους κατά τη διάρκεια της ηµέρας: ψυχολόγος, οικογενειακός σύµβουλος, παιδαγωγός, υδραυλικός, µαραγκός. Εµείς το ευχαριστιόµαστε αυτό. Διαφοροποιεί την κάθε µέρα. Καλό όµως είναι να µην επηρεάζεται η κοινή γνώµη από αυτά που λέγονται για το επάγγελµα γιατί ουσιαστικά µας εµπιστεύονται τα παιδιά τους. Πρέπει να µάς έχουν σε εκτίµηση, γιατί χειριζόµαστε ό,τι πιο εύπλαστο έχει η ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν όλοι καλά µε αυτό. Αλλά προσπαθούµε. </span><br />
<b><br /><span style="font-family: inherit;"></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;">Ποια είναι τα παράπονα σας απ΄ το Υπουργείο Παιδείας;</span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><b> Από το Υπουργείο Παιδείας δεν έχουµε πλέον παράπονα, γιατί έχουµε σταµατήσει να περιµένουµε κάτι. Είµαστε µόνοι µας και είµαστε καλά. </b>Με ενοχλεί βέβαια το επίπεδο της διαβίωσης των εκπαιδευτικών, στο οποίο µας έχουν οδηγήσει. Δεν µε απασχολεί όµως το γεγονός ότι µας έχουν αφήσει στην ησυχία µας. Νοµίζω ότι αν µας αφήσουν κι άλλο στην ησυχία µας η εκπαίδευση θα πάει καλύτερα. "</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">όλη η συνέντευξη εδώ:</span><br />
<a href="http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=64&contents_id=1101#.T-1zyiN34vc.blogger"><span style="font-family: inherit;">Περιοδικό Υποβρύχιο - Άγγελος Πατσιάς - «Αν τα παιδιά δε χαίρονται στο σχολείο έχουμε αποτύχει» - Τεύχος 64</span></a><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="236" src="http://www.youtube.com/embed/NtAPRKqMcuE" width="420"></iframe>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-44740380280528705942012-06-19T21:43:00.002+03:002012-06-19T21:43:39.143+03:00Ελευθερία και δέσμευση<div style="background-color: white; color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 20px; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="background-color: white; color: black; display: inline ! important; float: none; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 60px; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></span></span><span style="color: black; font-size: small;">Μια παλιά και συνεχιζόμενη συζήτηση αντιπαραθέτει δύο απόψεις για τη δέσμευση μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και για τα όρια της ελευθερίας. Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, όπως την ερμήνευσε ο Πασκάλ, ό,τι μας προτρέπει να δεσμευτούμε με επίγεια πρόσωπα και πράγματα είναι «κακό», γιατί μας εμποδίζει είτε να υπηρετήσουμε τον Θεό (αν τον γνωρίζουμε), είτε να τον αναζητήσουμε (αν τον αγνοούμε). Ο ίδιος ο Πασκάλ ήταν στοργικός προς τους συγγενείς του, αλλά απέφευγε τη «δέσμευση», την εξάρτηση, την υπερβολική οικειότητα. Και επέκρινε την αδελφή του επειδή παρασυρόταν από ανθρώπινα, «υπερβολικά ανθρώπινα» συναισθήματα. «Είναι ανώφελο να δενόμαστε με τους άλλους, ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει με ευχαρίστηση και με τη θέλησή μας. Θα πρόδιδα εκείνους στους οποίους θα επέτρεπα να γεννηθεί αυτή η επιθυμία: δεν είμαι ο σκοπός κανενός και δεν έχω με τι να τους ικανοποιήσω», έγραψε ο Πασκάλ.</span></div>
<span style="background-color: white; color: black; font-family: inherit; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 20px; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="color: black;">Σύμφωνα όμως με την ανθρωπιστική ιδεολογία του Ρουσό, ο άνθρωπος είναι νόμιμος σκοπός του ανθρώπου και η δέσμευση (η επιθυμία για δέσμευση, η τάση για δέσμευση, η απόλαυση από τη δέσμευση) είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Από την άλλη, ο Ρουσό παραδεχόταν: «Κάθε δέσμευση είναι σημάδι ανεπάρκειας: αν ο καθένας από μας δεν είχε ανάγκη από τους άλλους, δεν θα σκεφτόταν να ενωθεί μαζί τους». Ομως έτσι είμαστε. Γεννιόμαστε ανεπαρκείς και πεθαίνουμε ανεπαρκείς. Κινούμαστε από το βλέμμα των άλλων -από την επιδοκιμασία τους- και αναζητούμε το συμπλήρωμα που μας λείπει. Μάλιστα, λόγω του ότι ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο με αυτή την εκ γενετής ανεπάρκεια, έχει ανάγκη να λαμβάνει ενδείξεις σεβασμού και να δεσμεύει την καρδιά του, έγραφε ο Ρουσό. Πράγματι, κάθε δέσμευση περιορίζει την ελευθερία, αλλά η απόλυτη ελευθερία δεν αποτελεί ιδεώδες.</span><br />
<span style="color: black;"><div>
Η αναμφισβήτητη αξία της δέσμευσης δεν σημαίνει βεβαίως ότι πρέπει να δεχόμαστε παθητικά ή να εξυμνούμε όλες τις δεσμεύσεις που επιβάλλονται στο άτομο από την παιδική του ηλικία, να θεωρούμε υποχρεωτική τη σύμπνοια με την οικογένεια, τη φυλή, το έθνος, την παρέα, το πολιτικό κόμμα. Γιʼ αυτό πολύτιμες είναι οι σχέσεις που εξαρτώνται από την επιλογή μας, από την ελεύθερη βούλησή μας. Από την άλλη, η απόλυτη ανεξαρτησία, η απουσία κάθε υποχρέωσης και δέσμευσης είναι πηγή ψυχικής και κοινωνικής αταξίας: η απεριόριστη ελευθερία δεν είναι ούτε στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης, ούτε αφετηρία της. Επιπλέον, η ανάπτυξη της ευφυΐας είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της κοινωνίας. Η ανθρώπινη φύση είναι εξόχως επικοινωνιακή. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη της συναισθηματικής δοσοληψίας. Ολα στη ζωή του εξαρτώνται από την αμοιβαιότητα - αν είμαι παιδί, χρειάζομαι έναν τουλάχιστον γονέα· αν αρρωστήσω, χρειάζομαι έναν τουλάχιστον γιατρό. Οι ανθρώπινες ανάγκες καλύπτονται από ανθρώπους και επειδή καλύπτονται από ανθρώπους οδηγούν αναπόφευκτα σε δεσμεύσεις χρωματισμένες από αγάπη, εμπιστοσύνη, εξάρτηση, προσδοκία.</div>
<div>
</div>
<div>
Αν πρέπει να αναζητήσουμε ένα ιδεώδες προς το οποίο τείνει η προσωπική ζωή, μάλλον θα καταλήξουμε ότι ψάχνουμε περισσότερο την αγάπη παρά την ελευθερία. Αλλωστε η ιδέα «κάνω ό,τι θέλω», που φαίνεται να είναι η κυρίαρχη ιδέα της εποχής, είναι νοσηρή επειδή δεν μπορεί να εφαρμοστεί και επειδή υποδεικνύει συναισθηματικό κενό. Δεν κάνουμε «ό,τι θέλουμε»· προσπαθούμε να κάνουμε το πλησιέστερο στο «ό,τι θέλουμε», κάτι που να επιτρέπεται κοινωνικά και να μην προσβάλλει την ελευθερία και τα αισθήματα των άλλων. Το μεγάλο στοίχημα της ανθρώπινης ζωής είναι η ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και στη δέσμευση, στην ατομικότητα και στον σεβασμό της κοινότητας, στη συναισθηματική ανεξαρτησία και στην υπευθυνότητα.</div>
</span></span><div style="font-family: inherit;">
<span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="background-color: white; color: black; display: inline ! important; float: none; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 60px; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> (κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου, δημοσιευμενο στο περιοδικό <a href="http://www.gynaikamag.gr/4dcgi/_w_articles_womuseful_1_18/06/2012_447770">ΓΥΝΑΙΚΑ</a>)</span></span></div>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-54309221808853568282012-06-09T23:18:00.001+03:002012-06-09T23:23:13.966+03:00Ζωρζ Σαρή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWZMg6UDlDsCM3vlyFD9elUfFuITVnkISiWKhilKgLJy3Sehsl0u62i530KC20DiWBh99KCeuLNq2UEacUkX4_A8YAyaZgd2Tg5pnpV_sHHXH8qbNkfMmZ_-n3jXCgiwNqWOKD57aMAno/s1600/%CE%96%CE%A9%CE%A1%CE%96+%CE%A3%CE%91%CE%A1%CE%97.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWZMg6UDlDsCM3vlyFD9elUfFuITVnkISiWKhilKgLJy3Sehsl0u62i530KC20DiWBh99KCeuLNq2UEacUkX4_A8YAyaZgd2Tg5pnpV_sHHXH8qbNkfMmZ_-n3jXCgiwNqWOKD57aMAno/s1600/%CE%96%CE%A9%CE%A1%CE%96+%CE%A3%CE%91%CE%A1%CE%97.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Πόσα αγαπημένα βιβλία, πόσοι ήρωες ζωντανεψαν στις λεξεις της, πόσες ιστορίες της με εκαναν να γελαω τρανταχτα, να κλαιω με λυγμους, να λεω αυτα δε γίνονται. Μετά όμως εμαθα πως ναι, όχι μόνο γίνονται αλλά και τα είχε ζήσει όλα η ίδια, μικρό κορίτσι, νεα κοπελα, μεγαλη γυναίκα στην Αθηνα, στο Παρίσι, στην κατοχή, στον εμφύλιο, στα χρόνια που ήρθαν μετα... Η Ζωρζ Σαρρή, αγαπημένη των παιδικών και εφηβικών μας/μου χρόνων, πεθανε, αυτήν την σελίδα δεν ηθελα να την διαβασω... Μα μέσα στη ζωή δεν είναι κι ο θανατος; Ναι, έτσι είναι σίγουρα. Και συτό ανάμεσα σε τόσα άλλα μας έμαθε μεσα απο τα βιβλία της. Κι αυτό ανάμεσα σε τόσα πολλα το έζησε η ίδια με την μεγαλυτερη απώλεια που μπορεί να ζήσει άνθρωπος στη ζωή του. Καλό ταξίδι, καλή ανάπαυση, όπως τόσο σοφα λενε οι παλιοί, αγαπημένη Ζωρζ Σαρή.<br />
<br />
<u>Βιογραφικό</u><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white;">Η Ζωρζ Σαρή είχε γεννηθεί το 1925 στη Αθήνα από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής κι ενώ άρχισε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, </span><span style="background-color: white; line-height: 19px;">συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ.</span><span style="background-color: white; line-height: 19px;"> Το 1947 έφυγε στο Παρίσι, όπου</span><span style="background-color: white; line-height: 19px;"> γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρούργο Μάρκελλο Καρακώστα, και απέκτησαν δύο παιδιά. Σ</span></span><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">το Παρίσι παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής, στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε να παίζει στο θέατρο και στον κινηματογράφο.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white;">Η συγγραφική της καριέρα άρχισε το 1969 με το <i>Θησαυρό της Βαγίας</i>, ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους.</span><span style="background-color: white;"> </span><span style="background-color: white;">Στη συνέχεια ασχολήθηκε ενεργά με μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για μικρά παιδιά. Επίσης, μετέφρασε πολλά βιβλία από τα γαλλικά.</span></span><br />
<br />
<br />
<u>Σχεδόν πλήρης εργογραφία-βιβλιογραφία της</u><br />
<i>Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)<br />
Το Ψέμα (1970)<br />
Όταν ο Ήλιος… (1971)<br />
Το γαϊτανάκι (1973) <br />
Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)<br />
Τα γενέθλια (1977)<br />
Τα στενά παπούτσια (1979)<br />
Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980) <br />
Η σοφή μας η δασκάλα (1982)<br />
Οι νικητές (1983<br />
Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987) <br />
Τα Χέγια (1987)<br />
Το τρακ (θεατρικό, 1988) <br />
Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990) <br />
Η αντιπαροχή (1989) <br />
Το παραράδιασμα (1989)<br />
Κρίμα κι άδικο (1990)<br />
Nινέτ (1993)</i><br />
<i>Ο Αρλεκίνος (1993)<br />
Η Πολυλογού (1993)<br />
Zoυμ (1994)<br />
E.Π. (1995)<br />
Μια αγάπη για δύο [με την Αργυρώ Κοκορέλη] (1996)<br />
Ο Χορός της ζωής (1998)<br />
Σοφία (2000)<br />
Κλειστά Χαρτιά [με την Μελίνα Καρακώστα] (2001)<br />
Ο Κύριός μου (2002)<br />
Τότε... (2004)<br />
Γράμμα από την Οδησσό (2005)<br />
Ο φαντασμένος και άλλα παραμύθια [με την Μελίνα Καρακώστα] (2005)<br />
Άλλοι καιροί, άλλα παιδιά [με την Άλκη Ζέη] (2006)<br />
Φιλαναγνωσία και σχολείο. Συλλογικό έργο (2008)<br />
Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)<br />
Το κουμπί και μια βελόνα (2010)</i><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<u>Φιλμογραφία </u></div>
<i>Το τελευταίο ψέμμα (1958)</i><br />
<div>
<i>Ο άνθρωπος του τραίνου (1958)</i></div>
<div>
<i>Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)<br />
Φαίδρα (1962)<br />
Φεύγω με πίκρα στα ξένα (1964)</i></div>
<div>
<i>Προδοσία (1964)</i></div>
<div>
<i>Το μπλόκο (1965)</i></div>
<div>
<i>Το νησί της Αφροδίτης (1969)</i></div>
<div>
<i>Χάππυ νταίη [Happy day] (1976)</i></div>
<div>
<i>Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)</i></div>
<div>
<i>Γενέθλια πόλη (1987)</i><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/GQ173Ctk6o0" width="420"></iframe></div>
<div>
<br /></div>
(Από την ταινία <i>Ο Άνθρωπος του Τραίνου</i>)</div>
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/GUrOsawjvsU" width="420"></iframe><br />
<br />
(Από την ταινία <i>Έγκλημα στα Παρασκήνια</i>)<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Xyl5ptTZfUw" width="420"></iframe><br />
<div>
</div>
<div>
<br />
(Από την ταινία "Ηappy Day")<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
</div>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-14511045229620213942012-06-06T16:17:00.001+03:002012-06-06T16:27:46.818+03:00Καλημεροξενάγηση στην έκθεση: "Μια ιστορία από φως, στο φως"<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZlANVFit66eEEfwNYtM5EEkgqsHBBUv16nP5dAcpoG8968mKPvF8biYMe1yHqMnGUVs_nwKKICcSnAGER09XQ9cp_D-5nYxv2AB4NbX4b9MwsX35D_2Q_YMFIKEqjv1FWYy9xs-c1T2Y/s1600/lemth.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZlANVFit66eEEfwNYtM5EEkgqsHBBUv16nP5dAcpoG8968mKPvF8biYMe1yHqMnGUVs_nwKKICcSnAGER09XQ9cp_D-5nYxv2AB4NbX4b9MwsX35D_2Q_YMFIKEqjv1FWYy9xs-c1T2Y/s320/lemth.jpg" width="320" /></a></div>
Την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012, φίλοι και ακροατές της "Καλημέρας" θα ξεναγηθουμε στην εκθεση "Μια ιστορία από φως, στο φως" στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης.<br />
<br />
Η έκθεση, την οποία συνδιοργάνωσαν το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης και το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, παρουσιάζει την εξέλιξη των φωτιστικών μέσων από τη βυζαντινή περίοδο (4ος-15ος αι.) έως τις μέρες μας και αναπτύσσεται σε τέσσερις ενότητες :<br />
- Φως εκ φωτιάς<br />
- Ο φωτισμός στο Βυζάντιο<br />
- Θεσσαλονίκη: Σταυροδρόμι Πολιτισμών<br />
- Η μεγάλη τομή<br />
Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στην οικειοποίηση της φωτιάς, από τον άνθρωπο, ένα από τα ευεργετήματα της οποίας ήταν και ο φωτισμός, και στις τεχνικές αφής της φωτιάς που ανέπτυξε με την «τριβή ξύλων» ή την «κρούση πυριτόλιθων».<br />
Η δεύτερη παρουσιάζει τα ταπεινά ή περίτεχνα φωτιστικά μέσα που αναπτύχθηκαν κατά τη Βυζαντινή περίοδο.<br />
Η τρίτη ενότητα σημειώνει την παρουσία των λατρευτικών κτιρίων τριών θρησκειών στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, τεκμήρια συμβίωσης τριών διαφορετικών κόσμων, του χριστιανικού, του εβραϊκού και του μουσουλμανικού, και εκτίθενται φωτιστικά σκεύη από την άσκηση της λατρείας τους.<br />
Η τέταρτη ενότητα παρουσιάζει τα φωτιστικά σκεύη της παραδοσιακής κοινωνίας με την χρήση και ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, αέριο), ενώ υπογραμμίζει τη μεγάλη τομή στην εξέλιξη των φωτιστικών μέσων με την επινόηση του ηλεκτρικού λαμπτήρα στο 2ο μισό του 19ου αι. και την ταχεία διάδοση του ηλεκτροφωτισμού.<br />
Τέλος, μία διαδραστική φωτιστική εγκατάσταση, που έχει στηθεί από την εικαστική ομάδα φωτισμού BEFORELIGHT, καλεί τον επισκέπτη να συνθέσει το δικό του φωτεινό γλυπτό.<br />
<br />
<br />
Λεπτομέρειες και δηλώσεις συμμετοχής για την ξενάγηση αύριο στην εκπομπή.<br />
[9.58fm της ΕΡΤ3, "Καλημέρα, όλη μέρα", 10-11 το πρωί, 95,8 στα fm, διαδικτυακή ακρόαση: http://tvradio.ert.gr/radio/liveradio/958.asp]<br />
<br />
Για δηλώσεις συμμετοχής με ηλεκτρονικα μηνυματα: kalimera958@yahoo.gr, kalimera958fm@gmail.com<br />
<br />
Ιστολόγιο Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης: <a href="http://www.lemmth.gr/c/portal_public/layout?p_l_id=1.2">http://www.lemmth.gr/c/portal_public/layout?p_l_id=1.2</a><br />
<br />
<br />καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-74260699521761242252012-05-14T13:10:00.000+03:002012-05-14T13:10:43.735+03:00μαμά<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/XCeg-0iF4nc" width="420"></iframe><br />
<br />
<div class="text_exposed_root text_exposed">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
Χθες, που ήταν μια όμορφη ηλιόλουστη μερα, κι ηταν υπεροχα στη Μερα Μαγιου της Αμερικανικης Γεωργικής Σχολής, πολύχρωμα και χαρουμενα, χθες που πηγα εκεί με φίλες και συγγενείς που αγαπώ πολύ, χθες που ήταν η γιορτή της μητερας, που πηρα τη<span class="text_exposed_show">λεφωνο πρωί-πρωί για να ευχηθώ στη δική μου μαμα και να της πω για μια ακόμη φορα πόσο πολύ την αγαπώ, που μου είπαν τα δικα μου παιδια χρόνια πολλα, όλο αυτό το τραγουδι γυριζε στο μυαλό μου. </span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="text_exposed_show">Σκεφτόμουν όσους εχασαν το μητρικό χαδι για παντα, το εχουν όμως ζήσει και είναι μεσα τους για παντα. Σκεφτόμουν κι εκείνους που δεν το έζησαν όσο έπρεπε ή και καθόλου και έτυχε ή δεν ετυχε, το εψαξαν ή φοβηθηκαν να το βρουν αλλού... ενα χαδι μητρικό ή σαν μητρικό... <br />Εχω ανθρωπο. Σπουδαίο πραγμα.</span></div>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-2806935361708773222012-04-26T16:09:00.000+03:002012-04-26T21:36:59.077+03:00"My Rainbow Race"Το διάβασα σήμερα στο facebook, σε μια ανάρτηση του Βασια Τσοκόπουλου.<br />
"Ο δολοφόνος Breivik επιτέθηκε στη δίκη του στον συνθέτη Lillebjoern Nilsen, χαρακτηρίζοντάς τον μαρξιστή και στο τραγούδι του "Παιδιά του ουράνιου τόξου", το οποίο θεωρεί ότι κάνει πλύση εγκεφάλου στους τους νορβηγούς μαθητές. Σε απάντηση 40 χιλιάδες άνθρωποι, παρά τη βροχή, μαζεύτηκαν σε μια πλατεία του Όσλο, κοντά στο δικαστήριο και τραγούδησαν το τραγούδι. Μάθημα πολιτικής εγρήγορσης και ωριμότητας"<br />
Απο εκεί η εικόνα:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhHaosHX-Kix1ijlOca2Zyp4bEBOh6EoFBXceMfTPnenEwO9UKT-AXtChilg9yNE8aW5axF3xw89g51qCBtUolo08UHsmISaeVGxRgcFVOFO78tqwsBdOX4PklLnOhg9gfrgSEAfBCcc/s1600/522023_2893044537216_1593361973_3072994_1814141809_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhHaosHX-Kix1ijlOca2Zyp4bEBOh6EoFBXceMfTPnenEwO9UKT-AXtChilg9yNE8aW5axF3xw89g51qCBtUolo08UHsmISaeVGxRgcFVOFO78tqwsBdOX4PklLnOhg9gfrgSEAfBCcc/s320/522023_2893044537216_1593361973_3072994_1814141809_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
και για να εχουμε περίπου και τον ήχο, το τραγούδι "<span style="font-family: inherit;">Barn av Regnbuen</span><span style="font-family: inherit;">" του Lillebjoern Nilsen (κυκλοφόρησε το 1973) είναι αυτό:</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="243" src="http://www.youtube.com/embed/GH972-mTB3I" width="420"></iframe><br />
<br />
<br />
En himmel full av stjerner.<br />
Blått hav så langt du ser.<br />
En jord der blomster gror.<br />
Kan du ønske mer ?<br />
Sammen skal vi leve<br />
hver søster og hver bror.<br />
Små barn av regnbuen<br />
og en frodig jord.<br />
<br />
Noen tror det ikke nytter.<br />
Andre kaster tiden bort med prat.<br />
Noen tror at vi kan leve av<br />
plast og syntetisk mat.<br />
Og noen stjeler fra de unge<br />
som blir sendt ut for å sloss<br />
Noen stjeler fra de mange<br />
som kommer etter oss<br />
<br />
Si det til alle barna!<br />
Og si det til hver far og mor:<br />
Ennå har vi en sjanse<br />
til å del e et håp på jord.<br />
<br />
<br />
<br />
Το τραγούδι είναι η νορβηγική διασκευή του τραγουδιού "My Rainbow Race" (1971) του Pete Seeger<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/XxXzD0eQQBg" width="420"></iframe><br />
<br />
(Kάτω απο το τραγούδι σήμερα στο youtube καποιος σχολιάζει: "<span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.699219); font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 15px; text-align: left;">Norway has made this one of our national songs, translated into Norwegian and sung by Lillebjorn Nilsen. Tomorrow thousands of people will sing this song in the streets in connection with the trial of mass murderer Anders Bering Brevik."</span>)<br />
<br />
One blue sky above us<br />
One ocean lapping all our shore<br />
One earth so green and round<br />
Who could ask for more<br />
And because I love you<br />
I'll give it one more try<br />
To show my rainbow race<br />
It's too soon to die.<br />
<br />
Some folks want to be like an ostrich,<br />
Bury their heads in the sand.<br />
Some hope that plastic dreams<br />
Can unclench all those greedy hands.<br />
Some hope to take the easy way:<br />
Poisons, bombs. They think we need 'em.<br />
Don't you know you can't kill all the unbelievers?<br />
There's no shortcut to freedom.<br />
<br />
Go tell, go tell all the little children.<br />
Tell all the mothers and fathers too.<br />
Now's our last chance to learn to share<br />
What's been given to me and you.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Wy-SC54tjYs" width="420"></iframe>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-72589429711144790732012-04-19T00:42:00.002+03:002012-04-19T00:58:34.199+03:00βαδιζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο...<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/CRmi0u3aonQ" width="420"></iframe>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: left;">Σήμερα -ή χθες πρεπει να πω;- στην εκπομπή, λίγα λεπτα αφότου είχε παίξει αυτό το τραγούδι, μου τηλεφωνησε μια ακροάτρια. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: left;">Μου ειπε μια δική της ιστορία. Ο άντρας της, τον οποίο έχασε ξαφνικά πολύ νεο, πολύ νεα κι η ίδια, αγαπημενο ζευγάρι, τόσα χρόνια μετα τον αγαπάει με τρόπο που τον νιωθεις μόνο δυο κουβεντες που λεει για αυτόν, άνθρωπος καλλιεργημενος, αγαπούσε εξίσου την κλασική μουσική και τη φωνη του Δημήτρη Μητροπανου. Είναι μια γνήσια λαϊκή φωνή, άκουσέ τον, της έλεγ</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: left;">ε, κι εκείνη δεν ενιωθε το ίδιο με αυτόν, απ' ο,τι καταλαβα. Όμως, μετα που τον έχασε κάθε που άκουγε τη φωνή του, αλλιώς μου το είπε την αίσθηση που μου άφησε σου γραφω, ήταν να σαν να ερχοταν αυτός δίπλα της.<br />Τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο, πανω απο είκοσι πια, υπαρχουν συνομιλίες τηλεφωνικές, υπαρχουν λόγια αλλα και μικρές κινήσεις ακροατών και ακροατριών με τους οποίους ίσως δεν ετυχε να ξαναμιλησουμε ούτε και να γνωριστουμε ποτε κι όμως τα λόγια τους, όσα μου είπαν ή έκαναν κλείστηκαν στην καρδιά μου και δεν φευγουν.<br />Κι αυτα τα λόγια σήμερα, μπήκαν, βρηκαν την θεση τους και δεν θα φύγουν, το ξερω. Την ευχαριστώ.</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="line-height: 19px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="line-height: 19px;">Τα τραγούδια κι οι ζωές μας. Οι φωνές και οι ψυχές μας. </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="line-height: 19px;">"Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο...", την συνεχεια σήμερα δεν αντεχω να την πω. Αλλη μέρα.</span></span></div>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-15092537025286293702012-04-13T14:07:00.001+03:002012-04-13T14:52:08.123+03:00Καλή Ανάσταση!Πρώτα είδα στον τοίχο της <a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=1352581396">Ελένης</a> στο facebook το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 16px;"><br /></span></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">Τὰ δῶρα</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">Μίλτος Σαχτούρης </span><br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">Σήμερα φόρεσα ἕνα</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">ζεστὸ κόκκινο αἷμα</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">σήμερα οἱ ἄνθρωποι μ᾿ ἀγαποῦν</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;">μιὰ γυναίκα μοῦ χαμογέλασε<br />ἕνα κορίτσι μοῦ χάρισε ἕνα κοχύλι<br />ἕνα παιδὶ μοῦ χάρισε ἕνα σφυρί<br /><br />Σήμερα γονατίζω στὸ πεζοδρόμιο<br />καρφώνω πάνω στὶς πλάκες<br />τὰ γυμνὰ ποδάρια τῶν περαστικῶν<br />εἶναι ὅλοι τους δακρυσμένοι<br />ὅμως κανεὶς δὲν τρομάζει<br />ὅλοι μείναν στὶς θέσεις ποὺ πρόφτασα<br />εἶναι ὅλοι τους δακρυσμένοι<br />ὅμως κοιτάζουν τὶς οὐράνιες ρεκλάμες<br />καὶ μιὰ ζητιάνα ποὺ πουλάει τσουρέκια<br />στὸν οὐρανό<br /><br />Δυὸ ἄνθρωποι ψιθυρίζουν<br />τί κάνει τὴν καρδιά μας καρφώνει;<br />ναὶ τὴν καρδιά μας καρφώνει<br />ὥστε λοιπὸν εἶναι ποιητής</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 16px;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vdRK9U1Asd6GFMXu8UU_8zeTGiydq8u_oSBhWCFtIfWvDQlMWNvurR618uPTEFAlL4FtzgmqfGHcSNsRcp0rHtbpgrB2uQAHsTzBMyd7QKXSNxMX2xQCtOaOMHlHsj4FbmPTIEqkD1Y/s1600/580259_3715007877760_1352581396_33428696_1799325408_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vdRK9U1Asd6GFMXu8UU_8zeTGiydq8u_oSBhWCFtIfWvDQlMWNvurR618uPTEFAlL4FtzgmqfGHcSNsRcp0rHtbpgrB2uQAHsTzBMyd7QKXSNxMX2xQCtOaOMHlHsj4FbmPTIEqkD1Y/s320/580259_3715007877760_1352581396_33428696_1799325408_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<br />
Μετα, στην "<a href="http://zaxariaxni1.blogspot.com/2012/04/blog-post_13.html?spref=fb">ζαχαρη και άχνη</a>" μια πορφυρή εικόνα κι ένα ποίημα<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif2kOzJai1SZAaPeYayJBdgLcyOZXnVHnUsTTgayUyEjABaQbsd8uJeW7HYZkA2Cyq5ahvMB6c85kTGDKWDcQIiu9qqOOnzsjo6lHISiYjZmIB2szmfgEykfAfb0x-A4z-oAGoZCaxvgQ/s1600/poppyimages.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif2kOzJai1SZAaPeYayJBdgLcyOZXnVHnUsTTgayUyEjABaQbsd8uJeW7HYZkA2Cyq5ahvMB6c85kTGDKWDcQIiu9qqOOnzsjo6lHISiYjZmIB2szmfgEykfAfb0x-A4z-oAGoZCaxvgQ/s1600/poppyimages.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Φυσικά και θα σας φέρω</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">πορφυρό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Τόσους άταφους νεκρούς<b><span lang="EN-US"></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">έχουμε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Μιαν αλήθεια</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Και κάτι ακόμη</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">που δεν ορίζεται στα φανερά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Φυσικά θα σας φέρω.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Τι φανταστήκατε;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">Έτσι αξόδευτη</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: #fef9fd; color: #35071d; font-size: 16px; line-height: 22px;">
<span style="font-family: inherit;">θ’ αφήσω τούτη την Άνοιξη;</span></div>
<br />
<br />
<br />
Και παντα εκεί, παντα εδώ, το ποίημα του Δ. Σολωμου<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Η ημέρα της Λαμπρής</strong><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Καθαρώτατον
ήλιο επρομηνούσε<br />
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,<br />
σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε<br />
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη.<br />
Και από κει κινημένο αργοφυσούσε<br />
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αγέρι,<br />
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:<br />
Γλυκειά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.</span><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 16px;">[...]</span></span></div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/0cmrLM-ujvk" width="460"></iframe><br />
<br />
<br />
Καλή Ανάσταση!καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-40125501592623268062012-04-10T12:27:00.000+03:002012-04-10T12:27:34.601+03:00Αγάπα τον πλησίον σου«Και ποιος είναι ο πλησίον κύριε Βεργολιά;»<br />
<br />
Το ερώτημα της 6<sup>ης</sup> Δημοτικού απαντήθηκε με αναπάντεχο τρόπο (μυστήριες γαρ οι βουλές του Κυρίου), εικοσιπέντε χρόνια μετά. Ο πλησίον ήταν τελικά ένα ζευγάρι συνταξιούχων που είχαν κολλήσει στις γραμμές του τρένου. Αναπάντεχη η απάντηση, όπως αντίστοιχα με αναπάντεχο τρόπο απαντήθηκε ένα ερώτημα που μπορεί να μην τέθηκε στον κ. Βεργολιά, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι έχει επαναληφθεί χιλιάδες φορές σε σχολικές αίθουσες και κατηχητικά: «Ποιος ακολουθεί σωστά τη διδασκαλία του Ιησού, ποιος είναι τελικά ο καλός χριστιανός;»<br />
<br />
Στο Κρυονέρι διαπιστώσαμε ότι οι καλοί χριστιανοί ήταν δύο μη χριστιανοί, δύο μουσουλμάνοι, «λαθραίοι», και χωρίς όνομα –γιατί σε αυτή τη χώρα οι μετανάστες δεν δικαιούνται να έχουν όνομα, όπως ακριβώς είναι πάντοτε ανώνυμοι το «παιδί με το μηχανάκι» και «η κοπέλα που σηκώνει τα τηλέφωνα». Ούτε λοιπόν αυτοί που έχουν πιάσει ονομαστικό στασίδι στην εκκλησία, ούτε οι θεοφοβούμενοι νοικοκυραίοι , ούτε οι ορθόδοξοι, παλιοί και νέοι. Δύο μετανάστες από το Πακιστάν ήταν, που θεώρησαν σκόπιμο να τζογάρουν τη ζωή τους (για να χάσουν στο τέλος), προσπαθώντας να σώσουν ένα ζευγάρι αγνώστων τους. Όχι γιατί είχαν να κερδίσουν κάτι από αυτό, αλλά γιατί θεώρησαν αυτονόητο να σταθούν σε αυτούς που βρέθηκαν δίπλα τους και τους είχαν ανάγκη. Κι ας μην ήταν αυτοί οι πλησίον Πακιστανοί και μουσουλμάνοι, αλλά Έλληνες και χριστιανοί∙ και ας έχουν ταπεινώσει οι Έλληνες τους Πακιστανούς με κάθε δυνατό τρόπο, δεκαπέντε χρόνια τώρα∙ και ας φωνάζουν οι υπουργοί των Ελλήνων ότι οι Πακιστανοί είναι εγκληματίες και γεμάτοι αρρώστιες. Για τους δύο καλούς χριστιανούς, που ήταν όμως μουσουλμάνοι, όλα αυτά τα «και ας» για τα οποία έγινε λόγος, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Αυτό που είχε σημασία ήταν το «αμέσως» για τη σωτηρία των δύο γερόντων, των δύο πλησίον.<br />
<br />
Προφανώς, οι δύο Πακιστανοί δεν ακολούθησαν την αλληλουχία των σκέψεων που οδηγεί στο επιβληθεί το ηθικό καθήκον στους εύλογους ανθρώπους δισταγμούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις ούτε σκέφτεσαι, ούτε ανακαλείς αυτά που έχεις διαβάσει. Πράττεις με ενστικτώδη τρόπο τα αυτονόητα σου, αυτά που σ’ έμαθαν από πολύ μικρό οι γονείς σου, σε μια μακρινή ή σε τούτη εδώ την κοντινή πατρίδα. Και προφανώς αυτό που είχαν μάθει οι δυο μετανάστες από πολύ μικροί, ήταν ότι πρέπει να βοηθάνε τον πλησίον που βρίσκεται σε ανάγκη. Έτσι φαίνεται να τους τα είχαν πει οι δικοί τους. Δεν είχε βρεθεί δηλαδή κανείς «μεγάλος» να τους διδάξει από μικρά παιδιά ότι πρέπει να κοιτάνε τη δουλειά τους και να μην μπλέκονται, ότι η ζωή είναι πόλεμος όλων εναντίον όλων.<br />
<br />
Αγάπα τον πλησίον σου. Στην πόλη μας δεν έχουμε τζαμιά για να προσευχηθούν για τις ψυχές τους όσοι τους είχαν συναντήσει στη ζωή. Ούτε νεκροταφείο για να τους βάλουμε κατά πώς πρέπει και θα το ήθελαν κι οι ίδιοι. Γι’ αυτό σκέφτομαι τη Μεγάλη Παρασκευή που θα πάω στη δικιά μας την εκκλησία, να τους ανάψω ένα κεράκι και να ζητήσω από τον Κύριο, όταν έρθει στα πράγματα, να μην ξεχάσει τους δύο Πακιστανούς που θυσίασαν τη ζωή τους για να σώσουν τους δύο Έλληνες γερόντους. Μπορεί εγώ να είμαι άθεος και αυτοί οι δύο να ήταν μουσουλμάνοι, αλλά Κύριε μου σε μια χώρα που όλοι Σε επικαλούνται και κανείς δεν Σε φοβάται, αυτοί οι δύο αλλόθρησκοι, ξένοι και «λαθραίοι», έκαναν πράξη τη διδασκαλία Σου. Να τους θυμηθείς λοιπόν όταν έρθεις στα πράγματα. Δεν τους χρειάζονται βουνά από πιλάφια, ποτάμια από μέλι και χίλιες παρθένες να τους αγαπάνε. Τους αρκεί ένα μέρος να μην τους κυνηγάνε και να τους φωνάζουν με τ’ όνομα τους.<br />
<br />
To κείμενο είναι του Γιάννη Αλμπάνη, απο <a href="http://yalmpanis.wordpress.com/2012/04/08/%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%bf%cf%85/">εδώ</a> <br />
Το γεγονός στο οποίο αναφερεται <a href="http://www.tovima.gr/society/article/?aid=452269">εδώ</a>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-66143439147613442422012-04-04T00:52:00.003+03:002012-04-04T01:07:08.805+03:00καλή ακρόασηTι χαρα να ανακαλύπτεις κάτι ωραίο, κάτι δυνατό, να ακούς για πρώτη φορά ένα τραγούδι, μια φωνή που τραγουδα, δεν καταλαβαίνεις τι λεει κι όμως νιώθεις τα μάτια σου να βουρκώνουν. Δεν καταλαβαίνεις αλλα αισθάνεσαι.<br />
Έτσι, λίγες ώρες πριν ακουσα, χαρη στον ανηψιό μου που μου έστειλε ενα βίντεο όπως κανει καποιες φορες, δυο τραγουδίστριες απο το Ιραν, κουρδικής μαλλον καταγωγής, τις Marjan και Mahsa Vahdat.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/8J-BeVdoa3g" width="420"></iframe>
<br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/whmfUPPMCXU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br />
<br />
Και αμεσως μετα, καθώς συχνα στο ίντερνετ το ένα σε πηγαίνει στο άλλο, άκουσα την μία απο τις δυο αδελφες, την Mahsa μαζί με τον αμερικανό μουσικό Mighty Sam McClain να τραγουδουν αυτό<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/vN7f-KhbwGw" width="420"></iframe><br />
<br />
Και σαν να πατας πανω σε πετρες στο ποτάμι το επόμενο βήμα με πήγε εδώ<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/HFRpfrymrcc" width="420"></iframe><br />
<br />
Το σωστό μαλλον θα ήταν να σας γραψω πολλά στοιχεία για τους καλλιτέχνες, αλλά αν περίμενα να μαζεψω, να συνταξω και να γραψω όλα αυτα τα στοιχεία θα αργούσα μια-δυο μέρες. Όμως εγώ ήθελα, αν το θελετε κι εσείς, να μοιραστώ μαζί σας αμέσως τη χαρά μου, αυτό που με άρπαξε απο το πρώτο-πρώτο άκουσμα. Και είπα, ας ακούσουμε μαζί και μετα σας υπόσχομαι θα ερθουν και τα λόγια και τα στοιχεία κι όλα. Όλα θα τα ψάξω, κι όλα θα τα γράψω. Μετά. Το τραγούδι, τα τραγούδια πρώτα.<br />
Καλή ακρόαση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjIHHSz6wCJJ_AAvdFWcSY-0PRd9Ao3B5gK9ixmWeBuAg2s0jhUtKiQL1fdPeLFArbIZIILiMs5dhhB0lhiQ0Ojv7z_CK-Stf9tn2Tqo1paB2Y9xw494uVjCBCv14nBpP0YEycZuqFGMM/s1600/masha+vadhat-mighty+sam+McClain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjIHHSz6wCJJ_AAvdFWcSY-0PRd9Ao3B5gK9ixmWeBuAg2s0jhUtKiQL1fdPeLFArbIZIILiMs5dhhB0lhiQ0Ojv7z_CK-Stf9tn2Tqo1paB2Y9xw494uVjCBCv14nBpP0YEycZuqFGMM/s320/masha+vadhat-mighty+sam+McClain.jpg" width="320" /></a></div>
<br />καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-16223625526076061262012-03-26T21:30:00.002+03:002012-03-30T12:55:26.065+03:00ένα, δύο, τρία, τεσσερα ποιήματα, λόγια, τραγούδια<span style="font-family: inherit;">Ένα, δύο, τρία, τέσσερα ποιήματα, λόγια, τραγούδια, εικόνες απο εδώ και απο εκεί σταλμένα</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">Διαβαζα χθες σε ενα δημοσίευμα που αναφερονταν στον θανατο του Αντόνιο Ταμπούκι ( 23 Σεπτεμβρίου 1943- 25 Μαρτίου 2012) πως ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα σταθηκε η αφορμή να συναντηθεί με το έργο του και στη συνεχεια να γίνει ενας από τους πρώτους μελετητές του Πεσσόα και μεταφραστής του στα ιταλικά. Και να γίνει η Πορτογαλία η δεύτερη πατρίδα του.<br />Η αρχή, ένα ποίημα. <br /><br />"Το καπνοπωλείο"<br /><br />Το ποίημα ξεκινάει έτσι</span></span><span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">"Δεν είμαι τίποτα.<br />Ποτέ δεν θα ’μαι τίποτα.<br />Δεν μπορώ να θέλω να’ μαι τίποτα.<br />Πέρα απ’ αυτό, έχω μέσα μου τα όνειρα του κόσμου όλου.</span><br />
<br />Παράθυρα της κάμαράς μου,<br />μιας κάμαρας, στα εκατομμύρια του κόσμου, που κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι<br />(κι αν την ήξεραν, τι θα ήξεραν;)<br />που βλέπει στο μυστήριο ενός δρόμου γεμάτου περαστικούς.<br /><br />Σ’ ένα δρόμο απροσπέλαστο για όλες μου τις σκέψεις.<br />Πραγματικό, απίθανα πραγματικό, βέβαια, αβέβαια βέβαιο.<br />Με το μυστήριο των πραγμάτων κάτω από τις πέτρες και τα όντα,<br />με τον θάνατο που υγραίνει τους τοίχους και ασπρίζει τα μαλλιά των ανθρώπων.<br />Με το Πεπρωμένο που σέρνει την άμαξα των πάντων, μέσα από το δρόμο του τίποτα.<br /><br />Σήμερα είμαι ηττημένος, λες και γνώρισα την αλήθεια.<br />Σήμερα είμαι διαυγής, λες και πρόκειται να πεθάνω.<br />Λες και η επαφή μου με τα πράγματα δεν ήταν μεγαλύτερη<br />απ’ το να πω ένα αντίο, αυτό το σπίτι κι αυτή η γωνιά του δρόμου να γίνονται<br />μια σειρά από βαγόνια, που αναχωρούν στο άκουσμα μιας σφυρίχτρας<br />που αντηχεί μέσα απ’ το κεφάλι μου,<br />και ένα τίναγμα των νεύρων κι ένα ράγισμα των οστών καθώς πηγαίνουν.<br /><br />Σήμερα είμαι συγχυσμένος, σαν κάποιος που αναρωτήθηκε, ανακάλυψε και ξέχασε.<br />Σήμερα είμαι διχασμένος ανάμεσα στην πίστη μου,<br />στην εξωτερική πραγματικότητα του Καπνοπωλείου στην άλλη άκρη του δρόμου<br />και στην εσωτερική αλήθεια του αισθήματός μου, πως όλα δεν είναι παρά ένα όνειρο.<br /><br />Απέτυχα σε όλα.<br />Μη έχοντας κανέναν σκοπό, ίσως πράγματι όλα να ήταν ένα τίποτα.<br />Γνωρίζοντας τι έχω,<br />γλίστρησα από το παράθυρο στο πίσω μέρος του σπιτιού,<br />κι ύστερα ξεχύθηκα στον κάμπο με προσδοκίες μεγάλες,<br />αλλά δεν βρήκα παρά δέντρα και χόρτα,<br />κι όταν υπήρχαν άνθρωποι δεν ήταν παρά ίδιοι μ’ όλους τους άλλους.<br />Απομακρύνομαι μ’ ένα βήμα απ’ το παράθυρο και κάθομαι στην καρέκλα. Τι πρέπει να σκεφτώ τώρα;<br /><br />Πώς να ξέρω ποιος θα γίνω, εγώ που δεν γνωρίζω ποιος είμαι;<br />Να γίνω αυτός που πιστεύω πως είμαι; Αλλά πιστεύω τόσα πράγματα!<br />Κι υπάρχουν τόσοι που νομίζουν πως είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα – δεν γίνεται!<br />Ιδιοφυής; Αυτή τη στιγμή,<br />εκατό χιλιάδες εγκέφαλοι ονειρεύονται πως είναι ιδιοφυείς, όπως κι εγώ,<br />κι η ιστορία δεν θα καταγράψει, ποιος ξέρει; ούτε έναν,<br />και τίποτα παρά κοπριά δεν θα απομείνει από τις μελλοντικές τους επιτυχίες.<br /><br />Όχι, δεν πιστεύω σ’ εμένα.<br />Σε κάθε τρελοκομείο, υπάρχουν διαταραγμένοι τρελοί με τόσες πολλές βεβαιότητες!<br />Εγώ, που δεν έχω καμία βεβαιότητα, είμαι περισσότερο ή λιγότερο εχέφρων;<br />Όχι, ούτε καν σ’ εμένα.<br />Σε πόσες σοφίτες και μη-σοφίτες στον κόσμο,<br />δεν υπάρχουν αιθεροβάμονες της ευφυίας;<br />Πόσες εμπνεύσεις υψηλές και ευγενείς και διαυγείς <br />– ναι, αληθινά υψηλές, ευγενείς και διαυγείς –<br />και, ποιος ξέρει, ίσως εφικτές,<br />δεν θα αντικρίσουν ποτέ το φως του αληθινού ήλιου, μήτε θα ακουστούν από ανθρώπινα αυτιά; <br />...."<br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">η συνέχεια εδώ όπου διαβασα όλο το ποίημα:</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://pteroen.wordpress.com/category/%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%B1-pessoa-fernando/" rel="nofollow nofollow" style="background-color: white; cursor: pointer; line-height: 17px; text-align: left; text-decoration: none;" target="_blank">http://pteroen.wordpress.com/category/%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%B1-pessoa-fernando/</a></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://pteroen.wordpress.com/category/%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%B1-pessoa-fernando/" rel="nofollow nofollow" style="background-color: white; cursor: pointer; line-height: 17px; text-align: left; text-decoration: none;" target="_blank">/</a> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/NkTQAFmAKvQ" width="420"></iframe></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Έψαχνα ένα τραγούδι της Lila Downs προχθές. Κι έπεσα πανω σε αυτό. Ένα βίντεο με ένα ποίημα του Τασου Λειβαδίτη και το τραγούδι <span style="background-color: white; line-height: 19px; text-align: left;">La Llorona (Λα Γιορόνα)</span> με την φωνη της μεξικάνας Λίλα Ντάουνς. Το έγραψα κι αλλού. Αληθινά το πιστεύω. <span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">Σκληρό ποίημα. Όσο κι αν εχεις αγαπήσει, όσο κι αν εχεις προδοθεί, όχι, τετοιες καταρες δε λες, αλλα αυτός που έκανε το βίντεο είναι μάγκας. Το συγκεκριμένο τραγούδι ταιριαζει απίστευτα με αυτό το ποίημα του Λειβαδίτη. La Llorona, είναι ενα γυναικείο πρόσωπο στη μυθολογία των Αζτέκων, η όμορφη Μαρία, μια γυναίκα που προδομένη και ατιμωμενη απο τον άντρα που αγαπησε και για χαρη του θυσίασε την ανεξάρτητη περηφάνια της κι εκείνος την ξε-αγαπησε τόσο απλά, τόσο ξεδιάντροπα, θυμίζοντας σε οικείους μας μύθους τη Μήδεια, τρελαίνεται</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 20px; text-align: left;"> και πνίγει τα παιδιά της για να πέσει κι αυτή στα νερα του ποταμού, αμέσως αφού συνειδητοποιήσει τι έκανε, και να πνιγεί μαζί τους. Ο μύθος της ασπροντυμένης Μαρίας που τις νύχτες ψάχνει τα παιδιά της είναι από τους πιο γνωστους, αιώνες τωρα στο Μεξικό και το τραγούδι μαλλον απο τα πιο αγαπημένα της Lila Downs, καθώς το εχει ερμηνευσει πολλές φορες, σε αρκετους δίσκους της και νομίζω σχεδόν σε όλες τις συναυλίες της.</span></span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; font-family: inherit; line-height: 20px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 20px; text-align: left;"><br /></span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="243" src="http://www.youtube.com/embed/en0_bRuqDr4" width="420"></iframe></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Τρεις μέρες μετα την παγκόσμια μέρα ποίησης, εναν ποιητή πεθύμησα και άνοιξα παλι το βιβλίο του. "Ο δύσκολος θάνατος". Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου. Εκδ. Εγνατία, 1978.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Ήτανε το Σάββατο που μας πέρασε. Όχι, ούτε θλιμμένη ήμουν, ούτε τίποτα. Δ<span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">εν είχα (μόνο) δάκρυα, στ'ορκίζομαι, είχα όση χαρα τόση κι η λύπη όπως όλοι οι άνθρωποι, έξω ήταν χαρα θεού, βροχή ούτε μια σταλα, ουρανός να τον κοιτας και να ζαλίζεσαι, εμενα γιατί απο το πρωί αυτό το ποίημα μου είχε καρφωθεί στο μυαλό;</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">"Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές και με φώτα</span><br style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">να θυμάσαι, κάνει κρύο σ' αυτό τον παράξενο κόσμο</span><br style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα</span><br style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου"</span><br style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px; text-align: left;">Μπορεί να είναι που σ'αυτό τον παραξενο κόσμο, διαβασα και ακουσα τόσα ποιήματα πριν τρεις μερες και πεθύμησα εναν ωραίο ποιητή.</span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="line-height: 19px;">Την ίδια μέρα το απόγευμα ο σελιδοδείκτης στην "Επικίνδυνη ηλικία"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">"Πάντοτε δυσπιστούσα για την άνοιξη. Αυτή η ακαθόριστη αίσθηση</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">στις ανθισμένες βραγιές κι' ένα ρίγος λεπτό</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">κι' οι φωνές των παιδιών στο γήπεδο όταν το απόγευμα διυλίζει</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;"> το φως</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">κι' οι φίλοι μου να περιμένουν το καλοκαίρι, τι κι' αν γινόταν</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;"> αργότερα</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">μια θάλασσα μεσημεριού με ξέθωρον ήλιο</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">πετράδι δουλεμένο να φεγγει στη νύχτα. Πόλη μου αγαπημένη</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 20px;">πολύβουη μα ερημική, πολύκοσμη μα απρόσιτη βιτρίνα<br /> νεωτερισμών<br />ψευτίζοντας τη ζωή μας.<br /> Αυτή η θηλυκιά εποχή<br />στιφή, παράξενη σα γριά, με τις εύκολες συζητήσεις<br />την πολλή συνάφεια, τη λιγοστή κατανόηση, την απέραντη<br /> μοναξιά<br />κι΄ο εφιάλτης πως κάποτε θα ξυπνήσουμε μη έχοντας τίποτα<br /> να πούμε<br />ανάμεσα στα βήματα αυτά, πηγαίνουν και πάλι ξαναρχονται<br />κι' ύστερα σβήνουν στο διάδρομο˙ ανάβουνε το φως της σκάλας<br />μα δεν ακούγεται κανείς"<br /><br />Αμα μου κάνετε μια χάρη διαβαστε το δυνατα. Αν το ακούτε είναι αλλιώς νομίζω.</span> </span><span style="color: #333333; font-family: "lucida grande", tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="line-height: 19px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
Να σας αφήσω με μια όμορφη ανοιξιάτικη εικόνα;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzscMythBI6AR6r3lm-KN9yZmIsBgMORlGBxI2Wq4vWwrqvgw36rp6LxTXGseDp7jFWmBr5fq_aPvzpkjEexhhoenhqRs8O_y6nYmeto_5o1DuMYz2HYLV0aWPfahedHA1jcC2-xeTL3Q/s1600/%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzscMythBI6AR6r3lm-KN9yZmIsBgMORlGBxI2Wq4vWwrqvgw36rp6LxTXGseDp7jFWmBr5fq_aPvzpkjEexhhoenhqRs8O_y6nYmeto_5o1DuMYz2HYLV0aWPfahedHA1jcC2-xeTL3Q/s320/%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">και ενα ωραίο, παντός καιρού, τραγούδι;</span></div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/XzAmLUuKhQU" width="420"></iframe><br />
<br />
<br />
<br />
χρήσιμες συνδέσεις για όλα τα παραπάνω<br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Tabucchi">http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Tabucchi</a> </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa">http://en.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa</a> </span><br />
<span style="font-family: inherit;">και στα <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%A0%CE%B5%CF%83%CF%83%CF%8C%CE%B1">ελληνικά</a></span><br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Lila_Downs"><span style="font-family: inherit;">http://en.wikipedia.org/wiki/Lila_Downs</span></a><br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Alfredo_Jim%C3%A9nez">http://en.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Alfredo_Jim%C3%A9nez</a></span><br />
<span style="color: blue; font-family: inherit;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/La_Llorona" id="yui_3_2_0_1_1332780731792237" rel="nofollow" style="background-color: white; outline-width: 0px;" target="_blank">http://en.wikipedia.org/wiki/La_Llorona</a><span style="background-color: white;"> </span> </span><br />
<span style="color: blue; font-family: inherit;"><a href="http://alexisaslanoglou.wordpress.com/%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/">http://alexisaslanoglou.wordpress.com/%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/</a> </span>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-42289372177367058042012-03-19T21:02:00.004+02:002012-03-20T12:16:57.901+02:00όμορφη και παράξενη πατρίδα...τόσο όμορφη...<span style="font-family: inherit;">Είδα αυτό το βίντεο σήμερα. </span>Η Ελλάδα από ψηλά<br />
<span style="font-family: inherit;">Πόση ομορφια. Σου κόβει την ανάσα...</span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="243" src="http://www.youtube.com/embed/39AIK-WIWAs" width="420"></iframe><span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<br /><br />Κάποια από τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:<br />Όλυμπος, Αθήνα - Ακρόπολη, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου, Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια), Φιλώτι - Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Καλδέρα Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (λιμάνι Οίας), Οία - Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος, Οία, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Ακρόπολη Λίνδου - Ρόδος, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησος όρους Άθως, Άγιο Όρος, Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Aγία Τριάδα Βροντούς στον Ολυμπο, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Ποντικονήσι - Κέρκυρα, Ο Θόλος της Αθηνάς Προναίας - Δελφοί, Αθήνα, Ξωκλήσι στην Αττική μάλλον, και θάλασσα.. <br /><br /><br />Τα μουσικά θέματα στο βίντεο αυτό είναι από:<br />1. Βαγγέλης Παπαθανασίου - Part 7 - El Greco (2007) soundtrack<br />2. Σταύρος Ξαρχάκος - Στην ταβέρνα του Φαρέα - Λόλα, 1964, soundtrack<br />3. Γιάννης Μαρκόπουλος - Χρώματα και Αρώματα.<br />Στο Σαντούρι ο Αριστείδης Μόσχος.<br />Από το cd "Ο Αριστείδης Μόσχος παίζει Γιάννη Μαρκόπουλο", 1995<br />4. Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το Αίνιγμα του Σύμπαντος - Από το cd "Μεγάλοι Έλληνες", 2009<br />5. Σταύρος Ξαρχάκος - Φεύγα, φεύγα παλικαρά μου - Λόλα, 1964, soundtrack<br />6. Κυριάκος Καλαϊτζίδης - Διάφανη Βροχή - Από το cd "Εξορία", 2005 <span style="font-family: inherit;">Τα πλανα γυρίστηκαν το 2003. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Όλα τα στοιχεία είναι <a href="http://www.youtube.com/watch?v=39AIK-WIWAs&feature=plcp&context=C45fef6eVDvjVQa1PpcFOG0yCx6q1U2omwc-DXDOB1VxCPXke5IAU%3D">εδώ</a></span>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-25369417519725287502012-03-12T15:59:00.000+02:002012-03-12T15:59:32.239+02:00Το τελευταίο αντίο στη Δόμνα Σαμίου<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Y5R-vWTXCdE" width="420"></iframe>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">Σήμερα στην εκπομπή αποχαιρετώντας την Δόμνα Σαμίου που πέθανε προχθες το βράδυ, μίλησαν μουσικοί και τραγουδιστες, συνεργατες της. Ήταν ο <a href="http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.partners&id=420">Σωκράτης Σινόπουλος</a>, ο <a href="http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.partners&id=320">Νίκος Οικονομίδης</a>, ο <a href="http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.partners&id=322">Νίκος Φιλιππίδης</a>, ο <a href="http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.partners&id=286">Μιχάλης Ζάμπας</a> και η <a href="http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.partners&id=198">Κατερίνα Παπαδοπούλου</a>. Μοιραστηκαν μαζί μας στιγμές από την συνεργασία τους μαζί της, λόγια και στιγμιότυπα μιας ζωής γεματης παθος για το δημοτικό τραγούδι και την παραδοσιακή μουσική. Μιας ζωής γεμάτης ζωή και έργο. Μακάρι να ζήσουμε όλοι μας μια τετοια ζωή.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/9H5uj0vjbK4" width="420"></iframe> </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"> Κατα τη διάρκεια της εκπομπής η Κατερίνα Τζωρίδου που άκουγε από την Ολλανδία όπου ζει και εργαζεται εγραψε στην <a href="https://www.facebook.com/groups/9087768582/">ομάδα του 958 στο facebook </a>για την Δόμνα Σαμίου:</span><br />
<span style="font-family: inherit;">"<span style="background-color: white;">Τη θεωρώ τη μεγάλη
γιαγιά όλων μας (όχι ηλικιακά, αλλά για τη σοφία και τη γλυκύτητά της), που
έφερε κοντά στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι ακόμα και ανθρώπους που δεν
ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα γι' αυτό. </span></span><br />
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;">Η ξεχωριστή φωνή της, το ανεπιτήδευτο στιλ της
και το ανοιχτό μυαλό της θα είναι μαζί μας για πάντα, αυτό όμως δε διώχνει τη
συγκίνηση για το ότι έφυγε από τη ζωή. Η πορεία της, της ανακάλυψης και της
διάσωσης των τραγουδιών της ελληνικής παράδοσης είναι τουλάχιστον
αξιοθαύμαστη. </span><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; line-height: 115%;">Θα τη
θυμόμαστε πάντα με πολλή, πολλή αγάπη</span><span style="line-height: 115%;">"</span></span><br />
<div>
<span style="font-family: inherit;">Νομίζω πως τα λόγια της εκφραζουν πολλούς μας.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"> </span>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/keMX-X2EJQg" width="420"></iframe>
<br />
<br />
Μετα την εκπομπή διαβαζοντας ενα e mail που μου έστειλε η Κατερίνα Μαλάμη γνώρισα το ιστολόγιο μιας δασκαλας μουσικής στο 1ο δημοτικό σχολείο Σκύδρας. Η Σκύδρα είναι ο τόπος μου αλλα την εκπαιδευτικό, ονομαζεται Καλλιόπη - Χριστίνα Κουκουλέτσου, την γνώρισα, τυχαία και χάρη στην Κατερίνα, μεσω του ιστολογίου της και διαβαζοντάς το, χαρηκα πολύ για αυτήν την έστω διαδικτυακή γνωριμία.<br />
Το σημαντικό είναι πως μετα το θανατο της Δόμνας Σαμίου αρκετοί θα γράψουν και ίσως μετα δεν θα ασχοληθουν δυστυχώς ποτε ξανα με το εργο της, όμως η συγκεκριμένη δασκαλα μουσικής, κι αυτό φαίνεται και στο ιστολόγιό της εκτιμά το έργο της Δόμνας Σαμίου και το χρησιμοποιεί ουσιαστικά ως εργαλείο στη δουλειά της στο σχολείο. Πραξεις, όχι λόγια. Κι αυτό είναι σπουδαίο. Η τελευταία της αναρτηση εχει τίτλο "το τελευταίο αντίο στη Δόμνα Σαμίου" (από εκεί και ο τίτλος της δικής μου αναρτησης) και ξεκινά έτσι:<br />
<br />
<span style="font-family: inherit;">"<span style="background-color: #ded5ba; color: #333333; line-height: 18px;">Αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας της μουσικής από την πρώτη τάξη του δημοτικού έως και την τελευταία ήταν και είναι η επαφή των παιδιών με την ελληνική μουσική παράδοση. Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια, τα ελληνικά λαϊκά μουσικά όργανα καθώς επίσης και τα ελληνικά μουσικά έθιμα. Η ακρόαση, η εκμάθηση και η ερμηνεία των δημοτικών μας τραγουδιών βοηθά τα παιδιά στην εξοικείωση τους με τους ιδιωματισμούς της ελληνικής γλώσσας και τα φέρνει κοντά με την ιστορία αλλά και την γεωγραφία της περιοχής από την οποία προέρχεται ένα τραγούδι.</span></span><br />
<br />
<div style="background-color: #ded5ba; color: #333333; line-height: 18px; margin-bottom: 20px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Για να κατανοήσουν καλύτερα αλλά και για να μάθουν ευκολότερα οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης τι είναι τα δημοτικά<a href="http://blogs.sch.gr/koukoule/files/2012/03/images.jpg" style="color: #3b5a4a; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><img alt="" class="alignright size-thumbnail wp-image-161" height="150" src="http://blogs.sch.gr/koukoule/files/2012/03/images-150x150.jpg" style="border-bottom-style: none; border-color: initial; border-image: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; float: right; margin-bottom: 2px; margin-left: 7px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; max-width: 100%; padding-bottom: 4px; padding-left: 4px; padding-right: 4px; padding-top: 4px;" width="150" /></a>τραγούδια ξεκίνησα πριν δύο εβδομάδες να τους δείχνω ένα μισάωρο βίντεο που συνοδεύει την έκδοση του ψηφιακού δίσκου της<strong style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">Δόμνας Σαμίου</strong> <strong style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><em style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">Ο κυρ – Βοριάς… και άλλα τραγούδια για παιδιά</em></strong>. Ο ψηφιακός αυτό δίσκος (που κυκλοφόρησε το 2007) περιλαμβάνει μια συλλογή εύκολων δημοτικών τραγουδιών που δημιούργησε η ίδια η Δόμνα Σαμίου για να τα διδάξει στα παιδιά, όπως θα έκανε η γιαγιά τους και να τα φέρει σε επαφή με την ελληνική μουσική κληρονομιά. Την παιδική χορωδία που συμμετέχει στον δίσκο αποτελούν μαθητές από το δημοτικό σχολείο της γειτονιάς της στη Νέα Σμύρνη των οποίων την διδασκαλία ανέλαβε η ίδια.</span></div>
<div style="background-color: #ded5ba; color: #333333; line-height: 18px; margin-bottom: 20px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<span style="font-family: inherit;">Παρακολουθώντας το σύντομο όσο και περιεκτικό αυτό ντοκιμαντέρ τα παιδιά είδαν ποιο ήταν το έργο ζωής της Δόμνας Σαμίου. Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα ηχογράφησε και κατέγραψε δημοτικά τραγούδια που έφτασαν ως τις μέρες μας με την προφορική παράδοση. Τα διέσωσε αλλά και τα διέδωσε, τα δίδαξε, τα ερμήνευσε, τους έδωσε ξανά την θέση που είχαν και έχουν στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων. Όμως η Δόμνα Σαμίου χθες βράδυ έφυγε από κοντά μας… Ο ελληνικός μουσικός πολιτισμός είναι φτωχότερος από χθες. Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης θα παρακολουθήσουν την ερχόμενη Παρασκευή το τρίτο και τελευταίο μέρος του ντοκιμαντέρ ξέροντας πως η φωνή της Δόμνας Σαμίου σίγασε αλλά το έργο της συνεχίζεται.</span></div>
<br />
όλη η αναρτηση <a href="http://blogs.sch.gr/koukoule/2012/03/11/%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85/">εδώ</a><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;">Να και το "θα σπασω κούπες" που μας έλεγε σημερα στην εκπομπή ο Νίκος Οικονομίδης πως λέει υποδειγματικά ("σωστα" ήταν ακριβώς η λεξη που χρησιμοποίησε) η Δόμνα Σαμίου:</span><br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/hYg6PBFfMBk" width="420"></iframe>
<br />
<br />
<br />
Ιστοσελίδα του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου: <a href="http://www.domnasamiou.gr/">http://www.domnasamiou.gr</a><br />
<br />
Απο το αρχείο της ΕΡΤ ντοκυμαντερ όπου η Δόμνα Σαμίου μιλά για τη ζωή της: <a href="http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000008278&tsz=0&autostart=0">Η ιστορία των χρόνων μου, Δόμνα Σαμίου</a><br />
<br class="Apple-interchange-newline" />καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-18188440686772054602012-03-10T20:53:00.002+02:002012-03-10T20:53:37.072+02:00ήσουν μια βρύση τ' ουρανού κι ήμουν μια στάλα<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">Απο τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια. Για πάντα. </span><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">Για τα τρελά και μεγάλα όνειρα που θα κανουμε μέρες και νύχτες, ελπίζω, κι ας λενε άλλα τα κρυφα και φανερα χαρτιά, οι καιροί κι οι μπόρες.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/OSGfK1p233M" width="420"></iframe>
</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit; line-height: 15px;"><br /></span></div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">"Είσουν μια βρύση τ'ουρανού"</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 16px; text-align: left;">[Τραγούδι απο τον κύκλο τραγουδιών "Σκοτεινή Μητέρα" (Έργο 45, 1985-86)]</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Στιχοι: Νίκος Γκατσος</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, στο πιάνο και ερμηνεύει ο ίδιος. Δίσκος: </span><span style="background-color: white; line-height: 16px; text-align: left;">"Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ." 1999, ΣΕΙΡΙΟΣ</span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit; line-height: 16px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit; line-height: 14px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrlJilpsK8XpJUrXedy79Ha2c7flV7xL-BoEUciDMZXbor0TRIISgrpZ_Dip0rUHUC4RnYschBXkBy8NwETTFk8tgWnQfDdpwt6Sxvmf-FwFTWC3MMNbRdEypi7WxrnWBWVEQHIfvXyY8/s1600/2000+MX.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrlJilpsK8XpJUrXedy79Ha2c7flV7xL-BoEUciDMZXbor0TRIISgrpZ_Dip0rUHUC4RnYschBXkBy8NwETTFk8tgWnQfDdpwt6Sxvmf-FwFTWC3MMNbRdEypi7WxrnWBWVEQHIfvXyY8/s1600/2000+MX.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit; line-height: 15px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 15px; text-align: left;">Πρωτη ερμηνεία: Μαρία Φαραντουρη, δίσκος:"Σκοτεινή Μητέρα" 1986, MINOS EMI - ΣΕΙΡΙΟΣ</span>
</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 15px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 15px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/LMQqNkh6XXg" width="420"></iframe>
</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Όταν την πόρτα μου χτυπήσεις κάποια μέρα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μετανιωμένη (τα παγωμένα) θα κατέβω τα σκαλιά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">να θυμηθούμε λίγο λίγο τα παλιά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">που γίναν στάχτη και καπνός μες στον αγέρα. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Όλα χαθήκαν κι η ζωή μας πήγε στράφι </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μας βρήκαν μπόρες μες στου κόσμου την ψευτιά (τη νυχτιά)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">ποιος ξέρει η μοίρα στα κρυφά της τα χαρτιά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">τι άλλη απόφαση για μας τους δυο να γράφει</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Είσουν (Ήσουν) μια βρύση τ' ουρανού κι ήμουν μια στάλα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">πικρή μου αγάπη στον απάνω μαχαλά (στα μπαλκόνια τα ψηλά)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα πολλά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα μεγάλα </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα τρελά </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">μέρα και νύχτα κάναμ' όνειρα μεγάλα</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span style="line-height: 17px;">(σε παρενθεση είναι η γραφή των στίχων όπως ακούστηκαν στην ηχογράφηση του δίσκου "Σκοτεινή Μητέρα" </span><span style="line-height: 17px;"> και υπαρχουν στο βιβλίο "Νίκος Γκάτσος /Όλα τα τραγούδια", εκδ. Πατάκη </span></span><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">- και στις δυο </span><span style="background-color: white; line-height: 16px; text-align: left;">δισκογραφικές</span><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;"> εκδόσεις η ορθογραφία του ρήματος είναι "είσουν", στο βιβλίο μεταφερεται η μεταγενεστερη ορθογραφική μορφη "ήσουν")</span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7_Wd0K8XZOuvJS3j73zakodRt-xxP4tc0EpSBMm0QJXUxqMFIgTBpkvf2wZj6Wfv-WemDjQDPIHsGDvlW5vzewW_048_w59_l0syMxKbsWuFeD5CLC82RLxHOj1dMdl-XHe78tmLjE_o/s1600/skotini+mitera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7_Wd0K8XZOuvJS3j73zakodRt-xxP4tc0EpSBMm0QJXUxqMFIgTBpkvf2wZj6Wfv-WemDjQDPIHsGDvlW5vzewW_048_w59_l0syMxKbsWuFeD5CLC82RLxHOj1dMdl-XHe78tmLjE_o/s1600/skotini+mitera.jpg" /></span></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;">Από την ιστοσελίδα του ΣΕΙΡΙΟΥ στοιχεία για τους δίσκους</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="line-height: 16px;">"Σκοτεινή Μητέρα": </span><a href="http://www.sirius.gr/diskography/album_details.asp?AlbumID=139">http://www.sirius.gr/diskography/album_details.asp?AlbumID=139</a></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">"Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ.": </span><a href="http://www.sirius.gr/onlineorders/album_details.asp?AlbumID=275">http://www.sirius.gr/onlineorders/album_details.asp?AlbumID=275</a></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-69990236205508557362012-03-09T00:29:00.001+02:002012-03-09T21:43:59.810+02:00Στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, ξανάΈτσι είναι η Θεσσαλονίκη τις τελευταίες μέρες. Βροχερή, γκρίζα. Νάταν μόνο αυτό και μόνο σε αυτήν θα μου θα μου πεις...<br />
<br />
Η φωτογραφία είναι του Ανδρέα Ζερβα, <a href="http://www.andzer.gr/">http://www.andzer.gr/</a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0rgHtM0FViTmQh3_Eej5l8auQ3oyr1joNYJRwsgki4TNihIqfAJBoMzB89hnZSRXbkes0neIZBqgGCdgax4rD2TC1fp1JBj30N9j-6qqBYQQdAsGt5bX5j69WyJQ5QNNKYXk9qf6PaPY/s1600/430232_10150602240994192_525789191_8598706_11910373_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0rgHtM0FViTmQh3_Eej5l8auQ3oyr1joNYJRwsgki4TNihIqfAJBoMzB89hnZSRXbkes0neIZBqgGCdgax4rD2TC1fp1JBj30N9j-6qqBYQQdAsGt5bX5j69WyJQ5QNNKYXk9qf6PaPY/s320/430232_10150602240994192_525789191_8598706_11910373_n.jpg" width="320" yda="true" /></a></div>
<br />
<br />
Αυτήν την Κυριακή στις 10.30 το πρωί, βρεχει ή όχι, <span style="color: black;">ακροατές και φίλοι της εκπομπής θα καλημεροεξορμήσουμε, θα επισκεφτούμε και θα ξεναγηθούμε στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, στην τρέχουσα έκθεση «Βυζάντιο και Άραβες» από τον επιμελητή της, αρχαιολόγο, Σταμάτη Χονδρογιάννη.</span><br />
<span style="color: black;">Είναι η δευτερη φορα που επισκεπτόμαστε την έκθεση και δεν θα ειναι μαλλον η τελευταία. Πολύ γρηγορα συμπληρώθηκε η λίστα συμμετοχών και καθώς υπαρχει ήδη μια πολύ μεγάλη λίστα αναμονής κατα πασα πιθανότητα και την επομενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί μία ακόμη ξενάγηση.</span><br />
<span style="color: black;">Θα το ξέρω σίγουρα και θα τα πούμε στο ραδιόφωνο την Δευτέρα.</span><br />
<span style="color: black;"><br /></span><br />
Έκθεση "Βυζαντιο και Άραβες", λίγα στοιχεία<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black;">Δυο όμοροι κόσμοι, ο βυζαντινός κι ο αραβικός, άλλοτε σε σύγκρουση κι άλλοτε σε ειρηνική συνύπαρξη στο πέρασμα πολλών αιώνων με πολύπλευρες αλληλοεπιδράσεις, είναι το θέμα της έκθεσης η οποία αφορά στην περίοδο από τον 7ο μ.Χ. αιώνα με την εμφάνιση του Ισλάμ έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black;">Στη θεματική διάρθρωση της έκθεσης, μαζί με πλούσιο εποπτικό υλικό, εντάσσονται 104 έργα, όπως εικόνες, χειρόγραφα, κοσμήματα, νομίσματα, κεραμικά και γλυπτά, που χρονολογούνται από τον 7ο έως και τον 18ο αι. μ.Χ.</span><br />
<span style="color: black;">Περισσότερες λεπτομέρειες: </span><a href="http://www.mbp.gr/html/gr/pe_trehouses.htm">http://www.mbp.gr/html/gr/pe_trehouses.htm</a><br />
<br /></div>
Τα ονόματα όσων εχουν δηλώσει συμμετοχή για αυτήν την ξενάγηση<br />
Πολυξ. Χατζέλου-Χεννικ, Δ. Μουτίδου, Στ. Μαλιατσούδη, Θ. Γαβριηλίδου,<br />
Κλ. Κώστογλου, Αθ. Μαναφη, Αλ.Ιακωβίδου, Ν.Χαριτιδης, Μ.Σπυροπούλου, Ντ. Χρυσοχοϊδου, Μ. Παπαγιάννη, Π. Ζωγράφου, Β. Χατζησταυρου, Εφ. Πρόικου, Β. Χατζηιωακειμίδου, Σ. Καραγατση, Ελ. Φωκά, Δ. Πουσίνη, Π. Βουρλιώτης, Ευαγγ. Ευαγγελίδου, Θ. Λειψιστινού, Β. Πορταρίτου, Αχ. Πιτσούλης. Μ. Σολιοπούλου, Μιχ. Μοσχονάς, Κ. Κραχτοπούλου, Αντζ. Ναούμ, Δ. Μαυρίδου.<br />
<br />καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-40761502701467880352012-02-24T22:39:00.001+02:002012-02-24T22:41:22.365+02:00Αυτή η κρίση, μάλιστα...<br />
<br />
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις (ποίημα από την "Μυθολογία", 1966)<br />
Μουσική: Νότης Μαυρουδής<br />
Ερμηνεία: Αρλέτα<br />
δίσκος: "Παιδί της γης", 1977 (LYRA)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbLm8epUoOIVU0_rkeOjHIb3PZZnXhZMX-mjElErvCpR2cwBjE2Dul_mn2f90aiP7I5yc0WIAJqlFwf4Xa-w1N1YjlBSboyNzx-08ERudsZsjLZ6vOh7ZG22cjJd4DltyGr1aWKPepoc/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbLm8epUoOIVU0_rkeOjHIb3PZZnXhZMX-mjElErvCpR2cwBjE2Dul_mn2f90aiP7I5yc0WIAJqlFwf4Xa-w1N1YjlBSboyNzx-08ERudsZsjLZ6vOh7ZG22cjJd4DltyGr1aWKPepoc/s320/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Κρίση την είπαν την στιγμή<br />
σαν εκοιμήθεις πλάι μου με χάρη,<br />
την ώρα που ξεχύθηκαν μ' ορμή<br />
χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι.<br />
<br />
Κρίση την είπαν την πηγή<br />
που πάνε τ' άστρα να λουστούν το βράδυ,<br />
να πιουν νερό να χτενιστούν στη γη<br />
και να πλαγιάσουν στης αυλής μου το πηγάδι.<br />
<br />
Κρίση την είπαν την ορμή<br />
που φτιάχνει η αγάπη μέσα στο λιβάδι<br />
κι η αναπνοή σου γίνεται στιγμή<br />
που μ' ακουμπά τ' αγέρι του Θεού σαν χάδι.<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/0SzdybvxSH0" width="420"></iframe>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-24225820023076390542012-02-19T22:14:00.006+02:002012-03-15T13:16:09.436+02:00όταν ο Hugo συνάντησε τον Georges Méliès<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Mάρτιν Σκορτσέζε στην ταινία του, "Hugo", τιμά έναν πρωτοπόρο της τεχνης τους, τον κινηματογραφιστή Ζορζ Μελιε (1861-1938).<br /></span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTYnuEMPp5QK-WHKtHWb7zH_dEsXEVz5vaY9jF0uqY56ynMPsP1k_9I61pr4Kt7qz95GNbPsYC7D_LX6ya-a475xZDPY89iSHjw6r8Dg8UPTBVJS8YKyJuippKHvvl-knHsy2bbMI3nSw/s1600/melies.jpg" /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="background-color: white; line-height: 15px; text-align: left;">(</span><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 23px;">Georges Méliès, </span><span style="background-color: white; line-height: 15px; text-align: left;">η φωτογραφία απο </span></span><a href="http://www.imdb.com/name/nm0617588/" style="background-color: white; font-family: "lucida grande", tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 15px; text-align: left;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">εδω</span></a><span style="background-color: white; font-family: Times, "Times New Roman", serif; line-height: 15px; text-align: left;">)</span><br />
</div>
Η ταινία τον συναντά δεκαεπτά περίπου χρόνια μετα το 1913, όταν ο Μελιέ, ο ευφανταστος μαγος και πρώτος δασκαλος των χειροποίητων φυσικά τότε, εφε στο σινεμα, o σκηνοθετης που πρώτος χρησιμοποίησε και ουσιαστικα εφηύρε πολλές τεχνικές, αποσύρθηκε εξαιτίας αναμεσα σε άλλα και δυσκολων ιστορικών, τότε, συγκυριών. <br />Το 1930, περίπου αναγνώρισαν το έργο του οι υπερεαλιστες και το 1931 τιμηθηκε με το Βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής.<br />Η ταινία του Σκορτσεζε έχει κεντρικό ήρωα ενα μικρό ορφανό αγόρι, που εχει μαθει την τεχνη του ωρολογοποιού από τον πατερα του, στη ζωή του οποίου ενα απο τα δημιουργηματα του Μελιέ είναι ένα αίνιγμα που πρεπει να λύσει. Ή ακόμα πιο όμορφα, πρεπει να επισκευασει. Γιατί όλα, και τα πιο δυσκολα ακόμα, και τα πιο κατεστραμμενα, επισκευάζονται. Κι όπως ο μικρός Χιούγκο λεει καποια στιγμη στην ταινία, όλοι εχουν καποιο σκοπό, κι αν χασεις το σκοπό σου, εισαι σαν ενα μηχανημα που έχει χαλάσει. Ο μικρός συναντιεται με τον Μελιέ που προσπαθεί να ξεχασει για παντα το παρελθόν του.<br />
<br /><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/7_r_FRmJvZE" width="420"></iframe><br /><br /><br />Δεν καταλαβα για ποιον ουσιαστικό λόγο, πλην αυτού της τρεχουσας αγορας και ίσως το ότι αποτρεπει ή δυσκολευει την πειρατεία της κόπιας της, η ταινία έπρεπε να είναι τρισδιάστατη αλλα αυτό δεν σημαινει κατι επι της ουσίας. Προσωπικά ούτε ειδα ουτε ενιωσα το συγκλονιστικο και διαφορετικό που επαναδιαπραγματευεται το 3D στην συγκεκριμενη ταινία, για το οποίο τόσα γράφονται, αλλα οκ, δική μου αίσθηση.<br />Και μόνο για το αφιερωμα της ταινίας σε εναν τόσο σημαντικό, και στις μερες μας σε πολλούς άγνωστο, κινηματογρφαιστή, τον Ζορζ Μελιέ, εναν άνθρωπο που ονειρευτηκε, δουλεψε τόσο πολύ με τα χερια και τη φαντασία του κυνηγώντας τα όνειρά του, χαρηκα που την ειδα χθες βραδυ. Στην εποχή που όλα με τη βοήθεια της τεχνολογίας γίνονται τόσο ευκολα, και τόσα πολλά τα θεωρουμε αυτονόητα, ο Σκορτσεζε μας θυμίζει τον κόπο του χειροποίητου και την τρελλα του να προσπαθείς με παθος για πραγματα πρωτόγνωρα στον κινηματογράφο των αρχών του προηγουμενου αιώνα.<br />Άσε, που παίζουν και ηθοποιοί που μου αρεσουν πολύ. <span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;"><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Στοιχεία για την ταινία: </span></span><br /><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;"><a href="http://www.imdb.com/title/tt0970179/" rel="nofollow nofollow" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://www.imdb.com/title/<wbr></wbr></span><span class="word_break" style="display: inline-block;"></span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">tt0970179/</span></a><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;"><a href="http://www.hugomovie.com/#home"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://www.hugomovie.com/#home</span></a><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;"><br /></span><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;">Πληροφορίες για τον </span><span style="background-color: white; line-height: 1.2em;">Georges Méliès </span></span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 15px; text-align: left;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Georges_M%C3%A9li%C3%A8s" rel="nofollow nofollow" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://en.wikipedia.org/wiki/<wbr></wbr></span><span class="word_break" style="display: inline-block;"></span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Georges_M%C3%A9li%C3%A8s</span></a></span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> </span><a href="http://www.sensesofcinema.com/2004/great-directors/melies/"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://www.sensesofcinema.com/2004/great-directors/melies/</span></a><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> </span><a href="http://www.imdb.com/name/nm0617588/"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://www.imdb.com/name/nm0617588/</span></a><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> <br /><span style="background-color: white; line-height: 19px;">στα ελληνικά</span></span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%81%CE%B6_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%81%CE%B6_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AD</span></a><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> <br /><br /></span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="background-color: white; line-height: 14px; text-align: left;">αποσπασματα απο το εργο του Μελιέ</span> </span><div style="text-align: left;">
<span style="line-height: 13px;"><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span></div>
<br /><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">"The Magician" (1898) </span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/ZTXIe7SekPs" width="420"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">"L'homme a la tête en caoutchouc" (1901) </span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Ikboz1LFKZ4" width="420"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">"Le voyage dans la lune" (1902) επιχρωματισμενη, στο χερι φυσικά τότε καρε-καρε </span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/4dTVfSJoj04" width="420"></iframe><br /><br /><br /><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">"L'homme orchestre" (1900) </span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/fxHOYsivD4k" width="420"></iframe><br /><br /><br />Πόσο εύκολα μας φαίνονται σήμερα όλα αυτα, πόσο καινούρια, δυσκολα και πρωτοπόρα ήταν τότε και στην σύλληψη και στην εφαρμογή τους..<br />Όσο κι αν οι μηχανες, οι τεχνολογικές δυνατότητες και τα εργαλεία κάνουν θαυματα, το μεγαλύτερο θαυμα είναι η φαντασία και η επινοητικότητα του ανθρώπινου μυαλού και η επιδεξιότητά του που εφαρμόζει όσα ονειρευεται. Το σπουδαίο μαθημα του Μελιέ και εκείνο που μου έμεινε από την ταινία νομίζω πως είναι αυτό.<br /><br />καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-159876669581250797.post-22201545367107986022012-02-13T23:33:00.001+02:002012-02-13T23:53:55.146+02:00Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να αλλάζουμε...<br />
<br />
"Η πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες (ή γιατί η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική)"<br />
<br />
Ένα κείμενο του Θανάση Τριαρίδη που δεν είχα διαβάσει παρά μόλις σήμερα.<br />
Πραγματεύεται τη βία, ειδικότερα την πολιτική. Είναι αναγκαίο κακό; Ποιοι την χρησιμοποιούν και γιατί; Κι άλλα πολλά.<br />
<br />
Το κείμενο ξεκινά έτσι:<br />
"Το περιστατικό είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα κρισιμότερα διανοητικά όρια της Ιστορίας (: της κανοναρχημένης μνήμης που συμφωνήσαμε να λογαριάζουμε για Ιστορία) – και καθώς αποτυπώθηκε και στην ταινία Γκάντι(1982) του Ρίτσαρντ Ατένμπορο είναι πλέον αρκετά γνωστό. Στα 1947, κι ενώ η Μεγάλη Βρετανία έχει αποσυρθεί από την κυριαρχία της στην Ινδία, στην αχανή χώρα έχει ξεσπάσει ο σπαρακτικός εμφύλιος ινδουιστών και μουσουλμάνων. Και οι δύο θρησκευτικές κοινότητες (έχοντας δομήσει την ύπαρξή τους στο θεμελιακό μίσος, την εξαγγελία του φόνου και τη μισαλλοδοξία που κάθε θρησκεία αναγγέλλει για τους πιστούς της) προχωρούν σε γενικευμένες σφαγές αμάχων με στόχο την αμφίπλευρη θρησκειοκάθαρσητης Ινδίας (που εντέλει δικαιώθηκε καθώς κατέληξε στη δημιουργία δύο «καθαρών θρησκευτικά» κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν). Ο άνθρωπος που για δεκαετίες πρωτοστάτησε στον αγώνα της ανεξαρτησίας παραμένοντας ανυποχώρητος στο δόγμα τής μη βίαιης ανυπακοής και κάνοντας όλο τον κόσμο να στρέψει την προσοχή του στην Ινδία, ο Μαχάτμα Γκάντι, απελπισμένος, κηρύσσει στις 12 Ιανουαρίου του 1948 μια ακόμη μέχρι θανάτου απεργία πείνας ζητώντας να σταματήσει ο εμφύλιος. Ενώ η αποχή του από την τροφή διαρκεί και ο Γκάντι είναι κατάκοιτος, τον επισκέπτεται ένας ινδουιστής και του ζητάει κάτι σαν εξομολόγηση. «Οι μουσουλμάνοι σκότωσαν την οικογένειά μου, τα τρία παιδιά μου», του λέει κλαίγοντας. «Πήγα κι εγώ σε ένα μουσουλμανικό σπίτι και σκότωσα κι εγώ τρία παιδιά• έλιωσα το κεφάλι τους στον τοίχο». Ο (επίσης πιστός ινδουιστής) Γκάντι τού απαντάει ψιθυρίζοντας με δυσκολία: «Έχω για σένα μια διέξοδο: θα βρεις τρία παιδιά που σκοτώθηκαν οι γονείς τους και θα τα αγαπήσεις σα να ’ναι δικά σου. Και κάτι ακόμη: θα είναι παιδιά μουσουλμάνων και θα τα μεγαλώσεις ως μουσουλμάνους.»<br />
Σκέφτομαι τούτη την πρόταση – ουσιαστικά τη στάση ζωής τού Γκάντι(την οποία, ως γνωστόν, πλήρωσε με τη ζωή του λίγες μέρες αργότερα). Άραγε όταν κανείς λιώνει κεφάλια παιδιών στον τοίχο, ποιο περιθώριο μπορεί να έχει για ζωή – και για τι είδους ζωή; Πώς μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά του άλλου σα να ήταν ο ίδιος άλλος; Κι αν ο κόσμος είναι ανυπόφορος και ακατανόητος, σε ποιον απομένει να μεγαλώσει τα ορφανά παιδιά της Ινδίας τού (άραγε πόσο μακρινού) 1948; Ποια είναι εντέλει εκείνα τα παιδιά; Ποιοι είμαστε εμείς;<br />
Σε πείσμα της Ιστορίας (και της ομοιοκαταληξίας που καμώνεται την Ιστορία) ο Γκάντι επιμένει: Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να αλλάζουμε – και, ναι, ακόμη και κάποιος που έχει λιώσει κεφάλια μωρών στον τοίχο έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί τη βία, τον θάνατο, το στρατόπεδο που ο ίδιος εγκατέστησε μέσα και γύρω από την ύπαρξή του. Σύμφωνα με τη συλλογιστική του Ινδού ανθρωπιστή, όσο υπάρχουμε (: όσοζούμε) έχουμε κάτι βαθύ ολόδικό μας που παραμένει πάντοτε στα χέρια μας: την πιθανότητα μιας απόφασης, με την οποία τα παιδιά του άλλου μπορούν να γίνουν δικά σου – εφόσον ο άλλος μπορεί να ζήσει μέσα σου. Ένας εβδομηνταεννιάχρονος γέροντας, σχεδόν ανήμπορος καν να μιλήσει, προσπαθεί να απαντήσει στον θάνατο που απλώνει, στον αλληλοτροφοδοτούμενο φόνο, στον κλιμακούμενο όλεθρο της διαλεκτικής – ουσιαστικά, με μόνο του όπλο την ίδια του τη ματαιότητα, αντιπροτείνει τη μικρή, δύσκολη, υπονομευμένη έως ανυπόφορη ζωή κόντρα στην αιώνια εξουσία της βίας. Κάποιος μπορεί να ονομάσει τούτη τη στάση ανιστορική – κάποιος άλλος μπορεί να τη λογαριάσει ως «λυρικό δεκανίκι της εξουσίας». Για μένα, για τη δική μου οπτική, είναι μια σπάνια ανθρώπινη κορυφή: μας υπενθυμίζει πως εντέλει υπάρχει κρατημένο μέσα μας ένα κομμάτι της ζωής που μπορεί να φτάσει μακρύτερα από τη βία."<br />
<br />
Όλο το κείμενο είναι εδω: <a href="http://www.triaridis.gr/keimena/keimD068.htm">http://www.triaridis.gr/keimena/keimD068.htm</a><br />
<div>
<br /></div>καλημέραhttp://www.blogger.com/profile/09143446818684323865noreply@blogger.com4